ما هر اندازه که خوش‌بین و امیدوار باشیم، باید بدانیم که رسیدن به مرحله‌ای از تاریخ که در آن، همه انسان‌ها زیر یک پرچم، گرد هم می‌آیند و کشمکش‌ها و بازی‌های خطرناک سیاسی و استعمارگری از بین می‌رود، احتیاج به آمادگی‌های عمومی دارد. اگرچه به‌جهت تحول‌ها و دگرگونی‌های به سرعت پدید آمده عصر اخیر، نباید تحقق این امر را خیلی دور دانست، ولی به هر حال، برای اینکه دنیا چنان حکومتی را پذیرا گردد، احتیاج به آمادگی‌هایی از قبیل موارد ذیل است:
۱. آمادگی فکری و فرهنگی؛ یعنی سطح فکری مردم جهان، آن چنان بالا رود که مثلاً بدانند مسأله «نژاد»، مسأله قابل توجه و دارای ارزشی در زندگی بشر نیست و...؛
۲. آمادگی اجتماعی؛ یعنی مردم جهان باید از ظلم خسته شده و عدالت را از جان و دل طلب نمایند؛
۳. آمادگی در عرصه‌های تکنولوژی و ارتباطات؛ زیرا وجود صنایع پیشرفته، نه‌تنها مزاحم یک حکومت عادلانه جهانی نخواهد بود، بلکه شاید بدون آن، وصول به چنین هدفی محال باشد.
آری، اگر بنا بود همه کارها با «معجزه» صورت پذیرد، وجود چنین نظامی بدون وسایل پیشرفته صنعتی قابل تصور بود، ولی مگر اداره زندگی مردم جهان، با معجزه ممکن است؟ معجزه، استثنایی منطقی در نظام جاری طبیعت برای اثبات حقانیت یک امر آسمانی است، نه برای اداره نظام جامعه! اداره و تدبیر نظام جامعه، تنها باید بر محور قوانین طبیعی صورت بگیرد.
