دوران بارداری در زمان بیماری - بخش اول
• آلرژی‌های فصلی و تب یونجه
مردم عموماً برای درمان آلرژی‌های فصلی آنتی‌هیستامین مصرف می‌کنند. داروهای قدیمی‌تر، نسل اول مانند کلرفتیرامین، برای مدتی طولانی عرضه می‌شد و اکثر متخصصان زنان با آنها در دوران بارداری راحت بودند.
آنتی‌هیستامین‌های جدیدتر، از جمله کلاریتین یا زیرتک، مزیت بیشتری دارد که موجب خواب‌آلودگی زیاد نمی‌شود. اگرچه محققان مطالعات زیادی بر روی این داروها در دوران بارداری انجام نداده‌اند، می‌دانیم هیچ گزارشی مبنی بر افزایش خطر نقص عضوهای جنینی یا اثرات نامطلوب وجود ندارد.
سومین راه یک اسپری بینی است که حاوی کرومولین یا مقدار کمی استروئید است و بسیار مؤثر نیز هست.
• عفونتهای سیتومگالوویروس (CMV)
سیتومگالوویروس یک بیماری ویروسی است که در میان کودکان سنین پیش دبستانی شایع است. علایم آن بسیار شبیه به‌علایم آنفولانزاست – خستگی، کسالت و درد. هرچند در اکثر موارد، یک عفونت در نهایت هیچ علایمی به‌وجود نمی‌آورد.
بیش از نیمی از خانم‌ها، تا زمانی که آنقدر بزرگ شوند که خود صاحب فرزندانی شوند، زمانی در طول زندگی خود قبلاً به‌ویروس سیتومگالوویروس مبتلا شده‌اند، که پادتن‌های موجود در خون آنها دلیلی بر این ادعاست.
اکثر پزشکان به‌طور عادی برای بررسی پادتن‌ها آزمایش نمی‌دهند، زیرا احتمال بسیار کمی وجود دارد که زنی‌در دوران بارداری مبتلا به‌این عفونت شود. همچنین، عفونت معمولاً هیچ علایمی ندارد، یک خانم باید به‌طور مکرر آزمایش دهد تا از بروز یا عدم بروز عفونت‌در دوران بارداری خود مطلع شود.
اهمیت عفونت ویروس سیتومگالویروس‌در دوران بارداری آن است که ویروس میتواند به‌جنین منتقل شده و ایجاد یک عفونت مادرزادی کند. سیتومگالوویروس مادرزادی، در واقع شایع‌ترین دلیل عفونت در داخل رحم است و در 0.5 تا 2.5 درصد از تمام نوزادان رخ میدهد. با وجود این، در اکثر مواقع، نوزادانی که با این عفونت به‌دنیا می‌آیند، در بدو تولد سالمند.
راههای تشخیص عفونت جنینی شامل انجام آمنیوسنتز برای بررسی شواهدی از عفونت در مایع آمنیوتیک و سونوگرافی است. در صورتی که فرزند شما در رحم به سیتومگالوویروس مبتلا شود، احتمال ابتلا به‌مشکلات حاد بنابر موارد زیر متفاوت می‌شود:
- سن بارداری بچه در زمانی که عفونت بروز می‌کند
- ابتلای مادر به‌سیتومگالوویروس برای اولین بار در دوران بارداری اتفاق افتاده باشد (عفونت اولیه)، یا اینکه در گذشته مبتلا شده باشد.
• عفونتهای هرپس
هرپس ویروس شایعی است که دهان، گلو، پوست و مجرای اندام‌های تناسلی را آلوده می‌کند. درصورتی که سابقۀ هرپس دارید، مطمئن باشید عفونت هیچ خطری برای جنین در حال رشد به‌وجود نمی‌آورد.
نگرانی عمده آن است که ممکن‌است هنگام درد یا هنگامی که کیسه آب‌تان پاره می‌شود، ضایعات هرپسی فعالی در انادم‌های تناسلی داشته باشید. اگر داشته باشید، خطری جزئی برای انتقال عفونت به‌بچه در حین عبور از مجرای زایمان وجود دارد.
اگر عفونت هرپس برای اولین بار بروز کرده باشد، احتمال ابتلای جنین به‌ویروس بیشتر است، زیرا در برابر ویروس پادتنی ندارید. مطالعات نشان میدهد در خانم‌هایی که سابقۀ بازگشت مجدد هرپس دارند، ممکن است احتمال داشتن عفونت هرپس فعال در زمان زایمان با مصرف دارویی به‌نام آسیکلوویر در ماه آخر دوران بارداری کمتر شود.
در صورتی که در زمان درد یا پارگی پرده‌های جنینی، دچار ضایعات هرپسی فعال در اندام تناسلی باشید، به‌پزشک خود اطلاع دهید. او احتمالاً برای پیشگیری از عفونی شدن بچه به‌زایمان سزارین اقدام می‌کند. درصورتی که هیچ ضایعه‌ای مشاهده نکنید، ولی احساس کنید که ممکن‌است به‌وجود بیاید نیز، با دکتر خود صحبت کنید. در این مورد، انجام سزارین میتواند عاقلانه باشد.
• ویروس‌های معده (گاستروآنتریت)
حملۀ آنفولانزای معده میتواند در هر زمانی اتفاق بیفتد، چه باردار باشید چه نباشید. علایم آن عبارت است از: انقباضات معده، تب، اسهال و حالت تهوع، همراه با استفراغ یا بدون آن و در همه جا از 24 تا 72 ساعت ادامه می‌یابد. ویروس‌هایی که باعث گاستروآنتریت می‌شود، معمولاً آسیبی به‌فرزند شما نمی‌رساند.
اگر نتوانستید چند روزی غذا بخورید، از عدم دریافت مواد غذایی کافی بچه نگران نباشید. جنین‌ها حتی اگر مادران2شان چند وعدۀ غذایی را هم از دست بدهند، روبه‌راهند. در صورت ابتلا به‌ویروس معده، حتماً به‌مقدار زیادی مایعات بنوشید. کم‌آبی میتواند به‌انقباضات زودرس منجر شود و با خستگی و سرگیجه همراه باشد.
منبع: بارداری به‌زبان آدمیزاد
