شعر درسوگ فاطمه (س) سروده عبدالمجیدفرائی به مناسبت شهادت حضرت فاطمه(س)

درسوگ فاطمه"س"،همه آسمان گریست
بنگربه چشم دل،که زمین وزمان گریست

ای شیعه ی ملول ، بنال و بریز اشک
درسالگرد فاطمه ، صاحب زمان گریست

شبنم که اشک چشم گل وبرگهای اوست
چشم نهان گشوده ببین،بوستان گریست

در چشم های ابر ببین ، اشک حلقه زد
نالید و اشک ریخته و بی امان گریست

دل نیست آن دلی که نباشد،زغصه خون
چشمان چشمه،پرشد از آب روان گریست

دردعلی"ع" چگونه بگویم: نگفتنی است
ازفرط درد و غم،به خدا استخوان گریست

دلبستگان فاطمه،خون گریه می کنند
چیزی مگو:مطالعه کن،داستان گریست

ای کاروانیان محبت، فغان کنید
ماتم کشیده ،زینب بی همزبان گریست

روح القدس که رازحقیقت به سینه داشت
همراه قدسیان و ملک ،درنهان گریست

اندوه و حزن، راه گلو را، فشرد و گفت:
کوتاه کن سخن،همه کهکشان گریست

تاب و توان نمانده ، از این درد جانگداز
گویم: قلم نوشت ،غزل ناتوان گریست

ایام فاطمیه "فرائی" نگاه کن
در ماذنه ، ز غصه و ماتم اذان گریست

منبع: تبیان