ابوبصير مي‌گويد: به امام صادق (عليه السلام) عرض كردم: حضرت قائم [علیه السلام] تا پايان زندگاني، در مسجد سهله (كوفه) خواهد ماند؟ فرمود: «آري»؛ پرسيدم: اهل ذمّه در نظرش چگونه خواهند بود؟ فرمود: «با آنان، رفتاري مسالمت‌آميز خواهد داشت، همان گونه كه پيامبراكرم (صلي الله عليه و آله) با آن‌ها رفتار مي‌كرد. آنان با خواري، جزيه مي‌پردازند.»
علاّمه مجلسي مي‌گويد: «شايد اين حكم، مربوط به آغاز قيام باشد، زيرا از ظاهر روايات برمي‌آيد كه از آنان جز ايمان پذيرفته نيست و اگر نپذيرند، كشته مي‌شوند.»
براساس اين روايت و طبق بيان علاّمه مجلسي، امام (عليه السلام) نسبت به اهل كتاب (يهود و نصاري) نيز سياست نرمش را پيش مي‌گيرد. و از آنان مطالبه جزيه مي‌كند، نه اين كه در همان ابتدا، به جنگ آنان برود و قتل‌عام كند.
آري، در مرحله بعد، فقط اسلام آوردن و پذيرش دين حق را از آنان مي‌خواهد؟ در غير اين صورت محكوم به قتل هستند. البته، در هر مرحله‌اي، عدّه‌اي از آنان به اسلام مي‌گروند و يا پرداخت جزيه را مي‌پذيرند و در نهايت، درصد اندكي خواهد ماند كه قطعاً، افراد عنود و لجوج‌اند و چاره‌اي جز تصفيه و ريختن خون آنان، نخواهد بود.
_________________________
. بحار الانوار، ج 52، ص 376.
. مرآة العقول، ج 26، ص 160.
