«تپه‌های میما» در واشنگتن، از اسرار شگفت‌انگیزی است که توجه بسیاری از کارشناسان را به خود معطوف ساخته است.
دنیای امروز را اسراری شگفت‌انگیز و در بسیاری موارد عجایبی مرموز دربرگرفته است که هنوز با گذشت هزاران سال از پیدایش بسیاری از این آثار اسرارآمیز آن هم در کنار پیشرفت قابل توجه علم، هستند مواردی که بشر نتوانسته است دلیلی قانع کننده و علمی برای ایجاد آن‌ها بیان کند. از عجایب هفت‌گانه‌ی طبیعی گرفته تا بسیاری از دیدنی‌های رمزآلود که امروزه هر کدام به یکی از جاذبه‌های گردشگری و دیدنی‌های محبوب تبدیل شده است.
در شمال غرب آمریکا و در بیابان‌های نزدیک «المپیا» در واشنگتن، یکی از عجایب اسرارآمیز طبیعی مشاهده می‌شود که کنجکاوی جمع زیادی از کارشناسان را تحریک کرده است. در این قسمت از خاک آمریکا، می‌توان هزاران هزار تپه‌ی پوشیده از چمن را یافت که همانند حبابی بزرگ از زمین بیرون زده است. این تپه‌های اسرارآمیز به «تپه‌های میما» نامگذاری شده است. اندازه‌ی این حباب‌های مرموز، یکسان نیست و از بسیار کوچک تا بسیار بزرگ با ارتفاعی نزدیک به ۲ متر و مساحتی بالغ بر چندین متر را می‌توان در بین آن‌ها مشاهده کرد.
«چارلز ویلکس» (Charles Wilkes)، کاشف این تپه‌های اسرارآمیز است که در سال ۱۸۴۱ میلادی، موفق به کشف آن‌ها شد. از آن زمان به بعد، دانشمندان بسیاری در مورد این اکتشاف منحصر‌به‌فرد، نظریات، حدس و گمان و بحث و گفتگوهای بسیاری را ابراز داشته‌اند. در ابتدای امر، ویلکس تصور می‌کرد که آن‌ها درواقع گورهای سرخپوستانی هستند که در دوران باستان زندگی می‌کردند.
چالرز ویلکس، کاشف تپه‌های میما، براین باور بود که آن‌ها، گورهای اجساد سرخپوستان است.
ولی پس از حفاری‌هایی که در این منطقه انجام شد، هیچ استخوان یا اثری از جنازه‌ی سرخپوستی یافت نشد و این نظریه عملا اشتباه اعلام شد. هر چند امروزه می‌دانیم که این تپه‌ها دارای عمری بالغ بر هزاران سال هستند، ولی همچنان نمی‌دانیم که چه کسانی یا چه چیزی سبب ایجاد آن‌ها شده است. همانگونه که پیشتر نیز بیان شد، در طول سال‌ها، ده‌ها نظریه در مورد علت ایجاد این تپه‌های مرموز مطرح شد که می‌توان به زمین‌لرزه، یخچال‌های طبیعی و حتی موجودات فضایی اشاره کرد.
جالب است بدانید که تپه‌های میما، منحصرا مختص شهر واشنگتن نیست. بلکه مجموعه‌هایی مشابه به این آثار اعجاب‌انگیز در دیگر ایالات آمریکا و حتی در سراسر جهان نیز یافت شده است. البته در این میان تنها قطب جنوب، فاقد این تپه‌های اسرارآمیز است. در کالیفرنیا و اورگان از این تپه‌ها به عنوان «تپه‌های هگولول» (hogwallow mounds)، در نیومکزیکو و کلرادو به نام «تپه‌های چمنزار» یا «تپه‌های چمنی» و در ایالت‌های جنوب شرقی آمریکا به عنوان «تپه‌های ارواح» شناخته می‌شود. این در حالی است که در آفریقای جنوبی به آن‌ها «heuweltjies» یا «توده‌های کوچک» گفته می‌شود.
مردم برزیل نیز این آثار مرموز را «campos de murundus» یا «زمین‌های کوهستانی» می‌نامند. شکل، اندازه و ترکیب تپه‌ها با توجه به موقعیت قرارگیری آن‌ها متفاوت است. درواقع از مکانی به مکان دیگر، متغیر است. آن‌ها معمولا به شکل بیضی یا دایره‌ای بوده و از خاک تیره تر مخلوط با مواد آلی ازجمله زغال چوب در بالای بستر سنگی تشکیل شده است.
