قلب جهان و قطب زمان، دل شکسته است
آن حجت خداى ز بیداد معتصم
پیوند زندگانیش از هم گسسته است
صاحب عزاست صاحب عصر، اندرین عزا
روحش به چارسالگى از کینه خسته است
بر چهره امام زمان، آن دُر یتیم
از باد ظلم گرد یتیمى نشسته است
در خانه اى که مرکز اندوه و ماتم است
دشمن کمر به غارت آن خانه بسته است
از لطف آن که ناز کند بَرد بر خلیل
صاحب زمان ز آتش بیداد رسته است
اندر بقیع و سامره و کربلا و طوس
گل های فاطمه بنگر دسته دسته است
