شیخ حر عاملی می‌نویسد: «مراد از رجعت در نزد ما همانا زندگی بعد از مرگ و پیش از قیامت است و همین معنا است که از لفظ رجعت به ذهن خطور می‌کند و دانشمندان بر این معنا تصریح کرده‌اند».[۱]
شیخ مفید می‌گوید: «خداوند شماری از امت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله را بعد از مرگشان و پیش از برپایی قیامت برمی‌انگیزد و این از اختصاصات مذهب آل‌البیت می‌باشد که قرآن بر درستی آن گواهی می‌دهد».[۲]
سید مرتضی علم‌الهدی پیرامون رجعت از نظر شیعه می‌نویسد:
«عقیده شیعه امامیه چنین است که خدای متعال به هنگام ظهور امام زمان، گروهی از شیعیان را که پیش از قیام آن حضرت از دنیا رفته‌اند، به دنیا بازمی‌گرداند تا آنان به پاداش یاوری و همراهی و درک حکومت آن وجود مقدس نائل آیند و نیز برخی از دشمنان حضرتش را زنده می‌کند تا از ایشان انتقام گیرد، بدین ترتیب که آشکاری حق و بلندی مرتبت پیروان حق را بنگرند و اندوهگین شوند».[۳]
علامه مجلسی نیز پس از نقل روایات فراوان و ذکر اقوال بزرگان درباره رجعت می‌نویسد: «از دیدگاه ما رجعت به (گروهی از) مؤمنین راستین و کافران فرورفته در گرداب کفر و الحاد اختصاص دارد و کسی غیر از این دو گروه به دنیا بازنخواهد گشت».[۴]
پی‌نوشت‌ها
۱. الایقاظ من الهجعة، شیخ حر عاملی، باب دوم.
۲. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۳، ص ۱۳۶.
۳. همان، ص۱۳۸.
۴. همان.
