مشرق- امیرالمومنین امام علی علیه السلام فرمودند:

دوستان خدا همان کسانی هستند که باطن دنیا را می نگرند در حالی که دیگر مردم به ظاهرش چشم دارند.

به آینده و فرجام دنیا مشغولند در حالی که سایر مردم به نقد و امروز آن سرگرمند.

آنچه را از دنیا که می ترسند آنان را نابود کند، نابود می کنند.

آنچه را از دنیا که می دانند بزودی آنان را ترک خواهد گفت، ترک می کنند.

 آنچه را که دیگران از دنیا زیاد و با ارزش می شمارند، اندک و حقیرش می بینند و رسیدن خود به آنها را از دست دادن [سعادت و رستگاری خویش] می شمارند.

دشمن چیزی هستند که مردم [دنیا طلب] با آن در صلح و سازشند. و دوستدار چیزی هستند که مردم با آن دشمنی می ورزند!

کتاب [خدا] به وجود آنان شناخته و دانسته می شود و آنان به آن دانا و عارفند، کتاب به آنان استوار است و آنان به کتاب استوارند.

بالاتر از چیزی که بدان امید بسته اند امیدی نمی شناسند و ترسناکتر از چیزی که از آن می ترسند، چیزی را مایه ترس نمی دانند.

متن حدیث:

 إنّ أولیاءَ اللّه ِ هُمُ الذینَ نَظَروا إلی باطِنِ الدُّنیا إذا نَظَرَ النّاسُ إلی ظاهِرِها ، و اشتَغَلوا بآجِلِها إذا اشتَغَلَ النّاسُ بعاجِلِها ، فأماتُوا مِنها ما خَشَوا أن یُمیتَهُم ، و تَرَکوا مِنها ما عَلِموا أنّهُ سَیَترُکُهُم ، وَ رأوا استِکثارَ غَیرِهِم مِنها استِقلالاً ، وَ دَرکَهُم لَها فَوتا ، أعداءُ ما سالَمَ النّاسُ ، و سِلمُ ما عادَی النّاسُ ! بِهِم عُلِمَ الکِتابُ و بِهِ عَلِموا ، و بِهِم قامَ الکِتابُ و بهِ قاموا ، لا یَرَونَ مَرجُوّا فَوقَ ما یَرجُونَ ، و لا مَخُوفا فَوقَ ما یَخافونَ .

« نهج البلاغه، حکمت ۴۳۲»