اين دليل را نيز در دو دسته بندي مي‌توان بيان کرد:
الف) نقل تشرّفات
تشرّف عدّه‌ي بي‌شماري به محضر حضرت ولي عصر (عليه السلام) در طول دوران غيبت به صورت‌هاي مختلف، دليل قاطع و محسوس بر اثبات ملاقات مي‌باشد. دلايل صحت تشرفات و حکايات نقل شده از مشاهده‌ي حضرت (عليه السلام) بسيار است که به بعضي از آن‌ها اشاره مي‌کنيم:
1- تعداد حکايات نقل شده، مبني بر ديدار حضرت (عليه السلام) در بيداري، از نظر کثرت «متواتر» است. لذا از بررسي اعتبار سند، بي‌نياز مي‌باشد چون بر اساس قواعد علم رجال، در تواتر، سند لحاظ نمي‌گردد.
2- بسياري از ناقلين و تشرف يافتگان جزء فقها و شخصيت‌هاي علمي و مذهبي شيعه مي‌باشند مانند علامه بحر العلوم، مقدس اردبيلي، آيت الله مرعشي نجفي، محمّدعلي فشندي تهراني و ... که بر صحت تشرف ايشان اتّفاق نظر است. در حديثي از امام حسن عسکري (عليه السلام) آمده است:
«فَإِنَّه لاعُذرَ لِأَحَدٍ في التَّشکِيکِ فِيمَا يُؤَدِيهِ عَنَّا ثِقَاتِنَا»؛[1] «جاي هيج عذري براي شيعيان و پيروان ما باقي نيست در شک و ترديد کردن به آن‌چه که افراد راست‌گو و قابل اعتماد, از ما نقل مي‌کنند.»
ب) دعاها و اذکار صادر شده از ناحيه‌ي حضرت
وجود آثار و برخي از ادعيه و اذکار منسوب به حضرت مهدي (عليه السلام) در عصر غيبت کبري، دليل ديگري برامکان ديدار مي‌باشد. زيرا اين آثار و ادعيه از راه تشرف و ملاقات با حضرت قابل انتقال بوده و ناقلين آن نيز مشخّص و شناخته شده مي‌باشند.
در برخي موارد نيز دعاهاي خاصي از حضرت نقل شده است نظير آن‌چه که «سيد بن طاووس» از زبان مطهّر حضرت هنگام سحرگاهان در سرداب سامرا نقل نموده است[2] و نيز ذکر مخصوص ايشان در حال رکوع[3] و هم‌چنين دستورالعمل چگونگي استخاره[4]، و دعاهاي مأثور از ناحيه‌ي حضرت و ... .[5]
بنابراين، وقوع ديدار، هم از جهت دلايل محکم روايي و هم از جهت تحقق خارجي و مصداق‌يابي، پشتوانه‌ي محکم و قاطعي دارد.
______________________________
[1] . علامه مجلسی، بحار الانوار, ج 5, ص 318 .
[2]. مسعود پورسيد آقايی، مير مهر، ص 101 .
[3]. مسعود پورسيد آقايی، مير مهر، تشرف آيت الله مرعشی نجفی .
[4]. مسعود پورسيد آقايی، مير مهر، تشرف آيت الله مرعشی نجفی .
[5]. صافی گلپايگانی، منتخب الأثر، ص 655 .
