اشعار ولادت امام رضا (ع)

در دل خویش غم آل عبا دارم من
میل جان دادن بر آل کسا دارم من
سر سودا زده ی من به غم خویش خوش است
دلخوشم با غم و کی میل دوا دارم من
نبوی مکتب و زهرا منش و حیدریم
قبله ای سوی شه کرب و بلا دارم من
اغنیا را تو بگو دل به منا خوش دارند
کعبه ای چون حرم پاک رضا دارم من
تا که آن شاه کند میل به قربانی من
سر خود بر کف و دل غرق دعا دارم من
آس و پاسم من اگر بین شماها مردم
صاحبی با حرم  بقعه  طلا دارم من
در میخانه به من باز کن ای شاه رئوف
که فقط در همه افلاک تو رادارم من
بی نصیبم مکن از گردش چشمت ای دوست
که دلی سخت گرفتار بلا دارم من
گرچه در چشم خلایق  شده ام خوار  ولی
در میان  همه مرغان  تو  جا دارم من
دعبل عصر و زمان خودم و  شادم که
این لیاقت ز عنایات شما دارم من
شاعر:مجید خضرابی
 

زمانش رسیده بیا و دعا کن

بیا درد را با دعایت دوا کن

 

زمانش رسیده سبک بال باشی

دلت را ز بند تعلّق رها کن

اگر خواستی پاک گردی؛خودت را

مقیم حرم خانه ی إنّما کن

 

اگر خواستی محرم راز گردی

بیا و مِس قلب تیره طلا کن

 

اگر کارت از هر لحاظی گِره خورد

علی ابن موسی الرّضا را صدا کن

 

امامی که در مهربانی به نام است

بیا در حریم رضا بار عام است

 

توئی هشتمین گل ز باغ ولایت

خدا و تو دارید از هم رضایت

 

شنیدم که پا بر زمین می گذاری

چراغان نمودم دلم را برایت

 

به لبها (نعم) داری و (لا) نداری

نرفته کسی از درت بی عنایت

 

هر آنچه که خواهد عطا می نمائی

ندارد کرم در نگاهت نهایت

 

هر آنکس که خواهد سه جا پیشش آئی...

...کند یک زیارت برایش کفایت

 

زیارت در این بارگاه مطهّر

بود با هزار عمره و حج برابر

 

به غیر از پناهت؛ پناهی نداریم

به جز روی تو قبله گاهی نداریم

 

برای رسیدن به راه سعادت

به غیر از مسیر تو راهی نداریم


 

همیشه هر آنچه که خواهیم داری

ولی آنچه را تو بخواهی نداریم!

 

مگر غیر از این است که تو ثوابی

و ما پیش تو جز گناهی نداریم

 

قبول است؛ اما ولایت که داریم

نگو عزّت و شأن و جاهی نداریم

 

توئی عزّت و شأن و جاهم رضاجان

منم یک رعیّت،تو شاهم رضاجان

 

ألا ای مرادم،به عشقت مریدم

تو هستی امید دل نا امیدم

 

بلای محبّت بلا نیست هرگز

بلای تو را من به جانم خریدم

 

کمک کرد جبریل تا عرش رفتم

رسیدم به جائی که جز تو ندیدم

 

ندا آمد از غیب روی خدا چیست؟

منم روی ماهت به صفحه کشیدم

 

بهشت خدا را تصوّر نمودم

همین که به باب الجوادت رسیدم

 

تو رضوان...تو جنّت...تو خُلد برینی

تو مهمان نه، آقای ایران زمینی

 

برای خزانیِ قلبم بهاری

تو زیباترین جلوه ی روزگاری

 

برای تو کاری ندارد که من هم

برایت شوم خادم افتخاری

 

اگر خادم افتخاری نشد پس...

