مفهوم لفظ مهدی مفهومی عام است که در عرف و لغت به‌کار‌بردن آن برای هر فردی که خدا او را هدایت کرده باشد جایز است. با این مفهوم همه انبیا و اوصیا، مهدی هستند و به‌کار‌بردن آن برای پیامبر اکرم، امیرالمومنین، امام حسن، امام حسین و سایر ائمه علیهم‌السلام جایز است؛ زیرا همه مهدی و هدایت‌شده بودند. حتی استفاده این واژه برای افراد دیگری که در مکتب آن بزرگواران تربیت شده و هدایت یافته‌اند نیز جایز است. اما بر حسب اخبار معتبر، مهدی همان لقب موعود آخرالزمان است که نسب و اوصاف او در احادیث معتبر مورد اشاره قرار گرفته است و جز بر امام دوازدهم، فرزند حضرت امام حسن عسکری علیه‌السلام بر هیچ کس قابل تطبیق نیست. لقب مهدی به معنای مورد هدایت خدا، احیا‌کننده اسلام، پرکننده جهان از عدل و داد و فردی دارای صفات ممتاز است، اولین بار درمورد آن حضرت به‌کار رفت و این کار در عصر خود پیامبر اسلام و به‌وسیله ایشان انجام گرفت. بنابراین مهدی به عنوان منجی و رهایی‌بخش از جانب خدا، تنها لقب اوست. مهدویت نیز به مفهوم نوعی، از هیچ‌یک از روایات معصومین قابل برداشت نیست.
