حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) پس از ولادت حضرت زینب (سلام الله علیها)، هنگامی که ایشان را می‌بینند، می‌گریند.
فردا،زینب کبرى (سلام الله علیها) دختر بزرگوار امام علی (علیه السلام)، روز پنجم جمادى الاول سال ۵ یا ۶ هجرت در مدینه چشم به جهان گشود، و در واقعه کربلا حضور داشتند که به عنوان اسوه صبر و مقاومت شناخته شدند ادامه مطلب به نقل از باشگاه خبرنگاران بخوانید.
هنگامی که خبر تولد نوزاد عزیز، به گوش رسول خدا (صلی الله علیه و آله) رسید. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) براى دیدار او به منزل دخترش حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) آمد و به دختر خود فاطمه (سلام الله علیها) فرمود: «دخترم، فاطمه جان، نوزادت را برایم بیاور تا او را ببینم».
فاطمه (سلام الله علیها) نوزاد کوچکش را به سینه فشرد، بر گونه‌هاى دوست داشتنى او بوسه زد، و آن گاه به پدر بزرگوارش داد. پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرزند دلبند زهراى عزیزش را در آغوش کشیده صورت خود را به صورت او گذاشت و شروع به اشک ریختن کرد. فاطمه (سلام الله علیها) ناگهان متوجه این صحنه شد و در حالى که شدیدا ناراحت بود از پدر پرسید: «پدرم، چرا گریه مى کنى؟!»
رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «گریه ام به این علت است که پس از مرگ من و تو، این دختر دوست داشتنى من سرنوشت غمبارى خواهد داشت، در نظرم مجسم گشت که او با چه مشکلاتى دردناکى رو به رو مى‌شود و چه مصیبت‌هاى بزرگى را به خاطر رضاى خداوند با آغوش باز استقبال مى‌کند».
در آن دقایقى که آرام اشک مى‌ریخت و نواده عزیزش را مى‌بوسید، گاهى نیز چهره از رخسار او برداشته به چهره معصومى که بعد‌ها رسالتى بزرگ را عهده دار مى‌گشت خیره خیره مى‌نگریست و در همین جا بود که خطاب به دخترش فاطمه (سلام الله علیها) فرمود: «اى پاره تن من و روشنى چشمانم، فاطمه جان، هر کسى که بر زینب و مصایب او بگرید، ثواب گریستن کسى را به او مى‌دهند که بر دو برادر او حسن و حسین گریه کند.»
منبع: خطابه زینب کبرى (سلام الله علیها) پشتوانه انقالب امام حسین (ع)، صفحه ۵۵
