ن زمان، تکلیفی در کار نیست، بلکه مؤمن برای دیدن بعضی از مراتب جزای ایمان و اعمال حیات اولی خود باز می‌گردد، مانند دیدن سلطنت اهل بیت علیهم‌السلام، تا بدین وسیله شادمان گردد. و نیز ممکن است برای بعضی از مؤمنین علاوه بر آنچه ذکر شد، یک نوع تکلیفی باشد که در حیات اولیه‌اش به واسطه حوادث اتفاقی موفقیت پیدا نکرده بود، از قبیل رسیدن به درجه شهادت در رکاب امام علیه‌السلام، اگر مورد آرزوی او بود؛ بنابراین ممکن است در زمان ظهور به دنیا برگردد تا به این مرتبه از کمال نایل شود.
بنا بر روایات، مؤمنی که قبل از اجل حتمی‌اش کشته شده باشد، در زمان ظهور، رجعت می‌کند تا بقیه عمر اولش را درک نماید و به سعادت فایز گردد و مؤمنی که به سعادت شهادت در راه خدا نرسیده و مرده باشد، برمی‌گردد تا به فیض شهادت که مورد آرزویش بوده، برسد.[۱]
مؤمنین در زمان رجعت در کنار امام زمان نوعی از زندگی بهشتی را در همین دنیا و همراه با امام معصوم می‌گذرانند.
پی‌نوشت‌ها
۱. هشتاد و دو پرسش، شهید آیت‌الله دستغیب، ص۱۱۴.
