شايد بتوان در يك جمله گفت كه مردم بايد با همه وجود، خواستار و پذيراي منجي باشند. توضيح آنكه:
1. مردم بايد بفهمند برپايي عدالت واقعي و امنيّت و آرامش براي همگان و ايجاد سعادت براي جامعه انساني و نجات بشريّت از تباهي و نابودي، از عهده مكاتب و ايسمهاي بشري و حکومت‌هاي غير الهي خارج است و فقط در سايه دين و رهبري آسماني، ميتوان صبح روشني را براي بشريت به انتظار نشست.
2. علاوه بر معرفت، مردم واقعاً بايد خواستار عدالت باشند و حاضر باشند براي برپايي عدالت تلاش و كوشش كنند. آنان بايد بدانند که خداوند سرنوشت انسان‌ها را به نوع اختيارشان مرتبط کرده و فرموده است:
>انّ الله لايغير ما بقوم حتّي يغيروا ما بأنفسهم<؛ به درستي که خداوند، آنچه را براي قومي است تغيير نمي‌دهد مگر آن که آنان خودشان را تغيير دهند.[1] و [2]
بنابراين، مردم دنيا بايد خواستار واقعي حضرت و عدالت‌گستري او باشند و حق و عدالت و بهرهوري از منافع و مواهب دنيا را براي همه بخواهند و در راه مبارزه با ظلم و پيادهكردن عدالت، تا آخر بايستند. در اين صورت است که امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) ظهور ميکند.
[1] . رعد (13): 11.
[2] . در ابتداي سوره مائده، آيات 20 ـ 26 به يكي از حوادث مربوط به قوم بنياسراييل در اين زمينه اشاره ميكند. وقتي حضرت موسي(علیه السلام) به بيان نعمات الهي پرداخت و به آنان فرمود: «خداوند ارض مقدس را براي شما نوشته است. بجنگيد كه به پيروزي ميرسيد». قوم او حاضر به تلاش و جنگ نشدند. حضرت موسي(علیه السلام) هم دعا كرد: «خدايا! ميان من و برادرم با قوم فاسق، جدايي بينداز». خداوند هم فرمود: «سكونت در اين شهر، چهل سال براي آنان حرام شد».
