نقش های بازی کودکان

نقش های بازی کودکان – قسمت اول

بازی در بخش های مختلف شخصیت کودکان تاثیر فراوانی دارد که هر کدام از این بخش ها ، خود میتواند تاثیرات شگرفی در روحیات کودکان داشته باشد. برخی از نقش های بازی کودکان به شرح ذیل است :
نقش بازی در رشد جسمانی
فعالیت های کودک از بدو تولد ( دست و پا زدن ، چنگ زدن ، گرفتن و... ) ، هرچند با اهداف مختلفی صورت می گیرد ؛ اما لذت بازی گونه ای دارد. این لذت در کودک ، رضایتی ایجاد می کند که انگیزه حرکت و یا فعالیت بعدی او میشود.
در بازی خصوصا بازی های دوران کودکی ( مانند دویدن ، پریدن ، خم شدن ، بالارفتن و...) کودک فعالیت جسمی می کند و این فعالیت ضمن تمرین حرکات بدنی ، نوعی ورزش محسوب شده ، بر قدرت بدنی و چالاکی او می افزاید.
و او را از حالت انفعال و انزوا می رهاند. کودکان به کمک بازی ، عضلات خود را قوی میکنند و بسیاری از مهارت های حرکتی – روانی را که میتواند مقبولیت اجتماعی برای آنها به ارمغان بیاورد ، یاد می گیرند.
در هنگام بازی جریان خون آزادتر و رفع مواد زائد آسان تر و بیشتر میشود. همچنین ، بازی باعث افزایش قدرت بدنی ، هماهنگی و تعادل بین اندام ها ، ظرافت حرکات ، افزایش استقامت و مقاومت بدن می شود و کودک در مقابل بیماری ها و خطرات محیطی محفوظ می ماند.
بازی از نظر جسمی ، سبب هماهنگی عضلات و اعضای بدن میشود. کودکانی که فرصت بازی داشته اند چُست و چالاک اند و بهتر از دیگر کودکان برای رویارویی با سختی های زندگی آماده میشوند و به همین نسبت در برابر مشکلات و ناملایمات صبور و پایدار خواهند بود.
نقش بازی در رشد عقلانی و اعتماد به نفس
در بازی ، کودک خود موقعیت های بازی را انتخاب می کند ، وسایل بازی را می آزماید ، درگیر میشود و برای حل مسائلش از اندوخته های دیگران استفاده می کند و به این ترتیب از لحاظ عقلانی متحول می شود.
ضمن بروز ابتکار و خلاقیت به ارضای تمایلات درونی و عواطف دست می یابد. همچنین ، وقتی به تناسب ذوق و استعداد خود مسئولیت و کاری را بر عهده می گیرد ، آمادگی برای پذیرش مسئولیت و هماهنگی فعالیت های گروهی معطوف به هدف را نیز تمرین می کند.