امام رضا(ع)-مدح و مناجات
تهران ـ مشهد، نسیم گُل ، بوی جان
لبخند به لب ، به سینه شوقی پنهان
بوی خوش ثامن‌الحُجج میآید
ای تشنه لبان عشق ! اینك باران
***
تهران ـ مشهد ، مگو كه خیلی راه است
این راه كه روشن از شُهود ماه است
تهران ـ مشهد ، قسم به خورشید توس
عاشق بشوی ، مسافتی كوتاه است
***
تهران ـ مشهد ، قطار ، من ، تنهایی
روی لبِ دل ، تبسّم شیدایی
از دور شُكوهِ گنبدت پیدا شد
مولا ، تو به پیشواز من می‌آیی !
***
من تهران و تو در خراسان ، افسوس
دارد چشمم هوای باران ، افسوس
این دل شده از ندیدنت دلتنگ است
ای آینه ! از شما چه پنهان ، افسوس !
***
غم نیست كه مشهد حضورت دور است
یا چشم من از ندیدنت ، بی‌نور است
ایمان به تو دارم و خیالم تخت است
وقتی تو طلب كُنی ، زیارت جور است
***
هر چند در عاشقی مُردّد هستم
در درس خُلوص ، دائماً رَد هستم
دلباختــــه‌ام بــــه گنبد زرد تو
من منتظر قطار مشهد هستم
***
با شوق زیارتت ، حَرَم می آیم
دلسوخته ، پا به پایِ غم می آیم
پرواز پُر و بلیت ... ؟ امّا غم نیست
با خطِ هوایی دلم می آیم !
***
از خطّه‌ی توس ، سبزتر جایی نیست
فردوس ، به این سبزی و زیبایی نیست
هر چند غریب الغُربایی ، امّا
توی حَرَم‌ات ، فرصت تنهایی نیست !
***
ای حضرت عشق ! خاك ایران بی تو ... ؟!
سرسبزی خطه‌ی خراسان بی تو ... ؟!
نه ، فرضیه‌ی باطل و نافرجامی‌ست
بودن به خدا ندارد امكان ، بی تو
***
در عشق ، اشارت تو ما را كافی ست
لبخند رضایت تو ما را كافی ست
ما مفتخریم خادم خورشیدیم
پاداش ، زیارت تو ما را كافی ست
***
***
آیینه ! امام هشتم خوبی ها
در چشم زمین ، تجسم خوبی ها
نام تو غزل ترین فراز عشق است
نام تو ، غزل ـ تبسم خوبی ها
***
من از تو تبسم دعا می خواهم
یک خلوت ناب با خدا می خواهم
بی معرفتم به نور تو آقا جان
من از تو حقیقت تو را می خواهم
***
تو نور کمال فصل « بسم اللهی »
در ظلمت فتنه ، شبچراغ راهی
تو رمز گشای واژه ی توحیدی
تو معنی « لا اله الا اللهی »
***
تو حجت نور ، عصمت خورشیدی
آیینه ی عشق ، آیه ی امیدی
با لهجه ی ایجاز تو را می گویم :
تو روح یقین ، حقیقت توحیدی
***
ای فصل شهود عشق ، عرفان ناب !
ای صبح حضور ، چلچراغ مهتاب !
ما در شب بی تو ، نوحه خوان اشکیم
ای خنده ی صبح وصل ! ما را دریاب
***
ماییم و صفای حَرَمت ، یا مولا
در سینه ، زیارت غمت ، یا مولا
ننگ است مدد ز غیر تو ، مولا جان
ماییم و امید كرمت ، یا مولا !
رضا اسماعیلی
