مشرف به بندر «St John’s» در نیوفاندلند و لابرادور کانادا، صخره‌ای بسیار بزرگ با ارتفاع ۱۴۰ متر بر فراز اقیانوس اطلس قرار دارد. این صخره که با نام «Signal Hill» یا «تپه سیگنال» شناخته می‌شود، در ساحل شرقی سنت جانز و در کنار آبراه باریکی که به بندر منتهی می‌شود، واقع شده است و همین طور از سمت شمال به دریاچه «Quidi Vidi» می‌رسد.
در بالای همین تپه بود که در دسامبر ۱۹۰۱ گولیلمو مارکونی برای دریافت اولین ارتباط بی‌سیم جهان، ایستاد. گولیلمو مارکونی در دسامبر ۱۹۰۱ برای دریافت اولین ارتباط بی‌سیم جهان در بالای سیگنال هیل ایستاد.
گولیلمو مارکونی سال ۱۸۷۴ در خانواده‌ای ثروتمند در بولونیای ایتالیا، به دنیا آمد و به وسیله‌ی معلمان خصوصی آموزش داده شد.
او از همان سال‌های اول به علم و خصوصا به کارهای فیزیکدان آلمانی، هاینریش هرتز در زمینه‌ی انتقال امواج الکترومغناطیس از طریق هوا، علاقه‌مند شد.
مارکونی در سن بیست سالگی متوجه شد که با قرار دادن فرستنده در زمین و افزایش طول آنتن می‌تواند محدوده‌ی سیگنال‌های بی‌سیم را گسترش دهد.
او فهمید که با تحقیقات و صرف بودجه‌ی بیشتر قادر است دستگاه قوی‌تری بسازد که محدوده‌ی گسترده‌تری را پوشش می‌دهد و از لحاظ تجاری و نظامی ارزش بیشتری دارد.
اما زمانی که دولت ایتالیا علاقه‌ای به کار او نشان نداد، مارکونی به بریتانیا رفت، جایی که از کار او حمایت بیشتری می‌شد.
در سال ۱۸۹۶ او اولین دستگاهش را برای تلگراف بی‌سیم ثبت کرد و در سال ۱۸۹۷ سرمایه‌گذارانی برای شرکت «تلگراف بی‌سیم و سیگنال» خود پیدا کرد. او در این شرکت شروع به تولید دستگا‌ه‌های رادیویی کرد که قادر به ارسال و دریافت پیام‌ها در کد مورس بودند. در سال ۱۸۹۹ پیغامی را با موفقیت از کانال انگلیسی به فرانسه فرستاد. در آن زمان دانشمندان از این که یک سیگنال بی‌سیم چه مسافتی را می‌تواند طی کند، مطمئن نبودند.
آن‌ها معتقد بودند که امواج رادیویی در خطوطی مستقیم حرکت می‌کنند که البته درست بود و از این جهت تنها برای مسافت‌های کوتاه مناسب بود. در مسافت‌های طولانی‌تر جامعه علمی معتقد است که انحنای زمین باعث فرستاده شدن امواج بی‌سیم به فضا می‌شود و این مخابره را در تمام اقیانوس اطلس غیرممکن می‌کند.
با این حال مارکونی عقیده داست که امواج رادیویی می‌توانند انحنای زمین را دنبال کنند و به همین دلیل برای اثبات نظر خود مشغول به کار شد.
او یک فرستنده را در «Poldhu» کورنوال در ساحل غربی انگلیس و یک ایستگاه گیرنده را در «Cape Cod» ماساچوست در ساحل شرقی آمریکا قرار داد.
اما وقتی که طوفان فرستنده را خراب کرد، مجبور شد که آن را با یک فرستنده‌ی کوتاه‌تر عوض کند. سپس مارکونی از ترس این که سیگنال‌ها نتوانند مسافت موجود تا «Cape Cod» را با آنتنی کوتاه طی کنند، تصمیم گرفت فرستنده را به محل نزدیک‌تری در قاره آمریکا منتقل کند.
او تپه سیگنال در سنت جانز نیوفاندلند را مکان مناسبی برای ایستگاه گیرنده دانست.
در دسامبر ۱۹۰۱ مارکونی ایستگاه گیرنده را سیگنال هیل و در بیمارستانی متروکه بنا کرد. مکانی نه چندان دور از برج کابوت که چند سال قبل از آن برای یادبود ۴۰۰امین سالگرد کشف نیوفاندلند توسط جان کابوت و همین طور جشن سالگرد «Diamond Jubilee» ملکه ویکتوریا ساخته شده بود.
هر روز آنتن به وسیله‌ی کایت تا ارتفاع کافی در مقرر بالا می‌رفت. یعنی زمانی که دانشمندان مستقر در «Poldhu» کدی به صورت سه نقطه (سیگنال کد مورس برای حرف S) را می‌فرستادند.
پس از چند روز با تلاش‌هایی ناموفق بالاخره در ۱۲ دسامبر ۱۹۰۱، سه بوق متمایز دریافت شد.
این سیگنال کمی بیشتر از ۳۵۰۰ کیلومتر طی کرده بود.
زمانی که موفقیت در ارسال اثبات کرد که سیگنال‌ها می‌توانند مسافت‌هایی طولانی را فراتر از افق بپیمایند، مارکونی متوجه نشد که امواجی که او دریافت کرده بود، در امتداد زمین حرکت نکرده بودند؛ بلکه آن‌ها از یونوسفر در بالاترین لایه اتمسفر رد شده بودند.
در هر صورت، موفقیت‌آمیز بودن آزمایشات مارکونی عصر جدیدی از ارتباطات در قرن گذشته را به وجود آورد و باعث ایجاد تغییراتی در تاریخ بشریت شد.
شاید فکر کنید که نام سیگنال هیل از همین فرد آمده است، اما در واقع این تپه نام خود را از نقشی که در تاریخ در علامت‌دهی و هشدار به کشتی‌ها درباره‌ی خطرات دریا و آب و هوا داشته، به دست آورده است.
تپه سیگنال برای سال‌های طولانی مرکز دفاع سنت جانز بوده است.
در اواخر قرن شانزدهم توپ سیگنال‌دهی در این مکان قرار داده شد و مقاوم‌سازی آن با بدنه سنگی در اواخر قرن هجدهم در جریان جنگ‌های ناپلئونی صورت گرفت.
این تپه در ابتدا با نام «The Lookout» شناخته می‌شد، اما بعد از نبرد نهایی در جنگ هفت‌ساله که در سال ۱۷۶۲ در اینجا رخ داد، به «Signal Hill» تغییر کرد.
ارتباطات پرچمی بین زمین و دریا در قله سیگنال هیل تا سال ۱۹۶۰ ادامه داشت.
امروزه برج کابوت به عنوان منطقه‌ای تاریخی ملی و نقطه‌ی عطفی مهم و برجسته در سیگنال هیل به حساب می‌آید. در این برج یک مغازه هدیه‌فروشی و یک ایستگاه رادیویی ابتدایی قرار دارد.
بیمارستان متروکه‌ای هم که مارکونی ایستگاه گیرنده را در آنجا احداث کرد، مدت زیادی است که از بین رفته است.
