دره چاکو در گذر تاریخ، تغییرات زیادی به خود دیده است. اما ويژگی‌های همیشگی خودش مانند ستاره‌ها را حفظ کرده است. همین ویژگی باعث جذب هزارن بازدیدکننده در سال برای تماشای ستارگان از این دره می‌شود.
در نیومکزیکو این مکان به دره چاکو معروف است. این دره به عنوان «پارک بین‌المللی آسمان تاریک» طراحی شده است. مناظر آسمان در هنگام شب در این دره خیره‌کننده است.
علم ستاره‌شناسی یک سنت تاریخی در این منطقه است.
دره چاکو اولین و تنها منطقه در سیستم پارک‌های بین‌المللی است که رصدخانه نجومی مخصوص به خودش را دارد. علم ستاره‌شناسی بیش از ۱۰۰۰ سال در این دره قدمت دارد.
شنیدن این که علم ستاره‌شناسی یک سنت تاریخی در این منطقه است به ما حس بی‌نقصی را منتقل می‌کند. ستاره‌شناسی در این دره از گذشته تا اکنون انجام می‌شود. آیا به نظر شما این جذاب نیست؟
هم‌راستا با آسمان
دره چاکو دره کم عمقی است. این دره، خط کشیده‌ای است که ۱۶ کیلومتر بین کوه‌های شمال غرب نیومکزیکو فرو رفته است. با توجه به ارتفاع ۲۰۰۰ متری این دره از سطح اقیانوس‌ها، آ‌ب و هوای این منطقه سخت محسوب می‌شود. با گرمای سوزان در تابستان‌ها و سرمای تلخ در زمستان‌ها با گذشت هزارن سال هنوز انسان‌هایی این مکان را خانه صدا می‌زنند.
شواهدی از تمدن‌های عشایر که به ۲,۹۰۰ سال قبل میلا مسیح می‌رسد، در این مکان پیدا شده و اولین کشاورز‌ها در این مکان حدودا ۲۰۰ سال بعد میلاد مسیح حضور پیدا کرده‌اند.
اما اتفاقات مهم در ۸۵۰ سال بعد از میلاد مسیح رخ داد. هنگامی که مردم چاکوئن بیشتر از ۲۰۰ کیلومتر خیابان سنگی و ۵ انبار بزرگ چوبی ساختند که هر کدام از این انبار‌ها بیش از ۷۰۰ اتاق دارند. بخش اعجاب انگیز سازه‌ها در کمیت آن نیست بلکه در موقعیت آن است.
بخش اعجاب انگیز سازه‌ها در کمیت آن نیست بلکه در موقعیت آن است.
بناها دقیقا با نشانه‌های اخترشناسی هماهنگ شده‌اند؛ مانند: خط مردین (خط خیالی که شمال را به جنوب متصل می‌کند) و همچنین قطب‌های قمری و خورشیدی (راه‌هایی که متناوبا خورشید و ماه در آسمان می‌پیمایند).
به دلیل پی‌گیری راحت‌تر حرکت خورشید و ماه در آسمان این هم‌راستایی برای اخترشناسی مهم است.
شواهد دیگر هم وجود داشت که نشان می‌دهد مردمان چاکوئن دانش شگفت‌انگیزی از اخترشناسی داشتند. آنها بعضی از قسمت‌های زمین که چرخه خورشید و ماه را نشان می‌داد، حکاکی می‌کردند. این حکاکی‌ها به نشانه‌های پتروگلیف شهرت دارند. یکی از مشهورترین آنها خنجر خورشید است. خنجر خورشید یک طرح مارپیچ است که از دنبال کردن چرخه ماه در ۱۸ سال به دست آمده است. بنا‌های اصلی در این دره به طرز عجیب و غریبی تزئين شده‌اند. بعضی از متخصصان فکر می‌کنند که این تزئینات درک مردم چاکوئن از کهکشان است.
کنجکاوی مدرن
این بسیار واضح است که ستاره‌ها برای مردم چاکوئن مهم بودند. اما این که بفهمیم آنها به دنبال چه چیزی بودند غیرممکن است. با این حال، این را می‌دانیم که آسمان حیرت‌آور دره چاکو فقط از مردم التماس می‌کند که به بالا نگاه کنند.
به خاطر تلاش‌های فراوان برای حفاظت از این منطقه، امروزه از زیبایی‌های آن چیزی کاسته نشده است. بیش از ۹۹ درصد از پارک ملی «فرهنگ چاکو» برای محدوده تاریک طبیعی طرحی شده که هیچ‌گونه نور مصنوعی در فضای باز ندارد. این کار به پارک اجازه می‌دهد تا تأییده «پارک‌های بین‌المللی آسمان تاریک» را کسب کند. همچنین این طرحی قابلیت منحصربه فرد کیفت شگفت‌انگیز از شب‌های پر ستاره را برای پارک فراهم می‌کند که برای تحقیقات، تحصیلات، فرهنگ و سرگرمی عمومی سود‌مند است.
در این پارک هیچ گونه نور مصنوعی در فضای باز وجود ندارد.
تا این لحظه این تنها پارک بین‌المللی با رصدخانه نجومی خودش است که در سال ۱۹۹۸ ساخته شده است. بازدید کنندگان می‌توانند همراه خود تلسکوپ بیاوند و در برنامه‌‌های ستاره‌شناسی شرکت کنند. همچنین در مورد فرهنگ تاریخی در این منطقه چیزی یاد بگیرند.
تکنولوژی ممکن است پیشرفته‌تر باشد اما این همه چیز نیست. طرفداران امروزی ستاره‌شناسی با مردمان چاکوئن هیچ تفاوتی ندارند و همه ما فقط مجذوب ستار‌ه‌های بالای سرمان شده‌ایم.
