برنامه نویسی یا کار تو بانک ؟
در ابتدا مقاله بهتره بگم اگر برنامه نویسی کاری نیست که عاشقشی میتونی توی تیتر هر شغلی رو که دوست داری بزاری .
این دفعه میخوایم درباره این صحبت کنیم که ما بیشتر حاضریم بریم دنبال چیزی که دوست داریم و یا دنبال امنیت(شاید بشه گفت راحتی و آرامش خیال) هستیم.
خوب برای روشن تر شدن این قضیه با خودم شروع کنم.من از وقتی فهمیدم کامپیوتر چیه عاشقش شدم از بازی کردن شروع شد تا الان که تو یک شرکت مطرح برنامه نویس هستم.
برو دنبال عشقت
چه خوب که رفتم دنبال چیزی که دوست داشتم نه ؟ خوب اره ولی بحث میرسه به این که شما باید توی این کار دائم الاپدیت (همیشه بروز) باشید.شاید یه دکتر معمولی تا اخر عمرشم خودشو بروز نکنه بتونه با همون دانش ارتزاق کنه ولی برنامه نویسی اینطور نیست. شما خیلی باید بروز باشید و همچنین اطلاعات زیرساختی تونم باید قوی باشه و برای همینه که خیلی ها نمیرن دنبالش اگر عاشقش نباشین همین موضوع میتونه مستهلک تون کنه و یا باز بخوام بگم براتون ایا شما دو ساعت یا دو هفته حاضرید برای حله مسئله فکر کنید و یک صفحه تقریبا سیاه سفید (تم متریال) که شامل کد های شما و دیگران هست را ببینید و هزاران اعصاب خوردی دیگه.
اگر شما این شغل را دوست داشته باشید اصلا اذیت نمیشید؛دروغ گفتم اذیت میشید ! ولی برای حس بسیار خوبی که بعد از حل شدن ماجراهای بالا بدست میارید حاضرید همه این ها رو با جون دل بپذیرید و اینطوری شاید بشه گفت واقعا دیگه اذیت نمیشید.
تا اینجا گفتیم که چقدر خوبه که ما بریم دنبال شغلی که دوستش داریم.حتی اگه سختم باشه به ما کیف میده.به به ! چقدر گل و بل بل
دنیای واقعی
در دنیای واقعی یه معیار خیلی مهمی برای شغل وجود داره به نام پول ،درامد ، چرک کف دست (البته این برای گذشته بود) که میتونه تصمیمات ما رو به چالش بکشه.
در حال حاضر حقوق برنامه نویسان به شرح زیر است :
برنامه نویس ساده(جونیور) نهایت ۱.۵۰۰.۰۰۰
متوسط(مید لول) نهایت ۳.۰۰۰.۰۰۰
حرفه ای(سنیور) ۷.۰۰۰.۰۰۰
خفن(فول استک) بالای ۷ تا ۱۵ گزارش شده.
حقوق ذکر شده بر پایه دانش خودمه شاید یک جا بیشتر ویا کمتر باشد.
نکته : طبق تجربه ، افراد سنیور و فول استک حداقل سن بالای ۲۸ رو دارن البته با سن کم هم هستند .
خوب متاسفانه برنامه نویسان مثله فوتبالیست ها می مانند یعنی دوره کاری شون کمه مثلا ۴۰ سال به بعد رو به افول میرن و کمتر جایی قبول میکنن که باهاشون کار کنن حتی اگه خوبم باشند.
این مشکل سن رو با چشم دیدم ولی دوست و همکارم میگفت تو ایران دیده که طرف ۶۰ سالش بوده ولی باز کد میزده و شغلش برنامه نویسیه.کلن در مورد مشکل فقها نظرات متفاوتی دارند.
اصل ماجرا!
شما شغلی که عاشقشی میبینی که سخته بازه کاریش کمه سه میلیونم بگیری کاری ازپیش نمیبری مثلا ۱۰ سال طول میکشه خونه بخری اگه همینطور سه میلیونو نگه داری و خونه بالای شهر نباشه در غیر اینصورت که عمرا بشه خونه خرید.
تو همین فکر هایی یه پارتی یا هر چیزی که میشه گفت از بانک تماس بگیره بگه میخوای بیای بانک کار کنی(😎)
مزایا بانک:
تامین مالی : شامل وام مسکن، وام کوفت، کارانه،حق همسر ،حق بچه های محل و ..
ساعت کاری تقریبا کم.
پرستیژ کاری(بیشتر میشه گفت اجازه فخر فروشی میده به صاحب شغل)
پاچه خواری فامیل برای گرفتن وام از صاحب شغل
خواننده گرامی حالا اگه تو بودی کدوم رو انتخاب میکردی ؟
شغلی که دوسش داری و یا شغلی که خودت و خانوادت تا اخر عمر با آن در ارامش خواهند بود.
این جا هست که تمام ارزش هات به چالش کشیده میشن.
ایا حاضری بری وارد یه روتین بشی تا اخر عمر و کاری رو بکنی که دوس نداری ولی خانوادت در رفاه و ارامش باشند و یا می مونی تو کاری که دوسش داری و برای خوب شدن و بهتر شدن هر روز میجنگی.این جنگی که میگم اصلا فانتزی نیست ها! کاملا باید بجنگی از شب و روزت باید بزنی و یاد بگیری و یاد بگیری و به همین منوال تا اخر.
تازه معلوم نیست پولدار بشی شایدم نشدی . .
معایب بانک:
روتین مرگ بار (شاید برای من)
عدم وجود خلاقیت
میخواستم از معایب بیشتر بنویسم دیدم همین دو تا منو دچار مرگ تدریجی میکنه.(به جد عرض میکنم)
مزایا برنامه نویسی:
شما تو برنامه نویسی خالق تفکر خودتونید یعنی میتونید تو یک هفته چیزی که خیالتان ساخته بود رو اجرایی کنید و میلیون ها نفر از اون استفاده کنند.
میتونید با یک کار خوب بر روی میلیون ها نفر تاثیر گذار باشید
میتونید برای خودتون کار کنید.
دور کار کار کنید.
حقوق خوب دارد ولی برای حرفه ای ها نه برا همه و برای حرفه ایی شدن باید دود کیبورد خورد.
در اخر ممنون که این ویرگولک را مطالعه کردید. خیلی خیلی ممنون میشم اگر دوستان عزیزی که این مطلب رو خوندن نظر بدن که کدام راه را انتخاب میکردند.(با دلیل) تا با تفکر های مختلف اشنا بشیم و اگر کسی در حال تصمیم گیری بود در اینده کامنت شما برای او کارساز باشد.
