اسحاق بن عمّار می‌گوید: محضر مبارک حضرت ابى عبد اللَّه(ع) عرض کردم: اى پسر رسول خدا فدایت شوم شب عرفه در حیره بودم، قریب سه، چهار هزار مردانى دیدم که صورتهایشان زیبا و بویشان خوش و لباسهاى بسیار سفید به تن داشتند و طول شب در آنجا به نماز خواندن مشغول بودند، اراده کردم به نزدیک قبر شریف رفته و آن را بوسیده و دعاهائى نزدیک قبر بخوانم ولى از کثرت خلق و ازدحام جمعیت نتوانستم خود را به قبر برسانم و وقتى صبح طلوع نمود به سجده رفته و وقتى سر از سجده برداشتم احدى از آن مردان را ندیدم.
امام(ع) به من فرمودند: آیا دانستى آنها چه کسانى بودند؟
عرضه داشتم: فدایت شوم، خیر.
امام(ع) فرمودند: پدرم از پدرشان به من خبر دادند که چهار هزار فرشته به حضرت امام حسین(ع) مرور کردند در حالى که آن حضرت شهید شده بودند پس آن فرشتگان به آسمان عروج کردند و حق‌تعالى به ایشان وحى فرمود:
اى گروه فرشتگان به پسر حبیب و برگزیدهام حضرت محمّد صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم مرور نمودید در حالى که او کشته و مقهور و مظلوم بود پس چرا او را کمک نکردید؟
پس به زمین فرود آئید و ملازم قبرش بوده و با حالى ژولیده و گرفته تا روز قیامت بر او بگریید، پس این فرشتگان نزد قبر بوده تا قیامت به پا شود.
منبع: ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات / ترجمه ذهنى تهرانى - تهران، چاپ: اول، 1377 ش. ص375-376.
