اشعار شهادت و مناجات امام رضا (ع)

نور بخش آفتاب

نور گیرد آفتاب از شعله ی فانوس تو

سایه افکنده به عالم جلوه محسوس تو

میکشد صدها ملک را زاسمانها بر زمین

جذبه و گیرایی یک ذکر یا قدوس تو

رحمت و مهر و عطوفت خوشه ای از خرمنت

جود و احسان و کرم رودی ز اقیانوس تو

یا ابالهادی عزیز مرتضی یابن الرضا(ع)

ای که جز بنده نوازی نیست در قاموس تو

ما مریدو تو مرادی، ما گدا و تو جواد

دستخالی آمدیم امروز بر پابوس تو

"از تبار هاشمی، ایثار در خون شماست

"دینتان بر گردن دین است و مدیون شماست

بی شما ممکن نباشد صرف فعل خواستن

دستگیری از شما وز شیعیان بر خواستن

عاقبت خیری و صحت ،ثروتی اعطا کنید

حیف باشد از کریمی چون شما کم خواستن

نیست با ارزشتر از این تحفه در نزد خدا

با تولای شما هر سجده را آراستن

در بدست آوردن قلب شما و میلتان

باید از هر کینه ای این سینه را پیراستن

اولین گام رسیدن بر شما این است این،

بر ثواب افزودن اما از گناهان کاستن

"هر که باشد با شما دشمن،خدا را دشمن است

"مذهب من شیعه است و حبتان دین من است

ای ولای آبروبخشت صراط مستقیم

ای فراری از تو و کوی تو شیطان رجیم

ای بهشت واقعی ، ای جنت موعود من

ای همیشه تازه، ای کهنه رفیقم از قدیم

یا جواد بن جواد بن جواد بن جواد

یا کریم بن کریم بن کریم بن کریم

بر قلوب اهل قرآن و ادب تابنده است

از جبینت نور بسم اللّه رحمان رحیم

هر گدا که دوست دارد آبروی خویش را

گشته در دولتسرای خواجه ای چون تو مقیم

"چون نمی کوبی تو احسان خودت را بر سرش

"میکشی با مهر دستان خودت را بر سرش

هرکه میخواهد تو را، در مشهد از راه وداد

داخل بیت الرضا میگردد از باب الجواد(ع)

سجده بر دادار بی مهر تو در محراب؟ وای!

وای از جهل بسیط عالمان بیسواد!

هم نبیره بر امام باقری یابن الرضا(ع)

هم ندیده گشته ای بر حضرت زین العباد(ع)

روز محشر هم مرا در سایه ی خود جای ده

ای ولای خالص و ناب توام زاد العماد

وای بر من! میشوم بیچاره در روز جزا

گر ز یاد تو روم با اینهمه جرم زیاد

"نه، به من ثابت شده آقایی ات مولایی ات

"تو به دادم میرسی با رافت زهرایی ات

(چهار بند از شعر بدلیل زیاد بودن کارکتر ها نوشته نشد)

شعر از حسین ولی خانی

دلت شکست و خودت را کمی صدا کردی

بجای ما تو خودت جمعه ندبه ها کردی

چه عهدها که نبستم.. که نخواندم.. که نشد

بجای من تو به عهد خودم وفا کردی

هزار بار شکست و به گل نشست دلم

ولی تو باز برای دلم دعا کردی

ز نامرادی این روزگار رنجیدم

مرا به راه مراد خود آشنا کردی

…

دوباره دست من و یک بلیط قم-مشهد

مرا مسافر مشهد.. مرا رضا کردی

محمدعلی علمی

بهشت قرب...

وقتی که رأفت تو فراگیر می شود

آلوده در حریم تو تطهیر می شود

دیوانه می شود دل و زنجیر می شود

عمری به پای سفره نمک گیر می شود

افتاده باز مرغ دل من به دامتان

این ذره راه یافت به این بار عامتان

****

هر قامتی که قامت دلجو نمی شود

هر یوسفی که یوسف مه رو نمی شود

هر چهره ای که عکس هوالهو نمی شود

(هر پادشه که ضامن آهو نمی شود)

اینجا به روی بال ملک پا گذاشتیم

دل را در آستان شما جا گذاشتیم

****

دل را ز قید و بند غم آزاد می کنی؟

با یک اشاره ات دلم آباد می کنی؟

در گوشه دلم حرم ایجاد می کنی؟

من را دخیل پنجره فولاد می کنی؟

آقا! بهشت قرب تو را کم نمی دهم

پای ضریح را به دو عالم نمی دهم

****

مهمان آستان تو در شهر مشهدم

آقای من! اگر چه گنهکارم و بدم

اما بدون دعوتت اینجا نیامدم

حاشا به لطف و رأفت تو گر کنی ردم

از کوثر ولایت تو مست می شوم

پای ضریح ناز تو پابست می شوم

****

شمس الشموس! ضامن آهو! اباالحسن!

