اضطراب جدایی در نوزادان

اضطراب جدایی کودکان معمولاً اضطراب جدایی از6 تا 7 ماهگی آغاز می‌شود اما در سن 10 تا 18 ماهگی به اوج خود می‌رسد. کودک بیش‌ازحد به اعضای خانواده به‌ویژه مادر وابسته می‌گردد یعنی اگر مادر به هر دلیلی از کودک دور شود و یا او را ترک کند با گریه اعتراض و ناراحتی کودک مواجه می‌شود.
 این میزان وابستگی در کودکان مختلف متفاوت است. در برخی موارد این حالت آن‌قدر شدید می‌شود که حتی انجام هر کاری را از مراقب که همان مادراست، سلب می‌کند.

با به کار بردن راهکارهایی ساده می‌توان به میزان زیادی از شدت آن کاست:

1 ـ ابتدا باید مطمئن شوید که کودک بیمار نیست و یا دچار فشار روحی و عاطفی خاصی نگردیده است.

2 ـ هرگاه قصد ترک کردن فرزند خود را دارید مثلاً برای مدت کوتاهی می‌خواهید از اتاق بیرون بروید در این مدت با فرزند خود صحبت کنید این کار کودک را مطمئن می‌کند که مادرش در همان نزدیکی است و لذا از شدت اضطراب وی می‌کاهد.
3 ـ زمانی که شیرخوارتان شما را نگاه نمی‌کند حتی‌الامکان از ترک او خودداری کنید. مادران گاهی دنبال فرصتی می‌گردند تا از حواس‌پرت شدن کودک به اطراف استفاده کرده و از محل خارج شوند. این کار نه‌تنها از بی‌تابی و بی‌قراری فرزند شما نمی‌کاهد بلکه باعث تشدید اضطراب و نگرانی وی خواهد شد.

4 ـ درصورتی‌که قصد دارید کودک را به مراقب یا ﭘرستاری بسپارید اجازه دهید که کودک وی را به‌خوبی بشناسد.
5 ـ از طریق بازی‌های " دالی موشه "می‌تواند به کودک بیاموزد که ندیدن چیزی به معنای عدم وجود آن نیست.
6 ـ اضطراب جدایی ویژگی مختص دوره 18 ـ 6 ماهگی است، اوج آن قبل از 1 سالگی است؛ و بعد از این دوران از شدت آن به میزان زیادی کاسته خواهد .
7. اگر می‌خواهید او را ترک کنید همیشه خداحافظ بگویید. کودک را در آغوش بگیرید و ببوسید و به او بگویید که سریع بر خواهید گشت.