آزمایشات و معاینات بارداری – قسمت دوم
معاینه داخل لگنی
معاینه لگن شامل معاینه اندام تناسلی خارجی ، تعیین میزان استحکام عضلات پرینه ، معاینه دهانه رحم و گردن رحم ، برداشتن نمونه برای آزمایش سوزاک ، انجام تست پاپ اسمیر ، لمس رحم ، تخمدان ها ، مقعد و برآورد اندازه لگن است.
اندازه رحم ، سن بارداری را نشان می دهد و معمولا از حدود هفته ششم بارداری میتوان آن را با لمس دست احساس کرد.
اندازه گیری فشار خون
در هر بار ملاقات با پزشک ، وی فشار خون شما را اندازه گیری خواهد نمود. برای این کار پزشک بالشتکی را روی قسمت بالایی بازو ، بالاتر از آرنج خواهد بست. گوشی پزشک روی شریان اصلی که از زیر چین آرنج می گذرد قرار می گیرد.
بالشتک آنقدر باد میشود تا نبض در این شریان قطع گردد ، سپس به تدریج هوای داخل بالشتک خالی میشود. فشار سیستولیک – مربوط به انقباض قلب زمانی که خون را با حداکثر نیرو به داخل رگ های خونی می ریزد – با شنیدن اولین نبض خوانده میشود.
آخرین صدای نبضی که شنیده میشود مربوط به فشار دیاستولیک – مربوط به مرحله ی پر شدن قلب در حالت انبساط – است .
این دو درجه به صورت کسر خوانده می شوند. صورت کسر فشار سیستولیک و مخرج کسر فشار دیاستولیک است به طور مثال ، فشار خون 140 به روی 90 ، که حداکثر میزان طبیعی فشار خون تلقی می گردد و اگر این فشار خون از این میزان نیز بالاتر رود فرد مبتلا به فشار خون بالا یا هیپرتانسیون خواهد بود.
فشار خون در طول بارداری به طور قابل پیش بینی تغییر خواهد کرد و در طول سه ماهه اول و دوم در فشار سیستولیک و دیاستولیک کمی افت فشار ، در حدود 5 میلیمتر جیوه دیده خواهد شد.
تعیین فشار خون در بارداری از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا فشار خون بالای 140 به روی 90 به همراه تشخیص پروتئین در ادرار نشان دهنده بیماری خطرناکی به نام مسمومیت حاملگی است.
نتایج آزمایشگاهی
این آزمایش ها که با آزمایش تشخیص HCG آغاز می گردند ممکن است در طول دوره بارداری چند بار تکرار شوند. بهتر است شما نیز با این آزمایشات بیشتر آشنا شوید.
آزمایش خون
آزمایش خون شامل اندازه گیری هماتوکریت و هموگلوبین است. هماتوکریت در واقع ستون باریکی از خون سانتریفوژ شده است که میزان گلبول های قرمز خون را نشان می دهد.
هموگلوبین نیز ماده ای قرمز رنگ در خون است که وظیفه حمل اکسیژن را بر عهده دارد. با اندازه گیری این دو شاخص میتوان دریافت که مادر مبتلا به آنمی – کم خونی – است یا خیر. این آزمایش ها معمولا در هفته ی سی و ششم بارداری تکرار میشوند.
آزمایش ادرار
این آزمایش در شروع بارداری و سپس در هر بار ملاقات با پزشک انجام خواهد شد . اندازه گیری گلوکز در ادرار بهترین راه برای تشخیص بیماری دیابت – مرض قند – است اما گلوکز موجود در ادرار به تنهایی دیابت را به اثبات نمی رساند بلکه باید توسط تشخیص گلوکز در خون تایید شود زیرا میتوان در ادرار بیش از 70 درصد از خانم های باردار گلوکز را یافت در صورتی که تنها یک درصد از این زنان مبتلا به قند خون نامتعادل هستند.
از نشانه های بیماری دیابت میتوان به تشنگی زیاد ، تکرر ادرار ، افزایش اشتها و کاهش وزن اشاره کرد. وجود کمی پروتئین در خون هنگام بارداری اصلا غیرطبیعی نیست و نمیتوان آن را به نقص در کلیه نسبت داد اما اندازه گیری دقیق پروتئین ادرار در ماه های بالاتر بارداری از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا می تواند نشانگر مسمومیت حاملگی باشد.
ممکن است بالا رفتن پروتئین در ادرار به این دلیل باشد که رحم در حالت ایستاده به رگ هایی که خون را از کلیه بیرون می ریزند فشار می آورد و پروتئین با فشار به عقب و داخل ادرار برمیگردد. برای تشخیص دقیق تر باید ادرار را برای آزمایش در حالی جمع آوری کنند که مادر به پهلو خوابیده است.
آزمایش سیفلیس
پاسخ مثبت در آزمایش STS وجود سیفلیس در مادر را به اثبات می رساند. گرچه این بیماری دارای عوارض جدی و خطرناکی است اما میتوان آن را به راحتی درمان نمود . مادری که مبتلا به این بیماری است معمولا دارای نشانه های این بیماری نیست اما میکر و اورگانیسم عامل آن را در خود دارد. این میکر و اورگانیسم میتواند به راحتی از جفت عبور کند و جنین را آلوده نماید.
منبع : کتاب راهنمای جامع برای 9 ماه انتظار
