امان از دست آن کس که دو روست چو دیوی ددمنش ، بی چشم و روست
اگر در نزد تو چون آدم است مکن باور که این یک نیمه روست
برای دست یابی به هدف نه دشمن می شناسد او نه دوست
مدام از هر چمن جوید علف چراگاهش شکر آب دو دوست
کلامش بی ستون پر از دروغ قسم بی خود خورد بی آبروست
همیشه درپی ناحق خوریست کلاغی دانه دزد و کینه جوست
سرانجامِ دو رو، نادر چه شد ؟ غباری شد نه پُز ماندش نه پوست
دکتر نادر نوری بهمن 96
