ای که عاجز خَــرد از وصف مقام تو بود
وی که چشم هــــمه بر رحمت عام تو بود
هر سحر گـاه که زمشرق بدر آید خورشید
بــــــــــــــــی تعظیم تو و بهر سلام تو بود
توئی آن بندۀ صالح که خدا از تو رضاست
آشکار ایــــــــــن سخن از نام کران تو بود
بهر توصیف مقــام تو همین نکته بس است
کـــــــــــه علی باب تو و فاطمه مام تو بود
قبـــــــــــــــــــــلۀ هشتمی و پارۀ قلب احمد
کــــــــــــــعبۀ اهل نظر رکن و مقام تو بود
هــــــــر که بر درگهت آید نرود دست تهی
جـــــــــود و احسان و کرم کار مدام تو بود
مــــــــی شوی ضامن ما روز جزا می دانم
یــــــــــــــاری از مردم بیچاره مرام تو بود
روز محشـــــر که سر از خاک لحد بردارم
بخــــــــــــــــــــدا ذکر لبم یکسره نام تو بود
تــــــــــــــو نگهدار خراسان ز بلا می باشی
کـــــــــــــــــــه قضا بندۀ امر تو رام تو بود
تـــــــــــــا ابد ساکن کویت ز وفا خواهد بود
هر کـــه از روز ازل سر خوش جام تو بود
نتوانم کـــــــــــه بغیر از تو دهم دل به کسی
زانـــــــــکه مرغ دل من بسته به دام تو بود
به نشابور حــــــــــدیثی تو بخواندی و هنوز
گـــــــــــــــــوهر گوش بشر دُرّ کلام تو بود
بــــــــــــا چنین قلب رئوف تو کجا بود سزا
کـــــــــــــــه زیبداد عدو زهر به کام تو بود
بــــــــــه زوال تو کمر بست عدو غافل بود
کــــــــــــــــه دوام همه عالم ز دوام تو بود
چــــــــــــه غم از آتش سوزندۀ دوزخ دارد
هــــــر که چون خسرو مداح و غلام تو بود
[خسرو]
