لطفاً این نامزدی را تمام کن

دوران نامزدی، روزهای شناخت بیشتر دختر و پسر از یکدیگر است. اگر این شناخت شکل گرفت و یکی از دو طرف به این نتیجه رسیدند که گزینه مناسبی برای ازدواج با هم نیستند، بایستی پایان رابطه را اعلام کرد؛ بدون هیچ تعارفی.

دوران قبل از عقد (دوره نامزدی)، زمان به دست آوردن شناخت بیشتر از یکدیگر است و دوران بعد از عقد و ازدواج، زمان تلاش برای حفظ و نگهداری از رابطه زن و شوهری و تلاش برای درست کردن کم و کاستی های زندگی مشترک. اما کاری که بعضی از جوانان انجام می دهند بر عکس این روند است؛ یعنی در دوران نامزدی خودشان را برای رسیدن به رابطه و «درست شدن های شایدی آینده» به آب و آتش می زنند و بعد از اینکه زیر یک سقف رفتند، تازه یادشان می افتد که همدیگر را نمی شناسند. کاملاً روشن است که این مدل زندگی، مدت زیادی دوام نخواهد داشت و به زودی زوج جوان را مشغول دادگاه های طلاق خواهد کرد.

به همین دلیل بسیار مهم است که در درجه اول تکلیف خودتان را با دوران نامزدی روشن کنید و به خودتان یادآور شوید که هدف از این فرصت، افزایش شناخت طرفین از یکدیگر است نه صرفاً اوقات خوش و خاطره انگیزی را گذراندن. در درجه بعدی خودفریبی هایی مانند «شاید بعد از ازدواج تغییر کرد»، «بگذار عقد کنیم! من این اخلاقش را عوض می کنم» و... را فراموش کنید و باز هم به خودتان یادآور شوید که شما در مرحله شناخت هستید نه در مرحله تهیه نقشه ای برای تغییر دادن فردی دیگر. بنابراین اگر در این دوران به این نتیجه رسیدید که نمی توانید با فرد مورد نظر فعلی آینده تان را بسازید، رابطه را به شیوه ای عاقلانه و بالغانه تمام کنید تا از آسیب بسیار بزرگتری به نام «طلاق» پیشگیری کرده باشید؛ به قول قدیمی ها «جلوی ضرر را از هر کجا که بگیرید منفعت است». حالا سئوالی که اینجا مطرح می شود آن است که چه موقع باید نامزدی را تمام کرد؟
 

شش علامت خطر در دوران نامزدی
«پسر خوبیه ولی وقتی با همیم واقعاً احساس کسالت می کنم»، «دختر خوبیه ولی نمی دونم چرا بیشتر حرفام رو بد برداشت می کنه»، ... این قبیل جملات که نشان می دهند حال دو نفر از با هم بودن خوش نیست یکی از بارزترین نشانه های عاقبت به خیر نشدن یک رابطه است. شاید باور نکنید ولی جوانان زیادی به دلایلی این ناخوشی را نادیده می گیرند و به امید عادت کردن و یا به دلخوشی سایر ویژگی های مثبت طرف مقابل مانند جایگاه خوب اجتماعی یا اقتصادی او پای سفره عقد می نشینند. به غیر از این مسئله، چند موضوع دیگر هم می تواند آژیر خطر را در دوران نامزدی به صدا در بیاود؛ از جمله:

1.نداشتن سلامت روانی لازم و کافی
همه ما به درجاتی افسردگی، اضطراب، وسواس و برخی دیگر از مسائل مربوط به سلامت روانی را تجربه کرده و می کنیم ولی هرگز شدت آن طوری نبوده که به روابط و زندگی ما آُسیب بزند. منظور از سلامت روانی نامزد هم آن نیست که او یک آدم صد در صد کاملی باشد بلکه منظور آن است که مشکلاتی که باعث ایجاد اختلال در روابط و زندگی روزمره می شوند را نداشته باشد.

2. اعتیاد
اعتیاد شکل های مختلفی دارد ولی بیشتر فقط به اعتیاد به مواد توجه می شود. اگر نامزد شما به مواردی مانند کار و یا روابط خارج از چارچوب خانواده اعتیاد دارد، باید به آن هم به چشم یک علامت خطر مهم نگاه کنید.

3.عدم بلوغ عاطفی، فکری، شخصیتی و اقتصادی
چنانچه نامزد شما بدون مشورت با دیگران از پس یک تصمیم معمولی بر نمی آید و یا هزینه های زندگی شخصی او را هم فرد دیگری تأمین می کند، باید راجع به او بیشتر فکر کنید.

4.شکاف در انتظارات، علایق، روابط، عقاید و سرگرمی ها
اگر انتظارات نامزدتان از زندگی مشترک، علاقه مندی ها و اولویت های او در زندگی، سبک و دایره ارتباطی او، عقاید مذهبی، سیاسی و تربیتی او و حتی نوع سرگرمی های او تفاوت فاحشی با ویژگی ها و خواسته های شما دارد، باید بدانید که یکی از علامت های هشدار دوران نامزدی دارد خودش را به شما نشان می دهد.

5. ورود به جاده یکطرفه ارتباط
اگر این شما هستید که مدام دارید کوتاه می آیید، اگر فقط شما دارید از علایق و سلایقتان می زنید، اگر دارید همه وقتتان را صرف جلب نظر نامزدتان می کنید، و اگر مدام مشغول داد و ستد قول های بزرگی مانند عوض شدن، سریع پولدار شدن و ... هستید، در واقع دارید یکی دیگر از علامت های خطر دوران نامزدی را تجربه می کنید.

6.مشکلات مهم و عمده با خانواده
اگر خانواده شما یا نامزدتان به طور اساسی با ازدواج شما مخالف هستند و یا در همین دوران کوتاه نامزدی رفتارهای مداخله گرانه (نه راهنمایی کننده) آنها شامل حالتان شده است، بهتر است راجع به صحیح بودن عقد و ازدواج تان عمیق تر فکر کنید.