...بده لاأقل منصب کفشداری

 

سه جا وعده کردی بیائی سراغم

مبادا که من را تو تنها گذاری

 

شنیدم که پلک دو چشمت شده زخم

چقدر اشک ریز شهِ نی سواری

 

به هر بزم و هر انجمن گریه کردی

تو بر غارت پیرهن گریه کردی

 

شاعر:علی اصغر انصاریان

دل اگر دیده به دلدار نبندد چه کند
دیده گر از کرمت بار نبندد چه کند
تا دل سوخته را مثل تو دلداری هست
دل اگر دیده ز اغیار نبندد چه کند
دارد آن خاک وجوبت که ندارد کعبه
زائر این حرز به دیوار نبندد چه کند
دل ز عالم به خدا حُجب نگاهت ببرد
 مِهرت آیینه به رخسار نبندد چه کند
دلبری چون تو که دلهاست گرفتار غمش
 چشم بر چشم گرفتار نبندد چه کند
کیست شایسته مدح قد سرو تو رضا
 دل دخیل قدم یار نبندد چه کند 
سائلت وقت عبور تو ز بازار نظر
راه با چشم خریدار نبندد چه کند
تو رضایی و خدا روح رضامندی تو
می سزد سجده به اسماء خداوندی تو
 ای همه عالم امکان شده سرگردانت
  وی سر خان ولای تو همه مهمانت
همه افلاک به زیر قدمت ریگ رَهَند
 همۀ کون و مکان ریزه خور دستانت
پلک مستانه چو بر هم بنهی شب گردد
 دیده چون باز کنی روز شود حیرانت
سایه بر سر فکن ای دوده زهرا و علی
دودمان تو نظر دوخته بر چشمانت
پاره جان پدر کوثر ثانی رسول
  مادرت محو ز بر داشتن قرآنت
چون به توحید گشودی لب شیرینت را
  مَلَک از هر سخنت بُرد دُر غلطانت
انبیاء کارگذار ره نورانی تو
پاسبانان مقرب همگی دربانت
تو رضایی و خدا روح رضامندی تو
 می سزد سجده به اسماء خداوندی تو
گرچه گشتیم سخن ساز نگفتیم از تو
هر چه گفتیم سخن باز نگفتیم از تو
آری از هر دری آوای غزل سر دادیم
 ای غَمَت جاذبه پرداز نگفتیم از تو
از دم عیسی مریم همه دم دم زده ایم
ای مسیحای بشر ساز نگفتیم از تو
سخن از کشف و کرامات بزرگان گفتیم
  ای همه عمر تو اعجاز نگفتیم از تو
گر تویی ضامن آهو و شفا بخش مریض
کیست طاغوت برانداز نگفتیم از تو
تو ولیعهد همه آل رسول اللهی
گر چه سلطان سرافراز نگفتیم از تو
تو رضایی و خدا روح رضامندی تو
می سزد سجده به اسماء خداوندی تو
ای همه مُلک جهان بر تو خراسان آقا
 ذره خورشید شود نرد تو آسان آقا
آشنایان اگر ای یار تو را نشناسند
می شناسند تو را چهره شناسان آقا
گر همه عالم و آدم ز رهت برگردند
تا خدا هست دلت نیست هراسان آقا
قدر لطف تو اگر خلق ندانند بد است
  ای دعاگوی همه نیک سپاسان آقا
حیف اگر رنگ مناجات نگیریم از تو
 که تو دوری کنی از سست حواسان آقا
میزبان داری اشرار ز اخلاق تو نیست
  می نشینی به بَر کهنه لباسان آقا
هر گَه از کرب و بلا دور بمانی یعنی
کربلای دل ما هست خراسان آقا
تو رضایی و خدا روح رضامندی تو
می سزد سجده به اسماء خداوندی تو
اجرا شده توسط حاج آقا منصور ارضی

صابخونه در خونت در می زنم
من می خوام دور سرت پر بزنم
یا امام رضا یا امام رضا
صابخونه چی میشه توی خونت بیام

نور خونت بگیره توی این چشام
 صابخونه زینب دلش پر خونه
ما جرای سحرو خوب می دونه
امشب سحر سر آید 
مولا ز در نیاید
صابخونه گر چه گناهام رو دیدی
هر چی باز از تو می خوام به من بدی

