آيا نمى‌بينيد كه به حق عمل نمى‌شود و از باطل دورى نمى‌شود؟ در اين صورت شايسته است كه مؤمن [با عزّت] لقاى پروردگارش را خواهان شود. من مرگ را جز خوشبختى نمى‌دانم، و زندگى با ستمكاران را، جز به ستوه‌آمدگى و بدبختى نمى‌بينم.
«أَلاَ تَرَوْنَ أَنَّ الْحَقَّ لاَ يُعْمَلُ بِهِ، وَ أَنَّ الْبَاطِلَ لاَ يُتَنَاهَى عَنْهُ؟ لِيَرْغَبَ الْمُوْمِنُ فِي لِقَاءِ اللهِ مُحِقًّا. فَإِنِّي لاَ أَرَى الْمَوْتَ إِلاَّ سَعَادَةً، وَ لاَ الْحَيَاةَ مَعَ الظَّالِمِينَ إِلاَّ بَرَمًا.»تاريخ الطبرى، ج٥، ص٤٠٤
نخستين خطبهٔ امام حسين (علیه السلام) در كربلا
آيا نمى‌بينيد كه به حق عمل نمى‌شود و از باطل دورى نمى‌شود؟ در اين صورت شايسته است كه مؤمن [با عزّت] لقاى پروردگارش را خواهان شود. من مرگ را جز خوشبختى نمى‌دانم، و زندگى با ستمكاران را، جز به ستوه‌آمدگى و بدبختى نمى‌بينم.
منبع:
کانال استاد دلشاد
تبیان
