اشعار ولادت امام رضا (ع)

از آسمون می باره ، ستاره های شادی
تو مدینه در اومد ، شکوفه های شادی
نجمه رو دامنش ، ماه و ستاره داره
بر مقدم رضا ، اشک شادی می باره
نوکر درگهش ، حضرت جبرئیل
دشمن دشمنش ، حضرت عزرائیل
 علی علی موسی الرضا
 ******
دلم میخواد دوباره ، پر بزنم به مشهد
آقا بده اجازه ، تا که بیام به مرقد
هرلحظه ذکر من ، اذن دخولتونه
با یک ذکر سلام ، این دل زائرتونه
برده دل منو ، اون گنبد طلات
کاش همیشه باشم ، نوکر نوکرات
علی علی موسی الرضا

شاعر : حسین رضائیان

پر از تجلی نور است ، تمام عرش معلا
نموده جلوه به عالم ، امام هشتم دلها
پر ازشعف ، شده از یُمن قدم با صفایش کلّ دلها
فدای آن ، قدر و جاه و رُتبه و آن طلعت و حُسن دل آرا
گل پسرِ ، حضرت موسی بن جعفر دیده بگشوده به دنیا
آیه ی رأفت ، برای ما آمد
ضامن آهو ، امام رضا آمد
لطف بی پایان ، یا حضرت سلطان
******
برای اهل دو عالم ، نمای حُسن خدا شد
به اذن خالق یکتا ، ولیّ نعمتِ ما شد
مبارک است ، جشن میلاد امام عاشقان فرزند زهرا
حضرت عشق ، جان ختم الانبیا ، پور علی دلبند زهرا
کشیده پر ، از جنان سوی مدینه طائر لبخند زهرا
نو گلی خشبو ، رُکن الهدی آمد
ضامن ِآهو ، امام رضا آمد
لطف بی پایان ، یا حضرت سلطان
******
مظهر یا حق و یا حَی ، معنی یا حَی و یا هو
منم فقیر عطایت ، به درگهت زده ام رو
ز رأفتت ، راهیان ِ کوی عشقت را دعایی کن رضا جان
زندگی و راه و رسم ِ عاشقانت را خدایی کن رضا جان
این عرفه ، از کرامت جمع ما راکربلایی کن رضا جان
آرزو دارم ، گل وفا بویم
نزد شش گوشه ، رضا رضاگویم
لطف بی پایان ، یا حضرت سلطان

شاعر : حاج امیر عباسی

یه پرچم دمادم تو وزش باد
یه آهو سرش رو پنجره فولاد
یه کفتر زده پر صحن گوهرشاد
گوهره گوهره گوهره
آینه کاریه یک سره
جای دیگه نرو آی گدا
کی از امام رضا بهتره
دلم می خواد غرق کرم شم
دونه بریز جلد حرم شم
آقا کفتر رو گنبدتم امام رضا
السلطان علی علی علی علی
یه دریا تو چشمام اشک حلقه بسته
یه آقا رفیق با دلای خسته
یه بلبل روی گل دسته نشسته
علی اکبر اذان می گه
امام رضا هم جان می گه
برم به کربلا یا نرم
 اینُ شاه خراسان می گه
اگه نشد حاجت روا شم
زائر شهر کربلا شم
شب جمعه تو مشهدتم امام رضا
ما مریض خود خودتم امام رضا
السلطان علی علی علی علی

از سر جاده راه افتاده پای پیاده
یه دهاتی با همون لباس ساده
داره میاد برسه پنجره فولاد
بشینه روبرو گنبد، گوشه صحن گوهرشاد
یکی از شماله از کنار شالیا
یکی از جنوبه از همون حوالیا
همه اومدند دست خالیا
هنوزم یه عده توی راهند
مثل هرشب دلم برات کفتره سلطان
تو این شلوغی ما رو یادت نره سلطان
السلطان اباالحسن
دلشوره داره قلبش پاره لحظه شماره
زائر خسته ای که توی قطاره
تو هر ایستگاه می کشه از جگرش آه
منتظر نشسته تا که ساعت هشت بیاد از راه
یکی شهریه مثل این مسافره
یکی چادر نشینه از عشایره
همه حرم پر زائره
هنوزم یه عده توی راهند
بنده نوازیت همه میگن محشره سلطان
تو این شلوغی ما رو یادت نره سلطان
السلطان اباالحسن
از همه سیره بختش پیره داره می میره
غروب مریض خونه بد دلگیره
هی فراقُ خواب ایوون و رواقُ
بعد رویا باز می بینه در و دیوار اطاقُ
روی تختش بازم با گریه می شینه
پخش مستقیم حرم رو می بینه
حجم زائرا خیلی سنگینه
هنوزم یه عده توی راهند
آروم می گه این بنده هم نوکره سلطان
تو این شلوغی ما رو یادت نره سلطان
السلطان اباالحسن

