راکون ها جانورانی ساکن جنگل‌اند؛ اما استفاده از بقایای غذاهای آدمی را یاد گرفته‌اند؛ به خاطر همین، لانه‌های خود را  نزدیک شهرها می‌سازند. اگر می خواهید با راکون ها و زندگی آن ها آشنا شوید این مقاله آسمونی را تا پایان مطالعه نمایید چرا که به معرفی راکون ها و زندگی راکون ها می پردازیم.

معرفی راکون ها و زندگی راکون ها

راکون (Procyon lotor) پستانداری میان‌جثه و بومی آمریکای شمالی است. راکون بزرگترین عضو خانواده خرسکیان است و ۴۰ تا ۷۰ سانتیمتر طول و ۳٫۵ تا ۹ کیلوگرم وزن دارد. خز خاکستری آن با کرک‌های متراکم حفاظت خوبی در مقابل سرما برایش فراهم‌می‌کند.

این حیوان همه‌چیزخوار و عمدتاً شب‌گرد است. حدود ۴۰ درصد غذای آن از بی‌مهرگان، ۳۳ درصد گیاهان و ۲۷ درصد مهره‌داران تأمین می‌شود.

زیستگاه اصلی راکون جنگل‌های برگریز و جنگل‌های مختلط پهن‌برگ و مخروطی است اما انطباق‌پذیری بالای آن موجب شده تا به مناطق کوهستانی، تالاب‌های ساحلی و شهرها نیز ورود پیدا کند. راکون‌ها دوره بارداری ۶۵ روزه دارند و دو تا پنج توله می‌زایند.

هرچند در اسارت تا بیست سال هم عمر می‌کنند اما در حیات وحش میانگین عمر آن‌ها ۱٫۸ تا ۳٫۱ سال است.

از میانه‌های سدهٔ بیستم در پی گریز یا انتقال عمدی، راکون‌ها در بخش‌هایی از ژاپن، اروپا، قفقاز و منطقه تالش ایران هم پخش شده‌اند و در و مثل اغلب گونه‌های غیربومی باعث خسارت‌های زیست‌محیطی شده‌اند.

راکون ها چهره‌ای با رنگ‌های سیاه و سفید و دمی زبر بانوارهای سیاه‌رنگ دارد. شمار این نوارها معمولاً پنج است ولی میان چهار تا ۱۰ نوار متغیر است. ناخن‌های پای جلو راکون نسبتاً بلندند و می‌توانند با فاصله از هم باز شوند. ناخن‌های دست آن‌ها قابلت جمع شدن ندارند.

زمانی که راکون ها را میبینید آنها را حیواناتی شاد و اهل بازی می یابید اما همان‌طور که می دانید طبیعت اطراف ما خالی از فریب نیست. پنجه های راکون به قدری تیز و قوی هستند که می توانند آسیب های جدی به طرف مقابل وارد کنند.

مبدا پیدایش این حیوانات قبل از گسترش به سایر مناطق جهان، شمال آمریکا بوده است. آنها به سکونت در جنگل های برگریز شناخته شده‌اند.

چرا راکون ها همه‌چیز را می‎‏شویند؟

می‌گویند راکون‌ها همه‌چیز را می‌شویند. اما آیا رفتار عجیب‌وغریب رامکال در کارتون مشهور دهه ۶۰ برپایه واقعیت بود و راکون‌ها در طبیعت هم علاقمند به شست‌وشو هستند؟

کارشناسان پارک حیوانات وحشی یون‌نان در شهر کانمینگ چین برای آزمون این فرضیه، نمایشی ترتیب دادند. آنها چند تکه لباس و یک تشت آب در قفس راکون‌ها قرار دادند. در برابر چشمان بازدیدکنندگان باغ‌وحش، راکون‌ها لباسی برداشتند و شروع به شست‌وشوی آن در تشت کردند.

اما واقعیت این است که هدف راکون‌ها از این کار تمیز کردن غذا یا حتی مرطوب‌کردن آن برای خوردن راحت‌تر نیست (شاید این‎ها فایده جانبی باشند). دانشمندان متوجه شده‌اند دست راکون حس لامسه مشابه انسان دارد و وقتی دستش را در آب قرار می‎دهد، این توانایی به حساسیت بیشتری می‏‌رسید. بنابراین کاری که راکون انجام می‎دهد، بررسی دقیق‌تر آن جسم یا غذا با استفاده از حس لامسه است.