یکی از سوالات نسل جوان در حوزه مهدویت، این سوال است که به راستی چه راه‌کار عملی برای نزدیکی حضرت و در نهایت دیدار حضرت وجود دارد؟
اولا: دیدار حضرت در زمان غیبت کبری و در زمان کنونی، امکان دارد و مشکل عقلی ندارد؛ ولی چند شرط مهم دارد که عبارتند از:
1- معرفت حقیقی نسبت به حضرت: کسی که می‌خواهد به امام خود نزدیک شود و در نهایت امام خود را ببیند، لازم است از حیث معرفتی امام خود را به خوبی بشناسد. به همین خاطر در دعا وارد شده: «خدایا امام و حجت خود را به من بشناسان، چرا که اگر نشناسانی از دینم گم‌راه خواهم شد.»(کافی، ج1، ص 337)
2- مدواومت بر یاد آن حضرت: بدون شک تا انسان متوجه فراق و دوری او نشود و از عمق جان، خواهان دیدار او نگردد، ملاقات حاصل نخواهد شد؛ یاد حضرت باید چنان در دل ما آتش اشتیاق به او را شعله ور کند، که انسان را بی‌تاب او کرده و با شنیدن نام او اشک شوق از دیدگان ما باریدن گرفته و قلب سوز فراق را داشته باشد. این یاد گاهی با درد دلی است عاشقانه با حضرت، و گاهی با دعاهای وارد شده.
3- تهذیب نفس و کسب فضایل روحی و معنوی: برای ارتباط با حضرت باید در دوری از گناهان و آلودگی‌ها کوشا باشیم و آیینه دل را برای حضور آن وجود مطهر غبارروبی کنیم؛ باید با او همراه شویم و خود را شبیه او گردانیم. او که عصاره همه خوبی هاست، بدون شک با آلودگی میانه‌ای ندارد. امام صادق(علیه‌السلام) در حدیثی فرمودند: «هر کس دوست دارد، از یاران قائم ما باشد، باید منتظر باشد و در حال انتظار، به پرهیزکاری و اخلاق نیکو رفتار کند.»(الغیبه للنعمانی، ص 200)
منبع:
کانال اندیشه تشیع
تبیان
