تربیت فرزندان مستقل

تربیت فرزندان مستقل – قسمت اول

یکی از بزرگترین اهداف والدین پرورش فرزندانی مستقل و متکی به خود می باشد . بدون شک در مراحل ابتدایی زندگی فرزندانتان به شما تکیه کرده و روی شما حساب می کنند.
آنان هنگامی که تنهای یک طفل می باشند برای تغذیه ، تمیزی و جا به جایی به شما نیاز دارند. با گذر زمان ، بزرگتر شده و برای گذراندن مراحل اساسی زندگی مستقل تر می شوند اما هنوز بر روی عشق ، حمایت ، حفاظت و راهنمایی شما تکیه دارند.
بعد از رسیدن به دوران نوجوانی و حرکت به سوی بزرگسالی ، وابستگی آنان به شما کمتر شده و استقلال بیشتری در تمام بعدهای زندگی پیدا میکنند . این روند جدایی فرزند شما را برای نیازها و خواسته های دوران بزرگسالی آماده می کند.
اما پروسه حرکت به سوی دوران بزرگسالی اجتناب ناپذیر نبوده و اغلب والدینی خوش نیت اما گمراه مانع آن میشوند.
فرزندانی وابسته
کودکان وابسته برای احساسی که نسبت به خود دارند به دیگران تکیه می کنند. بعضی از والدین این وابستگی را پرورش می دهند.
این والدین به علت نیاز خود به قدرت از کنترلی که بر روی فرزندانشان دارند سوءاستفاده کرده و همواره سعی میکنند به عنوان عامل تعیین کننده مهمی در زندگی فرزندانشان حضور داشته باشند.
کودکان مستقل
کودکان مستقل در مقایسه با کودکان وابسته تفاوت های عمده ای دارند. مستقل بودن فرزند شما به این معناست که شما به او کمک کرده اید به این باور که فردی شایسته بوده و توانایی مراقبت از خودش را دارد برسد.
از این طریق شما او را به سوی فعالیت هایی معنادار و رضایت بخش سوق می دهید. شما شانس آزادی برای تجربه زندگی کردن و یادگیری درس های مهم زندگی را به فرزندتان می دهید.

