سید جزائری در ریاض الابرار از حضرت سیدالشهداء علیه السلام نقل می کند: آن جناب فرمود: این فرمایش پیغمبر صلی الله علیه و آله که بعد از نماز بهترین عملها مسرور کردن مؤمن است با وسایلی که معصیت نباشد برای من به تجربه رسید.
روزی غلامی را دیدم با خوراک خود سگی را شریک قرار داده، پرسیدم: چرا چنین می کنی؟ گفت: یابن رسول الله من محزونم و جویای سُروری هستم، می خواهم با مسرور کردن این حیوان غم از دلم زدوده شود. زیرا من بندهی مردی یهودی هستم، مایلم از او جدا شوم.
ابا عبدالله علیه السلام پیش آن مرد یهودی رفت و دویست دینار قیمت غلام را با خود برد. درخواست کرد غلام را بفروشد. آن مرد عرض کرد: غلام فدای قدم مبارک شما. این بستان را نیز به او بخشیدم. دویست دینار را هم تقدیم به شما می کنم.
حضرت فرمود: من مال را به تو بخشیدم. مرد یهودی عرض کرد: پذیرفتم، آن را هم به غلام می بخشم.
سیدالشهداء علیه السلام فرمود: من هم غلام را آزاد کردم، دینارها و بستان را نیز به او بخشیدم.
زن آن یهودی گفت: من هم اسلام می آورم و مهریه خود را به شوهرم می بخشم.
یهودی گفت: من نیز مسلمان می شوم و این خانه را به زنم بخشیدم.[1]
پی نوشت:
[1] بحار، ج 10، ص 145 به نقل دارالسلام ج 3 ص 350
منبع : پایگاه حوزه
تبیان
