ناصر الدين شاه در آخرين سفرش به فرنگ سوغات ديگری برای ايرانيان و خصوصاً تهرانيان به ارمغان آورد. ديدن ترافيك شهری فرنگيان و استفاده آنان از واگن هايی در داخل شهر كه به جاي ماشين بخار از اسب برای كشيدن آن استفاده می شد فكر استفاده از آن را در تهران به مخيله ناصر الدين شاه انداخت.
عصر هم عصر قراردادهای گوناگون بود و پس از بازگشت از فرنگ قرارداد تأسيس واگن اسبی تهران با يك شركت بلژيكي بسته شد و شركت نيز در اندك زمانی با انتقال ريلها و واگن های آن به تهران، پديده مدرنی را به مردم عرضه كرد و پس از ماشين دودی شاه عبدالعظيم دومين پديده ترافيكی مدرن نيز به ايران راه يافته بود و هر چند تفننی بود ولی به درد مردم مي خورد.اين واگن ها بر روی ريلهايی به عرض كمتر از يك متر كه بر سطح زمين نصب شده بود با دو تا چهار اسب (بسته به شيب خيابانها) كشيده می شد و تقريباً اكثر خيابانهای مهم تهران را در می‌نورديد.