بر آستان لطف تو چشم امید من

یک بار هم کرم کن و من را صدا بزن

یادم بده در آتش عشق تو سوختن

این جذبه های شوق مرا تا کجا کشد؟

سلطان که دیده غیر تو ناز گدا کشد؟

****

آقای من 1 به غیر توأم کس حبیب نیست

بیمار عشق هستم و جز تو طبیب نیست

می خوانمت؛که غیر تو نعم المجیب نیست

گویند تو غریبی و گویم غریب نیست؛

غربت کجا و این حرم و بارگاه تو؟

این سیل زائران که همه خاک راه تو؟

****

آقا ! دوباره در حرم و آستانتان

مهلت نمی دهد به من این اشک بی امان

مرغ دلم ز مشهد آقای مهربان

پر زد دوباره سوی حرم های بی نشان

با پای دل؛ به چشم تر و سوز سینه ام

پای ضریح ناز تو،اما مدینه ام

****

مظلوم تر ز فاطمه! آقای بی حزم!

ای آستان رحمت و ای قبله کرم

آورده پیش تو کرم و لطف و جود،کم

من روضه خوان غربت و بی تابی توأم

گفتی غمی چو ماتم و سوز حسین نیست

روزی به روزگار چو روز حسین نیست(1)

****

در عرش و فرش زلزله و انقلاب شد

خنجر به دست آمد و در اضطراب شد

وارد به قتلگاه به هول و شتاب شد

(والشمر جالسٌٍ...) دل زینب کباب شد

با روضه های حضرت ارباب بی کفن

پای ضریح ناز توأم یا ابا الحسن!

****

(1): لا یوم کیومک یا ابا عبدالله....(امام حسن مجتبی علیه السلام)

محمد حسین تقوایی

یا امام رضا...

کم ناز کن در باز کن مهمان رسیده

مهمان تو با دیده ی گریان رسیده

سرمایه ای که داده بودی باختم من

یا ذالکرم هنگامه ی احسان رسیده

حرف دل هر نوکری اینست عمری

هر چه رسیده از سوی سلطان رسیده

باور کن آقا تا حرم خود را کِشیدم

از این جدایی بر لبانم جان رسیده

افتاده بارم آمدم دستم بگیری

با چشم گریان عبد سرگَردان رسیده

مانند زهرا مادرت سائل نوازی

لطف تو بر داد گنهکاران رسیده

هنگام جان دادن قرار ما دوتا شد

جانِ خودت صبرم دگر پایان رسیده

گویا هنوز از گوشه ی صحنت سحرها

آه کسی جامانده از گُردان رسیده

چه ارتباطی بین اینجا با شلمچه ست

اینجا به پایان دوره ی هجران رسیده

امضای تو پای شهادت نامه ها بود

با دست تو این فیض بر یاران رسیده

تو سفره دار گریه کن های حسینی

با گریه هایت روضه تا ایران رسیده

من آمدم رزق عطایم را بگیرم

از تو برات کربلایم را بگیرم

یا امام رضا...

هرکه را کم ميدهي سلطان خوبي ميشود

کافر از لطف شما سلمان خوبي ميشود

 طول و عرض اين حرم را بارها سنجيده است

 کفش من دارد رياضيدان خوبي ميشود

 از همين خاک حرم بهر تبرک برده ام

درد من هم صاحب درمان خوبي ميشود

 جبرئيل است اينکه دارد گرد گيري ميکند

در حريمت اين ملک دربان خوبي ميشود

پرچم سبزت دليل اقتدار کشور است

کشورم با بودنت ايران خوبي ميشود

عاقبت روزي کريم هردو عالم در بقيع

 مثل طوست صاحب ايوان خوبي ميشود

اصغر عظيمي مهر

یا امام رضا...
ای کاش دلم شبیه گنبد می شد

عالم همگی شبیه مشهد می شد

ای کاش دلم شبیه یک فرش فقط

از داخل صحنهای او رد می شد

در حرم دیدم که تابوتی برای خاکروبی آمده

خوش به حالش بعد مردن جای خوبی آمده

یا امام رضا(ع)