این چه حسی است که امشب به دلم پاداده
به من کورچنین میل تماشا داده
خانه حضرت موسی شده وادی بهشت
گوئیا بازخدا حضرت عیسی داده
مریم است اینکه در آغوش خود عیسی دارد
یاخدافاطمه را مولد زیباداده
چه کسی آمده که باز عطش آورده
نکند باز خداحضرت سقاداده
نبی آمد,علی آمد,حسن آمد,نه حسین
همه را دست خدا بر رخ او جاداده
خوش بحال دل ماچون حرمش ایران است
پرچم نوکریش فاطمه بر ماداده
حرمت وادی طوراست که حاجت دارم
خادم پیرحرم حاجت من را داده
روز اول به تو و گنبد و گلدسته تو
حضرت ذات احد نمره بالا داده
صحن توصحن بهشت است خدایی چونکه
نقشه صحن تورا حضرت زهرا داده 
شاعر:مهدی نظری

گرچه از وادی کربلا به دورم 
روز میلاد رضا غرق سرورم 
عیدی ما را عطا کن
حاجت ما را روا کن

قسمت عشاقت امروز 
    حرم کربلا کن 
در حریم رضا گوشه نشینم
تا مگر کوی ماه او ببینم
گل به جمالت رضا 
خونم حلالت رضا
مرکز پرگار فلک
نقطه خالت
گرچه از وادی کربلا به دورم 
روز میلاد رضا غرق سرورم 
عیدی ما را عطا کن
حاجت ما را روا کن 
قسمت عشاقت امروز 
    حرم کربلا کن 
ای رضا جان ،ای رضا جان 8
ای به حضرتت درود و سلامم     2
می رسد عطر بهشتی به مشامم 2
نور مهرت در سرشتم
 خفت تو سر نوشتم
من کجا روم از این جا
حرم توست بهشتم
ای رضا جان ،ای رضا جان 8
گرچه از وادی کربلا به دورم 
روز میلاد رضا غرق سرورم 
عیدی ما را عطا کن
حاجت ما را روا کن 
قسمت عشاقت امروز 
    حرم کربلا کن 
ای رضا جان ،ای رضا جان 8
در شب عشق تو دم باغ جمالت
عالمی پر شده ار عطر کمالت
ای بهار سبز سردم
وارث علوم احمد
    هم رئوف اهل بیتی
هم گل باغ محمد

آواره صحرا و بیابان شده ام
سودا زده طره جانان شده ام
همراه فرشتگان و جبریل امین
جاروکش کعبه خراسان شده ام
خوشبخت تر از مرا نشانم بدهید
دیوانه زنجیری سلطان شده ام
این معجزه پنجره فولاد رضاست
امروز اگر اهل و مسلمان شده ام
از اسفل سافلین رسیدم به بهشت
ضرب المثل حلقه مستان شده ام
ما را کرمش داد ز هر غصه نجات
بر معرفت و مرام سلطان صلوات
امروز اگر مقام و جایی دارم
خاک قدم همچو شمایی دارم
گفتند که دیوانه شدم حرفی نیست
من نیز در این جهان خدایی دارم
من ناز طبیبان جهان را نکشم
آقای من اسمه دوایی دارم
در خانه قبر هم غریبی نکشم
ای مردم عجب شاه وفایی دارم
آقا یکی از شروط توحید تویی
مدیون توام اگر خدایی دارم
لطف تو نشاند بین قلبم ایمان
صد شکر مسلمان تو ام یا سلطان
ممنون عطای توست هر بیچاره
مستاجر لطف توست هر آواره
چشمان سیات معدن اکسیر است
بیهوده طلا نگشت سنگ خاره
هستی تو و روی غصه ها کم گشته
باز است هنوز باب و راه چاره
این حسرت صبح و شام اسرافیل است
یک صبح زند به عشق تو نقاره
دیوانه به سوی مشهدت می آیم
دیوانه تر از حرم روم هر باره
یک قبر وَ این همه کرم ایوالله
این قدر گدا و یک حرم ایوالله
قربان کبوتران میخانه تو
قربان خمار جام و پیمانه تو
هر قدر صفا که هست در بین بهشت
یک جا شده نذر و هدیه بر خانه تو
هر لحظه زمین دور سرت می گردد
خورشیدی و عالم است پروانه تو
ناگاه فقیر بی نوا حاتم شد
تا خورد قسم به جان دردانه تو
یک مرتبه عقل من به کار افتاد و
یک عمر شدم غلام و دیوانه تو
صد شکر که با خودت رفیقم کردی
وابسته ی بر صحن عتیقم کردی
یک شعبه ز مشهد شما شد این دل
یعنی که مرا تو کرده ای باز خجل
بد بخت تر از تمام دنیا هستم
یک لحظه اگر زمن بگردی غافل
من شاعر افتخاریت می گردم
توفیق نبود تا شوم چون دعبل
بی نام حسین و گریه و سینه زنی
انگار زیارتت بگردد باطل
از صحن و سرات کربلایم بردی
یعنی که شده است عشق و حالم کامل
ای کاش شبی یابن شبیبت باشم
در روضه کربلا حبیبت باشم
هرکس که کریم است گدا می خواهد
یک صحن پر از بروبیا می خواهد
پیگیر دوای درد ما نیست کسی
پیگیری کار ما وفا می خواهد
صاحب نفس و روسیه و پیر و جوان
هر کس به طریقی از شما می خواهد
این شاعر دل شکسته ات جای عبا
پیراهن مشکی تو را می خواهد
بالاتر از آنی که به دادم نرسی
آقا دل من کرببلا می خواهد
دل را به کرمخانه لطفت بستیم
ما منتظر رزق محرم هستم
شاعر:سراج

