فطرت و خدا پرستی:
فَإِذا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذا هُمْ يُشْرِكُونَ
معنی آیه:
هنگامى كه بر سوار بر كشتى شوند، خدا را با اخلاص مىخوانند (و غير او را فراموش مىكنند)؛ امّا هنگامى كه خدا آنان را به خشكى رساند و نجات داد، باز مشرك مىشوند!
تفسیرآیه:
1- ترس، غبارهاى غفلت را برطرف و فطرت خداجویى را بیدار مىكند. «فاذا ركبوا... دعوا اللّه...»
2- ایمان نباید موسمى و مقطعى باشد. «فلمّا نجّاهم... یشركون»
5 - دعاى خالصانه ، مستجاب است. «دعوا اللّه مخلصین... فلمّا نجّاهم» (پس از دعا، حرف «فاء» در «فلمّا»، نشانه ى استجابت دعا مىباشد)
6- نجات از مشكلات وحوادث ، راهى است براى شكر نه شرك.«اذا هم یشركون»