مثل کبوتـرم سر بـامت نشستـه ام          

    ساده ، غریب ، مثل غلامت نشسته ام

یـک السلام گفتــم و حالا کنـار در          

    دلخوش به یک علیک سلامت نشسته ام

من آهـوی رمیـده ام اما تـو آمـدی          

    با جان و دل میانه ی دامت نشسته ام

یک جرعه از شراب طهورت به من بده        

    چشم انتظار بوسه به جامت نشسته ام

آقا رضـا ، رئوف رضـا ، با کـرم رضـا          

   آلـوده ام بـه بـرکت نامت نشسته ام

سلطان عشق حضرت ارباب یا کریم

تنهـا بهانـه ی غـزل ناب یا کریـم

ارباب ما تو هستی و سلطان ما تویـی         

    خورشید مشرقـی خراسـان ما تویـی

سلمان شدیم تا به شما نوکری کنیـم       

      اصلاً دلیـل عـزت ایــران مـا تویـی

ما مستطیع خانه ی کعبه نمی شویـم        

    مـروه ، صفـا و حج فقیـران مـا تویی

رازی میـان چشم تـر و گنبد طلاست      

     آقا دلیـل چشمـه ی گریـان مـا تویی

بالا بگیر دست خودت را دعـا بخـوان        

     تنها طبیب سینه ی بی جان ما تویـی

وقتی طبیب ایـن دل بیمـار میشـوی

ضامـن بـرای عبد گنهکـار میشـوی

باب الجـواد راه رسیدن به محضـرت     

        اذن دخـول مرقـد تـو نـام مـادرت

بـاور نمی کنـم کـه مــرا را داده ای       

      باور نمی کنم کـه نشستـم برابـرت

بال و پر شکسته به دردی نمی خورد         

     پـر میزنـد دلـم به هـوای کبوتـرت

بوی بهشت می وزد از صحن های تـو        

      بالاتــر از بهشت حریـم مطهــرت

ما نوکران حضرت موسی بن جعفریـم         

    یک دم غلام تو و دمی عبد خواهـرت

آقـا بیـا و معجـزه ای کـن مـرا بخـر

دلخستـه ام بـرای زیـارت مرا ببـر

آقــا شفــای درد مـرا از خـدا گرفت        

     دست مـرا ز کودکی ام بارهـا گرفت

مـادر تمـام سعـی خودش را نمـود تـا        

     از سفـره های حضرتی او غذا گرفت

اصلاً قسم بـه حضـرت زهـرا نـدادمش        

     امـا کریـم آمـد و دست مـرا گرفت

رحمت به زائری که حسابش مشخص است   

       آن زائـری کـه تذکره ی کربلا گرفت

کنج حرم شلوغ شـد و گریـه می کننـد      

      مداح، یاحسین ،حرم ،روضه پا گرفت

دیـوانـه ام مـرا نخــری بغض می کنـم

آقـــا بــه کربلا نبـری بغض می کنــم

احمد(امین) ایرانی نسب

 يا امام رضا...

دخیل بسته ام آب و نان نمی خواهم

به جز محبت از این آستان نمی خواهم

به جز تو دست نیاز مرا ندید کسی

امام من تویی و از دیگران نمی خواهم

بگیر جان مرا رد مکن مرا آقا

که من بدون نگاه تو ، جان نمی خواهم

بیا حجاب دلم را بزن کنار، خودت

که آفتاب تویی ، سایه بان نمی خواهم

همین که ضامن می شوی برای...

برای صید تو بودن گمان نمی خواهم

نگاه من به ضریح تو یک جهان حرف است

برای عرض ارادت زبان نمی خواهم

دلم هوای تو کرده هزار مرتبه شُکر

دل بدون تو را بی گمان نمی خواهم

برای صحن تو بال و پَرِ دلم وقف است

کبوترم که جز این آشیان نمی خواهم

مرا هوای حریم تو کربلایی کرد

 به جز حسین از  این آسمان نمی خواهم

السلام عليك يا علي ابن موسي الرضا(ع)

