اختلالات غذا خوردن در کودکان

بی اشتهایی عصبی ( آنورکسیا نرووسا یا به اختصار ، آنورکسی ) و پراشتهایی عصبی ( بولیمیا نرووسا یا به اختصار ، بولیمی ) که بیش از همه در نوجوانان شایع است ، اختلالات تغذیه ای است که در آنها شخص از چاقی می ترسد و همواره نگران ظاهر بدن خود است.
نوع دیگری از مشکلات تغذیه ، پرخوری است که ممکن است منجر به اضافه وزن یا چاقی شود. چاقی ( 20%  یا بیشتر اضافه وزن نسبت به وزن مناسب برای قد و جنسیت شخص ) در کشورهای توسعه یافته شایع است و میتواند موجب مشکلات جدی برای سلامتی شخص شود.
آنورکسی و بولیمی
این اختلالات گاهی از آنجا ناشی میشود که نوجوان احساس ناامنی می کند و لاغری را با جذابیت مربوط می داند. گاهی نیز علت آن تمایل به بزرگ نشدن از طریق لاغر و رشد نیافته ماندن است. آنورکسی و بولیمی بیماری های خطرناکی هستند که باید جدی گرفته شوند.
علائم :
علائم احتمالی آنورکسی یا بولیمی اینهاست :
•    بهانه گیری در غذا و کم خوری
•    پرخوری و سپس سعی در دفع غذا ( که بیشتر از ویژگی های بولیمی است تا آنورکسی )
•    احساس گناه ، اضطراب و افسردگی در مورد عادات غذایی خود
•    استفاده ی زیاد از مواد مسهل
•    بیش از حد ورزش کردن
•    احتراز از غذاخوردن با خانواده
•    پوشیدن لباس هایی که لاغری را می پوشانند
•    نامنظم شدن یا توقف قاعدگی در دختران
ابتلای طولانی به آنورکسی منجر به لاغری ، ضعف و خمودگی میشود. ممکن است صورت و بدن موی لطیف بروید و خشک شود . در موارد نادری ممکن است کودک از فرط بی غذایی بمیرد. کودکان مبتلا به بولیمی نیز در معرض خطر آب زدایی بدن قرار دارند.
اگر احتمال می دهید کودکتان به آنورکسی یا بولیمی مبتلا باشد ، باید او را نزد پزشک ببرید.
درمان چیست ؟

درمان شامل برنامه ی غذایی تحت نظارت و روان درمانی برای کمک به اصلاح عادات غذایی می باشد . شاید مدتی بستری شدن نیز لازم باشد. گاهی روان درمانی بلند مدت لازم است.
در صورت درمان سریع ، بیشتر مبتلایان به آنورکسی یا بولیمی کاملا بهبود می یابند. اما بعضی از آنها در سراسر مدت عمر مشکلات تغذیه را دارند. تعداد بسیار کمی از مبتلایان به آنورکسی می میرند ؛ علت اغلب خودکشی است.
پرخوری و دفع غذا : دوره های پرخوری و به دنبال آن استفراغ عمدی از ویژگی های عمده ی بولیمی هستند. این گونه کارها معمولا در خفا انجام می شود.
پرخوری و چاقی
علت عمده ی چاقی شاید عادت خانوادگی پرخوری باشد ، هرچند ممکن است عامل ژنتیکی نیز موجود باشد . برای کمک به کم کردن وزن کودکتان ، خودتان سالم غذا بخورید تا الگو و مشوق مناسبی برای او باشید. اگر ظرف چند ماه پیشرفتی حاصل نشد به پزشک مراجعه کنید.
درمان چیست؟
پزشک ابعاد بدن کودک و وزن او را اندازه گیری می کند و او را معاینه میکند تا مطمئن شود که اختلالات جسمانی وجود ندارد. پزشک در مورد میزان غذا خوردن کودک در وعده های غذایی و بین آنها سوال خواهد کرد و اینکه آیا مشکلات عاطفی یا رفتاری دارد یا خیر .
درمان از رژیم غذایی کم کالری تشکیل میشود و ممکن است رفتار درمانی نیز برای کمک به تغییر الگوهای غذایی کودک بررسی شود. هر قدر فرد زودتر تحت درمان قرار گیرد ، چشم انداز ایجاد و نگهداری وزن طبیعی برای بهتر خواهد بود.