روشن است که هر انسانی که برای انتقام و تنبیه «رجعت» می‌کند، هرگز به میل و اراده خود برنمی‌گردد، بلکه به مصداق «کافر به جهنم نمی‌رود، کشان‌کشان می‌برند»، آ‌نها از روی اجبار به رجعت تن می‌دهند. ولی درمورد مؤمنین به‌نظر می‌رسد که اختیاری خواهد بود، نه اجباری، اگرچه هرگز ممکن نیست که برای مؤمنی رجعت پیشنهاد شود و او سرباز زند.
حدیثی نیز وجود دارد که درمورد مؤمنان رجعت اختیاری است.
مفصل‌بن‌عمر گوید: در خدمت امام صادق علیه‌السلام صحبت از حضرت مهدی علیه‌السلام شد و از افرادی که عاشقانه انتظار ظهورش را می‌کشند و پیش از نیل به چنین سعادتی از دنیا می‌روند، گفت‌وگو شد، فرمود:
إذا قام أتی المؤمن فی قبره فیقال له یا هذا إنّه قد ظهر صاحبك فإن تشأ أن تلحق به فالحق و إن تشأ أن تقیم فی كرامة ربّك فأقم.[۱]
هنگامی‌که مهدی قیام کند، مأمورین الهی در قبر به اشخاص مؤمن می‌گویند: ای بنده خدا! مولایت ظهور کرده است، اگر می‌خواهی که به او بپیوندی آزاد هستی، و اگر بخواهی در نعمت‌های الهی متنعم بمانی باز هم آزاد هستی.
پی‌نوشت‌ها
۱. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۳، ص۹۲.