علی یا علی ،رضا، یا رضا 8
الا یا رضا رضا
دل ما به تو رضا رضا
ز پیشم مکن جدا یا رضا 2

گدای تو هست مرا یا رضا یا رضا
برای نفس هوا یا رضا 2
تویی معدن سخا یا رضا یا رضا 2
تو رو عالم است گدا یا رضا یا رضا
تو را خواهم از خدا یا رضا یا رضا
نفس یا رضا نوا یا رضا
علی یا علی ،رضا، یا رضا 8
قدر یا علی رضا،یا رضا 2
سفیر یا علی،صفا یا رضا یا رضا
  صفا من دلاتو با یا رضا یا رضا
تو بیمار غم دعوا یا رضا یا رضا
تو صعب العلاج،شفا یا رضا یا رضا
به جانت شوم فدا یا رضا یا رضا
به خوابم شبی بیا ، یا رضا یا رضا
علی یا علی ،رضا، یا رضا 8
چو محشر شود به پا  یا رضا،یا رضا 
منادی دهد ندا  یا رضا یارضا
که مولا گرفت تو را یا رضا یا رضا 2
تو نامش بگو به ما یا رضا یا رضا
ز نامش رها یا رضا یا رضا
بهشتش نما عطا یا رضا یا رضا
که با شرط توسط ولا یا رضا یا رضا
تویی چشمه صفا یا رضا یا رضا
تویی غونچه حیا یا رضا یا رضا
تو را داده نام خدا یا رضا یا رضا
خدا هم به توست رضا یا رضا یا رضا
علی یا علی ،رضا، یا رضا 8

بنویسید به روی قبر و به روی کفنم 2
عاشق و دیوونه امام رضا منم منم 2
دوست دارم صدات کنم توهم منو صدای منی
من تو رو نگاه کنم تو هم منو نگاه کنی

پر و بال کفترات سایه بون دل منه
    از عزل مهر رضا در آب و در گل منه
قربون چشات برم از راه دوری اومدم 2
جای دوری نمی ره اکه به من نگاه کنی 2
قربون کبوترهای حرم امام رضا
قربون این همه لطف و کرمت امام رضا
امام رضا، امام رضا، امام رضا، امام رضا