راهي ديار شاه خوبان شده ام

مهمان رضا شاه خراسان شده ام

دلتنگ هواي آن حريمت هستم

من ريزه خور يار غريبان شده ام

سيد علي اصغرپور

سرچشمه های جود و کرم مشهدالرضاست

سرمنشا وجود و عدم مشهدالرضاست

هستند کربلاو مدینه ، نجف ولی

در معنی لغات ، حرم مشهدالرضاست

من در قطار نه روی بال ملائکم

وقتی که مقصد سفرم مشهدالرضاست

تا عرش شوق پر زدن امشب گرفته ام

چون آسمان پر زدنم مشهدالرضاست

وقتی همیشه باز دمم کربلاست، پس

باید یقین نمود که دم ، مشهدالرضاست

یک گام تا بهشت دلم شور می زند

قلبم دقایقی است که بد جور می زند

با دست خود به زائر خود داده زاد را

پا داده است هر که ز پایش فتاد را
 

با دست خالی آمده این بار هم گدا

خالی کنید گوشه باب الجواد را

خوش گفته اند عالم آل محمدی

امشب بگیر دست من بی سواد را

یا باد آمده است که عرض ادب کند
یا پرچمت دوباره تکان داده باد را

صحن و رواق و گنبد و گلدسته ها تک است

چشم حسود کور، بخوان ان یکاد را

من عاشق حریم توام ثامن الحجج

سلطان تویی ندیم توام ثامن الحجج

قلبم شکست دست دلم را خدا گرفت

هم بغض کرده زائرتان هم هوا گرفت

چیزی نگفته حاجت دل را کریم داد

اذن دخول خواندم و دست مرا گرفت

نقاره خانه می زند این بار هشتم است

یعنی مریض هشتم تان هم شفا گرفت

حتی صدای ناله ز عرش خدا رسید

تا بین صحن های شما ناله پا گرفت

آن گوشه های پنجره فولاد، زائری

اصرار کرد و بالاخره کربلا گرفت

آه ای امید پیر و جوان ایها الرئوف

من را به کربلا برسان ایها الرئوف

بعد از زیارت تو دعا چیز دیگری است

حال و هوای صحن شما چیز دیگری است

شد قار قار، نغمه بلبل عجیب نیست

در انعکاس صحن، صدا چیز دیگری است

این خیل زائران حریمت همیشگی است

دلدادگی مردم ما چیز دیگری است

صدبار مشهد آمده یک بار کربلا

چون مشهدالرضای شما چیز دیگری است

در بین ذکر های شفابخش درد عشق

الحق که یا امام رضا چیز دیگری است

مُهر غلامی ات سند بندگی من

آقا زیارتت هدف زندگی من

بر سر در حریم شما بوسه می زنم

گویی به روی دست خدا بوسه می زنم

گفتی سه جا جواب مرا می دهی و من

با شوق بوسه های شما بوسه می زنم

احساس میکنم وسط بوسه های خود

بر روی خاک کرب وبلا بوسه می زنم

من می چشم شراب طهور بهشت را

وقتی که بر ضریح رضا بوسه می زنم

باید که جان به لب شوم از فرط اشتیاق

حالیم اگر شود به کجا بوسه می زنم

دور ضریح جامه احرام بر تنم

مشغول این فریضه لبیک گفتنم

هم خواستم عنایت شمس الشموس را

هم وعده شفاعت شمس الشموس را

از فرش تا به عرش معلی شنیده اند

آوازه ی کرامت شمس الشموس را

بعد از وفات هم بگذارید خواهشا

بر دیده هام تربت شمس الشموس را

با نسیه بهشت عوض، نه نمی کنم

نقد حریم حضرت شمس الشموس را

وقت وداع با حرم احساس می کنم

در قلب خویش غربت شمس الشموس را

با این دل شکسته و از غم هوایی ام

فریاد می زنم که همیشه رضایی ام

حسین صیامی

اهل بیت(ع)-مناجات

ما گدایانیم در عالم گدای اهل بیت

ریزه خوارانیم بر خوان عطای اهل بیت

همّت هرکس به قدر سعی و کوششهای اوست

عمرِ ما الحمد شد صرف لقای اهل بیت

هیچکس را با حقارت کس نباید بنگرد

کس نداند کیست جزو اولیای اهل بیت

هرکه اشک روضه دارد احترامش واجب است

چه رسد بر کشتۀ درد و بلای اهل بیت

کینه ها در سینه ها تنها ز بغض دشمنان

دوستی با دوستان تنها برای اهل بیت

عاشقانه می توان مثل شهیدان نذر کرد

تا شود این جان ناقابل فدای اهل بیت

می توان با زندگی همراه شد امّا به شرط

شرط همراهی فقط با کربلای اهل بیت

