1- اميد و حرکت
اعتقاد به رجعت و بازگشت به دنيا در زمان دولت کريمه، نقش مهمي را در نشاط ديني و اميد به حضور در حکومت جهاني حضرت مهدي (عليه السلام) ايفا مي‌کند. زيرا ممکن است افرادي که تمام عمر خود را در انتظار ظهور ايشان سپري کرده‌اند،دچار يأس شوند! اما اگر شرايط بازگشت آن‌ها به دنيا و حضور در محضر آخرين امام فراهم باشد، در اميدواري ايشان نقش به سزايي خواهد داشت.
2- ايجاد روحيه‌ي استقامت براي مؤمنان
انساني که آينده را روشن ببيند به راحتي مي‌تواند مشکلات زودگذر را تحمل کرده و استقامت کند، لذا ائمه‌ي اطهار(عليهم السلام) مؤمنان را به صبر و بردباري دعوت نموده، با وعده‌ي رجعت در زندگي در سايه‌ي دولت کريمه‌ي اهل‌بيت(عليهم السلام) آنان را اميدوار مي‌کردند. امام حسين (عليه السلام) در شب عاشورا اصحابشـان را با رجعت تسلّي داده و به صبر و بردباري امر نمودند. در زيارت‌نامه‌هاي ائمه‌ي اطهار(عليهم السلام) و دعاها، اين امر بسيار مشهود است و سفارش به خواندن آن‌ها، ما را به اين هدف راهنمايي مي‌کند.
3- تسکين دل مؤمنان
آنان که دلشان از ظلم ظالمان در طول تاريخ پر از درد شده‌است، با رجعت و انتقام تسکين و التيام پيدا مي‌کند.[1] زيرا انسان مظلوم وقتي با چشم خود ببيند که انتقامش گرفته شده دردهايش بهبود پيدا مي‌کند. اگرچه در قيامت از ظالمان به طور کامل انتقام گرفته خواهدشد.
مَولايَ، فَإن أدرِکني المَوتُ، قبلَ ظهورِکَ ... أن يجعَلَ لي کَرَّةً في ظُهورِکَ وَ رَجعَةً في ايّامکَ
إن شاء الله
