به گزارش خبرگزاری شبستان: آموزه های علوی و حکمت های ناب برجای مانده از ایشان نه فقط در عصر حیات ظاهری آن حضرت(ع) بلکه پس از آن و تا قیام قیامت، بهترین نقشه راه برای رسیدن به حیات طیبه است.
از این رو، در ذیل یکی از این حکمت ها مرور می شود:
«خُذِ الحِكمَةَ أنّى كانتْ؛ فإنَّ الحِكمَةَ تَكونُ في صَدْرِ المُنافِقِ فتَلَجْلَجُ في صَدرِهِ حتّى تَخْرُجَ ، فتَسْكُنَ إلى صَواحِبِها في صَدرِ المؤمنِ»
«حکمت را فرا گیر هر جا باشد، که حکمت در سینه منافق و انسان دورو هم هست و در آنجا اضطراب و نگرانی است تا بیرون آید و در سینه صاحب خود مومن جا گیرد.»
پیام: یادگیری علم در هر زمان و مکان لازم است. یادگیری علم حتی از شخص منافق لازم است. سینه منافق جای مناسب برای حکمت ها نیست، حکمت جایش سینه مومن و صاحبان اصلی آن است. فرا گرفتن حکمت و نهادن حکمت در جای مناسب و بیرون آوردن حکمت از جای نامناسب بر مومن لازم و واجب است. پرسیدن عیب نیست، نداستن عیب است.
*برگرفته از کتاب «حکمت های نهج البلاغه»، نوشته حجت الاسلام محمدرضا هادی زاده
