از پیوجنت ساند تا دریاچه واشینگتن، چیزی حدود ۲۰۰ کیلومتر راه است، بسیاری از ساکنان سیاتل در فصل‌های گرم یا اوایل پاییز و بهار برای قایق‌رانی به این دریاچه می‌آیند که مناظر شکفت‌انگیزی دارد.
«پیوجنت ساند» دریا راهی در امتداد ساحل غربی واشینگتن است که هر ساله افراد محلی برای قایق‌سواری از این دریا راه تا دریاچه واشینگتن پارو می‌زنند. آب و هوای منطقه به دلیل بارش در هر چهارفصل سال مطبوع است و رودخانه همیشه پرآب است و هم ساکنان منطقه و هم گردشگران برای قایق‌سواری به این منطقه می‌آیند.
هرساله مسابقات قایق‌رانی زیادی در این دریاچه برگزار می‌شود و همچنین جشنواره‌های ماهیگیری هرساله به راه است. گونه‌های جانوری گوناگونی در این منطقه زندگی می‌کنند و مدتی است که دوستداران محیط زیست در تلاش هستند تا ماهیگیری را در این منطقه ممنوع کنند.
تابستان از فصل‌های شلوغ دریاچه واشینگتن است، در کنار ساحل زیبا و چشم‌اندازهای بدیع، ده‌ها هزار ملوان از سراسر دنیا به این نقطه می‌آیند تا مهارت‌های خود را در ملوانی و صید، به رخ همتایان خود بکشند. مسابقات و جشنواره‌های ملوانان ممکن است بیشتر از ۱۰ هفته هم طول بکشد و سالانه ۱۰۰ هزار نفر از سراسر دنیا جذب جشنواره‌های این منطقه می‌شوند.
فرهنگ قایق‌سواری یکی از قدیمی‌ترین فرهنگ‌های سیاتل است. شرکت قایق‌رانی جنسن از سال ۱۹۰۶ تا امروزه، یکی از مهم‌ترین شرکت‌های قایق‌سازی این منطقه است و حدود ۲۰ درصد از قایق‌ها و کشتی‌های جنگ جهانی توسط این شرکت ساخته شده است. نمایشگاه‌های قایق‌های چوبی و دست‌ساز، هرساله در سیاتل برقرار است و علاقه‌مندان از سراسر دنیا به این منطقه می‌آیند.
از سال ۱۹۰۰ تا به امروز خانه‌هایی در سواحل سیاتل اجاره داده می‌شد تا ملوان‌ها یا قایق‌ران‌هایی که برای مدت کوتاهی در این محل اقامت دارشتند، از آن استفاده کنند. البته همه خانه‌های این منطقه اقتصادی نیستند و در سال‌های اخیر خانه‌های لوکسی هم اجاره داده شده است. بعضی از خانه‌ها ارزشی بیشتر از ۳ میلیون دلار دارند. حدود ۵ درصد از سود سالیانه اجاره خانه‌ها به اتحادیه قایق‌رانان سیاتل می‌رسد.