تربیت فرزندان مستقل – قسمت دوم

3 . کودکانی که واکنش نشان می‌دهند.
اینان افرادی می‌باشند که مخالف هر آنچه والدینشان می‌گویند ، انجام می‌دهند. غالبا والدین این رفتار را با استقلال اشتباه گرفته و وجود آن را ناشی از استقلال فرزندشان می‌دانند ، این‌در حالی است که‌در واقعیت این کودکان به‌طریقی متناقص کاملا به‌والدینشان وابسته می‌باشند.
آنان به‌گفته والدینشان گوش کرده و دقیقا متضاد آنچه را که آنان درخواست کرده اند انجام می‌دهند. این رفتار انفعالی به‌صورت تضاد در پوشش ، نتایج ضعیف در مدرسه ، مصرف الکل و مواد مخدر و روابط غیر قابل قبول پدیدار می‌شوند.
4 . کودکان خشمگین
کودکان عصبانی باعث ایجاد حس  سرخوردگی و عصبانیت عظیمی‌در والدینشان میشوند . آنان کودکان بدی تلقی نمی‌شوند و به‌ندرت خود را به‌دردسر می‌اندازند.در مدرسه و فعالیت های دیگر نیز عملکرد خوبی نشان می‌دهند.
با این حال ناموفق به‌نظر می‌رسند زیرا از تمام توانایی خود استفاده نمی‌کنند. برای مثال این افراد با وجود اینکه عملکرد بدی‌در مدرسه ندارند اما با کمی‌تلاش بیشتر می‌توانند جزء بهترین ها باشند.
5 . کودکانی که والدینشان را طرد می‌کنند
این افراد انتظارات و خواسته های والدینشان را نپذیرفته و با وجود مخالفت والدینشان راه خود را بدون کمک آنان انتخاب می‌کنند. آنها به‌راحتی مخالف آنچه والدینشان می‌خواهند را انجام نمی‌دهند بلکه کمک ها و پیشنهادهای آنها را نمی‌پذیرند.
در‌مقایسه با گروه های یاد شده طرد کنندگان سالم ترین و سازگارترین گروه محسوب می‌شوند . زیرا از والدینشان جدا شده و افرادی خود مختار و مستقل می‌شوند . با این حال افراد این گروه برای این استقلال بهای زیادی پرداخته و برای رسیدن به‌آن رابطه ی خود را با والدینشان قطع می‌کنند.
فرزندانی مستقل تربیت کنید.
استقلال چیزی نیست که فرزندانمان به‌تنهایی به‌آن دست یابند ، آنان تجربه، تفکر و مهارت لازم برای مستقل شدن و جدایی از شما را ندارند. کمک شما برای مستقل شدن فرزندتان همانند هدیه ایست که به‌او امکان لذت بردن از تمام لحظات زندگی را می‌دهد.
شما میتوانید با عمل به‌موارد زیر در‌ مستقل شدن فرزندتان نقش به‌سزایی داشته باشید :
* به‌فرزند خود عشق بورزید و به‌او احترام بگذارید.
* به‌او نشان دهید به‌تواناییش ایمان دارید.
* به‌او بیاموزید نسبت به‌زندگی اش کنترل دارد.
* او را راهنمایی کرده و در پایان به‌او برای گرفتن تصمیم آزادی عمل دهید.
مسئولیت پذیری
یکی از وظایف شما به‌عنوان پدر و مادر آموختن مسئولیت پذیری به‌فرزندتان می‌باشد. بهترین راه برای اطمینان از مسئولیت پذیری خود و فرزندان ، آگاهی از مسئولیت های هر فرد است. اگر شما و فرزندتان نسبت به‌آنچه هر یک از شما انجام می‌دهید مطلع باشید ، عمل به‌این مسئولیت ها آسان تر میشود.
لیستی از کارهایی که شما به‌عنوان یک والد برای موفقیت فرزندتان انجام می‌دهید تهیه کنید. سپس لیستی از مسئولیت های فرزندتان تهیه کنید. قدم بعدی تهیه لیستی از وظایف افراد دیگریست که‌در زندگی فرزند شما تاثیر گذار می‌باشند و به‌عنوان مثال مربیان ورزش و معلمان .
همچنین ، انجام نشدن مسئولیت ها باید عواقبی را در برداشته باشد. شما میتوانید وسیله ای را که برای فرزندتان دارای اهمیت بوده ، از او گرفته و در‌صورت درست انجام دادن وظایفش به‌او باز گردانید.
روند ذکر شده وظایف شما و فرزندتان را برای هر فرد به‌روشنی بیان می‌کند. از طرفی هیچ ابهامی‌برای شما باقی نمی‌گذارد ، بنابراین کسی نمیتواند از زیر وظایف و مسئولیت های خود شانه خالی کرده و یا به‌وظایف و مسئولیت های دیگری تجاوز کند.
فرزند خود را به  اکتشاف کردن تشویق کنید
هنگامی‌که فرزند شما سن کمی‌دارد ، شما برای محافظت از او باید به کوچکترین مسائل دقت کرده و از او محافظت کنید. این عمل به‌فرزند شما حس آرامش و امنیت را القا می‌کند و به او نشان می‌دهد ،در صورت امتحان کردن مسایل مختلف همیشه مکان امنی وجود داشته و میتواند به‌شما پناه بیاورد.
بین حس استقلال و آرامش تفاوت وجود دارد. هنگامی‌که احساس امنیت در فرزند شما شکل گرفت ، به او اجازه ماجراجویی و کشف چیزهای جدید در زندگی را بدهید.
منبع : مجله کودک سالم