بازم صدای بارون 2
پیچید میون خیابون 2
امشب هوای لیلی 2
داره قلب مجنون

2
یکی زیر بارون یه گوشه نشسته 2
علی موسی الرضا مدد 2
ترامه می خونه با صدای خسته 2
علی موسی الرضا مدد 2
هوایی امشب عاشقی که مست 2
علی موسی الرضا مدد 2
پلک هاش تا می زاره روی هم 2
لحظه هاشوطی می کنه با غم 2
توی سرش آرزوی حرم 2
یا امام رضا،آقام آقام 8
از خود می شه شم
تنها مال تو باشم
آقا دونه برای کفترهات به پاشم 2
همیشه برای تو پرم از حیا هو 2
علی موسی الرضا مدد 2
تا نزنم آقا پیش کسی زانو
علی موسی الرضا مدد 2
ضامن منم شو یا ضامن آهو 
علی موسی الرضا مدد 2
هر چی باشم ولی مال توام
فکر نکنی بی خیال توام
خوب می دونم که وبال توام
یا امام رضا،آقام آقام 8
راه و تا نکنم کم 
کعبه برای مردم
اما قبله قلبم
قبلگاه هفتم
تو مثل یه ابر همیشه بهاری 2
علی موسی الرضا مدد 2
تو کویر خشک 
دل ما می باری 
علی موسی الرضا مدد 2
یک نمک دیگه 2
خدایی تو داری 2
علی موسی الرضا مدد 2
تو حرمت شما مسافرم
درویشم و آقا یه زائرم
کشکولم رو پر کن تا برم 2
یا امام رضا،آقام آقام 8

اصل عاشقی امشب به دنیا اومده 2
زیبا گل نجمه چه زیبا اومده 2
جبرئیل برای تماشا اومده 2
شب شب رازه، در می خونه بازه2
کاست و پر کن که ساقی چاره سازه 2
هر چی که باشی کمتر از آهو نیستی 2
غرق گناهی آقام آهو نوازه 2
بده پر تا بشم مرغ هوایی 2
 خدایا کی میشم امام رضایی 2
چه شبی می شه از پنجره فولاد 2
بزنن اسم مو کرب وبلایی 2
وای از این دور وای از این زمونه
حاجت دارم پای نقاره خونه
اگه آب فرات رو نچشیدم
سیرابم کن با آب سقا خونه 2
یا امام رضا مددی،یاامام رضا مددی،یا امام رضا مددی
سلطان علی موسی الرضا 4
*************
دل خمار و من امشب هوایی شده ام
کبوتر گنبد طلایی شده ام
المنت الی الله رضایی شده ام
خبربدید که هرکی راهی حج شد
سمت و سوی قبله امشب چرخید و کج شد
حاجی ها بگرید سمت شاه خراسون
کعبه به هم امشب رو به ثامن الحجج شد 2
یکی تو جمعیت غرق هیا هو
می که فدات بشم ضامن آهو 2
    یکی مریض داره دخیل می بنده 2
با گریه می زنه صحن شو جارو 2
صید و صیاد همگی مبتلاشن
خوب و بد زائر صحن و سرا شن
هر کی هر چی داره مدیون آقاست
زشت و زیبا همه مسافرا شن
یا امام رضا مددی،یاامام رضا مددی،یا امام رضا مددی
سلطان علی موسی الرضا 4
عاشقی می ریزه از هر قدمت
شب و روز نداره لطف و کرمت
حساب و کتابی نیست تو حرمت
هر کی خراب تر در خونت عزیز تر
دلی که شکسته می خری تو بهتر
حرف دل هر پرستویی وقتی رد شد 2
قربون آقا چقدر داری کبوتر 2
اگه مرغ دلت نمی شه آزاد 2
بگو امام رضا دل می شه آباد 2
اگه پریشون کربلا هستی 2
محل ثبت نام پنجره فولاد 2
بازم مستم بازم در شور شینم 2
بازم امشب هوایی حسینم 2
حرف دل شد یاد کربلا کردم
امشب مشهد یا بین الحرمینم 2
سلطان ابالحسن

