مراد از علايم ظهور چيست؟

«علامت» در لغت عرب، به معناي نشانه است؛ بنابراين منظور از علايم ظهور، نشانه‌هايي است كه نزديك شدن ظهور را خبر مي‌دهند و تنها جنبة اعلام و كاشفيت دارند؛ يعني تحقق آن‌ها كاشف از اين واقعيت است كه ظهور نزديك شده است.

علايم را از جهات مختلفي مي‌توان تقسيم بندي کرد؛ از جمله:

1. عادي و غير عادي ( معجزه آسا)؛

2. حتمي و غير حتمي؛

3. قريب (نزديك) و بعيد (دور).

آنچه بيشتر از ظاهر روايات به دست مي‌آيد تقسيم علايم به غير حتمي و حتمي است. علايم غير حتمي يا موقوف نشانه‌هايي است كه رخ دادن آن‌ها قطعي نيست و ممكن است به دليل عدم تحقق شرايط يا ايجاد مانع به وقوع نپيوندند؛ اما علايم حتمي، علايمي است كه رخ دادن آن‌ها حتمي و قطعي است.