یکی از مشهورترین تئوری‌هایی که به نظر می‌رسد در بین برخی از دانشمندان دارای اعتبار بالایی است، ایجاد این تپه‌ها توسط موش‌های کیسه‌دار کوچکی است که تونل‌هایی را برای پنهان شدن در زیر زمین کنده‌اند.
برخی از کارشناسان معتقدند که تپه‌های میما توسط موش‌های کیسه‌دار ایجاد شده است.
با توجه به این نظریه می‌توان چنین استنباط کرد که هر یک از این تپه‌های میما، به تلاش تعداد زیادی از نسل این موش‌های کیسه‌دار ایجاد شده است. با این حال، این موجودات معمولا منزوی و درنده‌خو هستند و هیچ مدرک یا سندی وجود ندارد که نشان دهد این حیوانات اصلا در این زمین‌های قدیمی، حضور داشته باشند.
موضوع دیگری وجود دارد که به کل این تئوری را کذب و بی‌اساس جلوه می‌دهد. آن هم حضور سنگ‌های بزرگی است که معمولا در زیر یا روی تپه‌های میما، یافت می‌شود. سنگ‌هایی که بسیار بزرگ بوده و قطعا موش‌های کیسه‌دار یا گافرها، نمی‌توانستند آن‌ها را حرکت دهند. از این گذشته، برخی از این تپه‌های کهن در مکانی مشاهده می‌شود که هیچ موش کیسه‌ای یافت نشده و هرگز نیز در گذشته در این مکان، زندگی نکرده‌اند. نظریه‌ای نیز وجود دارد که نشان می‌دهد این تپه‌ها احتمالا از انباشت و تجمع رسوبات در اثر وزیدن باد در پیرامون توده‌های گیاهی ایجاد شده است.
ارائه دهندگان این نظریه، آن را «نبکا» (nabkhas) می‌نامند. جالب است بدانید که نبکا درواقع، چیزی است که به دلیل فرسایش بادی، خیس بودن منطقه و نیز پوشش گیاهی ایجاد شده و گیاه با قرارگیری در مسیر حمل و ترانزیت فرسایشی بادی، باعث ایجاد مانع می‌شود. همین امر سبب می‌شود تا در پای گیاه، تجمعی از ماسه‌ها ایجاد شود و پس از گذشت زمانی طولانی، تلی از ماسه با برآمدگی یا تاجی از پوشش گیاهی نمودار شود که به «تله گیاهی» یا «نبکا» شهرت دارد. معمولا می‌توان نبکا را در مناطق خشک، مانند صحرای عربی و همچنین در نیومکزیکو واقع در آمریکا، یافت.
هرچند هنوز به طور دقیق و علمی نمی‌توان علت ایجاد تپه‌های میما و همانند آن‌ها را عنوان کرد، ولی در کنار تمامی نظریه‌های ارائه شده، نظریه‌ی دیگری نیز وجود دارد که دانستن آن، خالی از لطف نخواهد بود. برخی معتقدند که شن‌ها و سنگ‌هایی که روی یخچال‌های طبیعی، رودخانه‌ی یخی یا حتی یک توده یخ غلتان قرار داشته است، براثر ذوب شدن آن‌ها در یک جا جمع شده و به حالت امروزی تبدیل شده است. طی این نظریه این توده‌های حباب مانند به «فنجان خورشید» شهرت یافته است.
تپه‌های میما در واشنگتن، نزدیک به ۳۰ هزار هکتار از اراضی را پوشش داده بود و زمانی تعداد آن‌ها بالغ بر ۹۰۰ هزار تپه می‌شد. این در حالی است که عوامل مختلفی از جمله توسعه‌ی مسکن، ساخت و ساز جاده‌ای، کشاورزی و سایر پروژه‌های توسعه‌ای، باعث نابودی و از بین رفتن بخش بزرگی از آن‌ها شد. تپه‌های باقیمانده‌ی امروزی، در حال حاضر به عنوان یک نشانه‌ی طبیعی ملی شناخته می‌شود و تحت حفاظت منطقه‌ی طبیعی تپه‌های میما قرار دارد. تپه‌های میما در حال حاضر در جنوب شهر «ترستون» (Thurston) واشنگتن در بخش «اسکاتر کریک یونیت» (Scatter Creek Unit)، قرار دارد.
