چگونه شاد زندگی کنیم؟

شاد زندگی کردن لازمۀ شاد بندگی کردن است. کسی که از زندگی خود راضی نیست، از بندگی کردن هم خوشحال نخواهد بود. باید به مشکلات به گونه‌ای نگاه کنیم که شاکی نباشیم و شاکر باشیم تا بتوانیم شیرین بندگی کنیم.

 بزرگی عدالت و ترازوهایی کوچک!

عدالت یعنی هر چیزی سر جای خودش باشد. اما اینکه سرجای هرچیز کجاست، کاملش را فقط خدا می‌داند. حالا بعضی‌ها با ترازوی درک اندک خود از عدالت، می‌خواهند بسنجند و ببینند خدا عادل است یا نه؟! بعضی‌ها با همین ترازوی کوچک، عدالت پیامبر(ص) را اندازه می‌گرفتند که آخر سر خوارج شدند.

 صبر، پایه اصلی امتحانات

دنیا محلۀ صبر است و انسان موجودی عجول؛ خدا اجازه نمی‌دهد خیلی از کارها به سرعت انجام پذیرد چون صبر پایۀ اصلی امتحانات و رشد انسان است. نتیجۀ رفتارهای خوب و بد ما هم معمولاً در دراز مدت به انسان می‌رسد.

 انسان نمی‌تواند در دنیادوستی باقی بماند

محبت داشتن به دنیا طبیعی است اما توانایی دل کندن از دنیا هم طبیعی است به دلیل اینکه انسان با دنیاطلبی شروع می‌کند ولی نمی‌تواند در دنیادوستی باقی بماند. باید دید دنیا برای هرکسی کی و چگونه به پایان می‌رسد و انسان از آن دلزده می‌شود. بعضی‌ها با تحمل رنج، از دنیا دلزده می‌شوند، بعضی‌ها با تفکر در آخرت و ... .

 مادیات ما تضمین شده، معنویات چطور؟

حرص ما به مادیات نمی‌گذارد از معنویات بهره ببریم. مادیات ما تضمین شده است و در وقت خودش به دست ما خواهد رسید. ما فقط باید فکر کسب معنویات باشیم، چون مادیات را به اندازۀ تقدیر به ما می‌دهند ولی معنویات را به اندازۀ تقاضایمان به ما خوهند داد. حداقل تلاش برای مادیات کافی است، اما تلاش برای معنویات تمامی ندارد.

 نماز یادآور چیست؟

نماز پیوندی است میان گذشتۀ حیات انسان با آیندۀ آن. در نماز یادآوری می‌کنی از کجا آمده‌ای و به کجا خواهی رفت. در نماز به یاد می‌آوری عدم بوده‌ای و دیگر هرگز معدوم نخواهی شد. نماز به یادت می آورد از خاک سر برآورده‌ای و به خاک سر خواهی گذاشت.

 تفکر و درایت، لازمه دیندار شدن

دین بیشتر از آنکه از مقولۀ نقل و روایت باشد، از مقولۀ درک و درایت است. به همین دلیل معصوم(ع) فرموده اند: «علیکم بالدرایة لا بالروایة». بدون تفکر نمی‌شود دیندار شد و بدون تحلیل نمی‌شود دیندار باقی ماند. هرچه نور است برای قرآن و روایات معصومین(ع) است، ولی تفکر آن چشم بینایی است که این نور را می‌بیند.

 رنج دیگران را تحمل کنیم

قصۀ دنیا این است که یا تو باید رنج دیگران را ببری یا دیگران باید رنج تو را ببرند. اگر تو رنج دیگران را تحمل کنی، بهتر از آن است که دیگران رنج تو را تحمل کنند. چون اگر کسی را رنج ندهی، شادی‌هایی به تو خواهد رسید که رنج دیگران را برایت قابل تحمل‌تر خواهد کرد.

 تعیین‌کننده‌ترین بخش زندگی

بازی‌ها و سرگرمی‌ها را باید جدی گرفت؛ چون سرگرمی‌های ما، تعیین‌کننده‌ترین بخش‌های زندگی ما هستند. آنقدر که ما در هنگام تفریحات و سرگرمی‌ها تحت تأثیر قرار می‌گیریم، کارهای جدی در ما تأثیرگذار نیستند. چون معمولاً سرگرمی‌ها را با میل خودمان انتخاب می‌کنیم و با لذت به سراغ آنها می‌رویم. خوش به حال کسانی که سرگرمی‌شان قرآن است.

 سرنوشت ما چیست؟

ما در نهایت به نزد خداوند متعال بازخواهیم گشت و مستقیماً در محضر او قرار خواهیم گرفت. این یک اتفاق نیست، این سرنوشت ماست. سرنوشتی که کافی است روزانه کمی دربارۀ آن فکر کنیم. آنگاه خواهیم دید چه تحولات عمیقی در ما پدید خواهد آمد.

 شیرین‌ترین لذت‌های عالم

کمتر کسی باور می‌کند لذت‌های اندک گناه، انسان را از چه مواهب ارزشمندی که لذتشان به مراتب بیشتر از لذت گناه است، بازمی‌دارد. اگر خودمان هم کمی فکر کنیم، متوجه می‌شویم گناه، لذت اندکی دارد و لذائذ معنوی بسیار شیرین‌تر از هر لذتی است.

 چگونه می‌توانیم اهل بیت(ع) را کمی بهتر درک کنیم؟

اگر اهل محبت باشیم، اهل بیت(ع) را درک خواهیم کرد. کسی که غیر از خودش را دوست ندارد، نمی‌تواند بفهمد امام(ع) چگونه کسی است. باید کمی از جنس امامان(ع) باشیم تا بتوانیم معرفت به مقام بلند و ارزشمندشان پیدا کنیم.

 درد اصلی ما انسان ها

مشکل این است که ما آدم‌ها درد اصلی خود را درک نمی‌کنیم. هر کسی بتواند درد اصلی خود را درک کند، رنج‌هایش کاهش خواهد یافت. درد اصلی همۀ انسان‌ها چه خوب و چه بد، دوری از خداست. خوب‌ها یک جور، بدها یک جور.

 جلب نظر خدا را فراموش نکنیم

گاهی از اوقات هرچه برای حل مشکلاتت بیشتر وقت بگذاری، کمتر نتیجه می‌گیری. بهتر است در کنار تلاش مختصر و معقول برای حل مشکلات، اصل توجه و تلاشت را برای جلب نظر خدایی که مقدراتت در دست اوست بگذاری.

 هدف زندگی، بسیار مهم است

هدف زندگی باید آنقدر ارزشمند باشد که بشود خود را فدای آن کرد و الا زندگی با اهدافی کم ارزش، ارزش ندارد. هدف زندگی می‌تواند مهمتر از زندگی باشد و الا زندگی قابل تحمل نخواهد بود.