مداح : میرداماد

می آمد و عطر سلامش
بوی گل گیلاس می داد
دستان او بوی شکوفه
بوی بهار و یاس می داد

مردم هجوم آورده بودند
تا دستهایش را ببوسند
یک لحظه رویش را ببینند
بال عبایش را ببوسند

در بین آن جمعیت اما
او آمد و مهمان من شد
او آمد و این خانه آن روز
لبریز عطر یاسمن شد

چشمان زیبای نجیبش
رنگ زلال دوستی داشت
او یک نهال سبز بادام
در گوشه ای از خانه ام کاشت

او رفته اما خانه من
از عطر و بویش گشته لبریز
این نونهال سبز شاداب
هرگز نگیرد بوی پاییز

حكيم صفاي اصفهاني
من دست زنم دراين فراپستي بردامن شاه عالم بالا
از بحرنخست گوهر هشتم دريدي چهار لؤلؤ لالا
گردون چهار اختر خاتم كاين چارچوگوهرندواودريا

داراي نُه آسمان تودرتو دارندة هفت ارض تابرتا

سلطان سماء روح و ارض تن قيوم چهار ام و هفت آبا
او جان و جميع ماسوي پيكر او كل و جميع كائنات اجزا
بگذشته ازآن كه علم الانسان مالايعلم ستايمش زان سا
سلطان كه ولايت مطلق كاوهست مدير كن فكان تنها
مير ملكوتيان روشن دل پير جبروتيان جان پروا
او شخص وجود و هيكل موجود عرش و فلك و ملك همة اعضا
از نقطة خاك مركز هستي پيدا شد و شد چو نقطة پابرجا
نّه دايرة سپهر از او دائم گردند به گرد مركز غبرا
آن نقطه رضاست كز سركلكش بر لوح قضا قدر كند انشا

طلوع شمس ندیدی ز نجم اگر محسوس‏

ببین ز نجمه به عالم طلوع شمس شموس‏

نموده انفس و آفاق را قرین سرور

شهی که نفس نفیسش بود انیس نفوس‏

تبارک الله از این روز اسعد میمون‏

که هست مولد شاه حجاز خسرو طوس‏

خدیو خطه‏ی طوس آن که عارفان ندهند

گدائی در او را به حشمت کاووس‏

امام جن و بشر کش بر آستانه‏ی قدس‏

ملایک‏اند دمادم به ذکر یا قدوس‏

مه سپهر ولایت شهی که در هر صبح‏

زند به خاک درش آفتاب گردون بوس‏

ز رشک خادم کویش رواست خازن خلد

همی گزد لب و بر هم زند کف افسوس‏

عجب نباشد اگر فایق آمد از هر باب‏

گه مباحثه با عالم یهود و مجوس

چه جلوه ذره کند در مقابل خورشید

چه صرفه قطره برد در کنار اقیانوس‏

چه شد دنائت مأمون و کینه‏توزی او

کجاست آن همه تزویر و حیله و سالوس؟!

بگو بیا و ببین حشمت خدائی وی‏

که آن به دیده‏ی خلق خدا بود محسوس‏

همیشه بر سر بام جهان به کوری خصم‏

به نام نامی آن شه فلک نوازد کوس

درون جسم گدازد دل حسودانش‏

چنان که شمع گدازد میانه‏ی فانوس‏

شهی که وحش بیابان از او گرفته مراد

«صغیر» کی شود از لطف و رحمتش مأیوس‏

شاعر: صغیر اصفهانی

بادها، گرم و سوزان
ریگها، داغ و تبدار
کاروان داشت می رفت
در کویری پر از خار

ظهر، نزدیک می شد
باز، وقت اذان بود
روستای «ده سرخ»
منزل کاروان بود

خشکسالی در آن ده
داشت بیداد می کرد
تشنگی بود و آتش
خاک، فریاد می کرد

مثل بیمار می سوخت
روستا در تب خود
شد به نرمی پیاده
مردی از مرکب خود

قدری از خاک برداشت
برد نام خدا را
خاک با شوق نوشید
عطر آن دستها را

ناگهان چشمه ای سرد
از دل خاک جوشید
عطر دست رضا بود
آنچه را خاک نوشی