باید از اطراف خود شِکلی بنا کرد از حرم

تا همیشه دیده بیند ماجرای اهل بیت

چیست نعمتهای دنیا از بزرگ و کوچکش

نیست جز در راستای اعتلای اهل بیت

روز و شب باید مهیای سفر بود ای دریغ

از جدایی های دلها از خدای اهل بیت

یوسف زهرا دمادم انتظار ما کشد

ما کجا و انتظار با صفای اهل بیت

کربلا در خون خود غلتید با خون خدا

تا دل ما جاودان ماند بپای اهل بیت

دست و پا می زد حسین فاطمه در خاک و خون

می رسید از خیمه گاه اما صدای اهل بیت

دور از چشم علمدار حرم حرمت شکست

پای دشمن باز شد بر خیمه های اهل بیت

رأسها بر نیزه ، پیکرها به خاک قتلگاه

می رسد آخر طبیب دل دوای اهل بیت

***

 محمود ژولیده

هر خانه‌ای حالش به مادر بستگی دارد
در این حرم اما به خواهر بستگی دارد

وصل است آب ناب سقاخانه بر جنت
یعنی شفا اینجا به کوثر بستگی دارد

از مرکز ایران به پائین دادن حاجت
حتما به تأیید برادر بستگی دارد

از بین هر باری که می‌آیی حرم با اشک
گاهی فقط به دیده‌ی تر بستگی دارد

از سر به زیری سر بلندت می‌کند تنها
آقایی عالم به یک سر بستگی دارد

هر کس که تو هر جا که تو هر جور می‌خواهی
هر گونه تغییری به این هر بستگی دارد

دقت بکن گاهی قبول حاجتت حتی
به نوع داخل گشتن از در بستگی دارد

وقتی شدی مانند آهو بی کس و تنها
تازه به توضیح کبوتر بستگی دارد

دل کندن از دریا به ساحل بستگی دارد
به ماه نیمه ماه کامل بستگی دارد

دل بردن و دل دادن و دل کندن و رفتن
کار جهان تنها به یک دل بستگی دارد

کار جهان را دل مشخص می‌کند هر چند
دل هم خودش در اصل، به گل بستگی دارد

آقا کریم است و رئوف است و حرم باز است
حاجت گرفتن پس به سائل بستگی دارد

میزان عشق و عقل و مهر و اشک معلوم است
شرط قبولی به معدل بستگی دارد

از آب سقاخانه بهر حاجتت بردار
درمان به داروی مکمل بستگی دارد

اذن دخولت را بخوان در شهر خود، حاجت ـ
به خواستن از درب منزل بستگی دارد

پس درس خارج خوانده‌های این حرم گفتند
که درس خارج هم به داخل بستگی دارد

اینکه زیارت از نمازت هم مهم‌تر شد
به درک توضیح المسائل بستگی دارد

گاهی سلام از دور، گاهی نیز آغوشش
نوع زیارت‌ها به مشکل بستگی دارد

به چشم و دست و قلب طاهر بستگی دارد
حتما حرم رفتن به زائر بستگی دارد

وقتی که باطن در بر ارباب معلوم است
خیلی کرامت‌ها به زائر بستگی دارد

یادآوری اکثر اشخاص غائب هم
به دیدن اشخاص حاضر بستگی دارد

دیر آمدن‌های حرم از قسمت بازار
غیر از شلوغی‌ها به عابر بستگی دارد

یا روز اول یا شب آخر وفور اشک
به حد دلتنگی خاطر بستگی دارد

تو ملجأ مایی ولی از بس رئوفی تو
شرط قبولی هم به زائر بستگی دارد

دیدم شما باید بگویی شعر را، اصلا ـ
من فکر می‌کردم به شاعر بستگی دارد

من فکر می‌کردم به گیسو بستگی دارد
دیدم از این کمتر به یک مو بستگی دارد

گاهی به آن سویی که می‌آیی ولی در اصل
چون شمع عشق تو، به سو سو بستگی دارد

راه زیارت باز خواهد گشت در وقتش
حتی اگر به زور بازو بستگی دارد

حتما علم کار خودش را میکند اینجا
به چار زانو یا دو زانو بستگی دارد

نذرت مشخص میکند عضو گدایی چیست
به گوشواره یا النگو بستگی دارد

گاهی به اسماعیل طلا گاهی به گوهر شاد
راه شفا به این ترازو بستگی دارد

سالی دو سه بار آمدن طبی است ، چون درمان
به دوره تجویز دارو بستگی دارد

دستم به دامان ضریحت عاشقت هستم

دستی به موهایم کشید انگار رویا بود

در مرمر دستان پاکش زود خوابم برد

شیرین تر از خواب تمام کودکی ها بود

تنها همین را خواستم مشهد زیارت

دستم دخیل پنجره فولاد آقا بود

شاعر : ایمان دهقانیا