پاسخ به:سخنی از گوته
به حقيقت، كسي را مي توانيم والا و محترم بدانيم كه در جست و جوي خويش نيست
در مورد همه ي نو آوريها و خلاقيت ها يك حقيقت ابتدايي وجود دارد: از لحظه اي كه شخص به طور قطع مصمم به كاري مي شود، همه ي امدادهاي غيبي به كمك او مي آيند
قله ها را مگر با پيمودن راه هاي پيچ در پيچ نمي توان فتح كرد
جواني نيز مانند پاك ترين و بهترين عشقها سرانجامي ندارد
قلب مغرور و خودخواه هرگز نمي تواند از سرگيجه و بي حوصلگي بگريزد
به خويشتن اعتماد كن، آنگاه راه زندگي را خواهي يافت
من از هيچ مكتبي پيروي نمي كنم، از هيچ استادي چاپلوسي نمي كنم... ديوانه اي هستم كه قايقم را خود هدايت مي كنم
آنجا كه نور بيشتر است، سايه هاي سياه تري مي توان يافت
كوشش، نخستين وظيفه ي انسان است
خوشبخت ترين مردم كسي است كه براي برتري هاي ديگران ارزش قائل است و از شادي ديگران آن قدر شاد مي شود كه گويي اين شادي مربوط به خود اوست
سخن گفتن يك نوع نياز است، ولي گوش دادن هنر است
زن، شريك زندگاني و يار ساعات درماندگي است
كسي كه مي خواهد رازي را حفظ كند بايد اين واقعيت را كه رازي دارد، پنهان كند
دوستي مثل اسناد كهنه است؛ قدمت تاريخ آن را قيمتي مي كند
عشق، تاج زندگي و سعادت جاوداني است