هشتمین آفتابمان هستی
تو امان عذابمان هستی

از روایات اینچنین پیداست
لحظه های حسابمان، هستی

در سوالات آن شب اول
راحتی_ جوابمان هستی

ما به فکر گناه و شر هستیم
تو به فکر ثوابمان هستی

ما مسلمان شرط توحیدیم
آیه های کتابمان هستی

مستی ماست با شما آقا
لاجرم پس شرابمان هستی

ما نگفتیم و تو عطا کردی
خواهش مستجابمان هستی

هر چه باشد شبیه زهرایی
پسر بوترابمان هستی

جان زهرا بگیر دستم را
تا نبیند کسی شکستم را

عاشق و مبتلا شدن خوب است
خادم این سرا شدن خوب است

سر ما کج نمی شود هر جا
فقط اینجا گدا شدن خوب است

ما زمین خورده ایم و خوشحالیم
با نگاه تو پا شدن خوب است

چون که ما با تو عالمی داریم
از دو عالم جدا شدن خوب است

درد دارم دخیلتان هستم
درد ها را دوا شدن خوب است

نامتان دلخوشی_ ما بدهاست
امشب از ما رضا شدن خوب است

گر چه از انتظار دل گیریم
منتظر در سه جا شدن خوب است

از قسم پای پنجره فولاد
زایر کربلا شدن خوب است

هدیه ی روز عیدمان آقا
نکنی نا امیدمان آقا

کارتان از قدیم احسان است
لطفتان برتر از کریمان است

مثل رسم گذشته ها اینجا
چشم رعیت به دست سلطان است

ظاهرا گر چه جانب مکه
باطنا قبله ام خراسان است

ضامنم شو ببین تو اشکم را
بچه آهو همیشه حیران است

مردم کشورم گرفتارت
آخر اینجا دیار سلمان است

اگر اینجا کسی شهید شود
هر چه باشد کفن فراوان است

گریه دارم دوباره یابن شبیب
روضه در قتلگاه عریان است

کربلا در هیاهوی مقتل
بی کفن یک شهید عطشان است

روی نیزه سرش .. امام رضا
وای بر خواهرش .. امام رضا

شاعر : سید حجت بحرالعلومی طباطبایی

باز شب میلاد تو عشقه
صحن گوهرشاد تو عشقه
پنجره فولاد تو عشقه
شب رحمت و غفرانه
شب جلوه یزدانه
شب عهده و پیمانه
شب حضرت سلطانه
سلطانه سلطانه
سلطان ایرانه
شاه خراسانه
آقام رضا جانه
دل جز هوس صحن گوهرشاد ندارد
شیرین تر از این عشق رو فرهاد ندارد
کاخ همه شاهان جهان را که بگردی
دربار کسی پنجره فولاد ندارد
باز شب میلاد تو عشقه
صحن گوهرشاد تو عشقه
پنجره فولاد تو عشقه
با تموم دل و جونم
در این خونه می مونم
خودمم اینُ می دونم
 به امام رضا مدیونم
مدیونم مدیونم
مدیون این خونم
صاحب خونه ممنونم
بازکردی مهمونم
جز بر در این خانه گرفتار نیاید
دل پس چه کند گر پی دلدار نیاید
در صحن و سرایش همه جا دیده گشودم
جایی ننوشته است گنهکار نیاید
باز شب میلاد تو عشقه
صحن گوهرشاد تو عشقه
پنجره فولاد تو عشقه
شب نم نم بارونه
شب لیلی و مجنونه
شب ساقی و میخونه
تو و این همه دیوونه
دیوونه دیوونه
دیوونه می دونه
بی تو نمی تونه
 زنده نمی مونه
بازم خودم و پای ضریحت می کشونم
یک گوشه صحنت زیارت نامه می خونم
پر می دی دلم رو تو به کربلا و من هم
می رم که سلامت رو به جدت برسونم
مولا علی موسی الرضا مولا

میلاد تو ای مهر فروزنده مبارک
ای نور خدا حجت پاینده مبارک
مولای رئؤفي و همه سوی تو آیند
بر خلق جهان مقدم خورشید مبارک
( یا ضامن آهو )4
********
باشد ز ازل در دل من مهر ولایت
بنما ز کرم زاده ریحانه عنایت
چون غیر شما یاور و غمخوار ندارم
ای ضامن آهو سر و جانم به فدایت
( یا ضامن آهو )4
********
عمریست که من بر سر راه تو نشستم
پروانه خورشید ولایت ز الستم
غرق گنهم از در این خانه مرانم
سوی کرم و درگه تو دیده و دستم
( یا ضامن آهو )4
********
ای حجت حق مظهر احسان گل طاها
مولای رئوف شمس ولا قبله دلها
مرآت نبی جلوه ی اسرار خدائي
بنما نظری بر من مسکین گل زهرا
( یا ضامن آهو )4
********
ای یار غریبان که غریب الغربایی
چون جد کریمت تو معین الضعفایی
با دست تهی در دو جهان دل به تو بستم
سلطان کرم تا نظر لطف نمائي
( يا ضامن آهو )4
********
شاعر:م.م ( گمنام )

هفت دریا مواج ، دل هفت آسمون روشن
قلبم شد تاراج ، از عشقت اینه سهم من
از طفلی منو تو دامن تو انداختن آقا!
علی موسی الرضا(2)
وقتی که دل بردی از آهو هم به آسونی
اینه که بازار محبت می شه ارزونی
هرجا که رفتی صد هزار دل با خودت بردی
حتی شده از صاحب دکون سلمونی
زانو زده به پات شیر و ببر
داره شادی می باره از دل ابر
ضامن شب اول قبر
(نوکرم ، شاه علی موسی الرضا)(3)
********

یک شبی اومد حرم تو توی خوابم، دیدم انگاری دم فلکه ی آبم
از اون شب هوایی اون لحظه ی نابم آقا!
علی موسی الرضا(2)
خاک زیر کفش همه اونجا زر نابه
امشب مریض دارم نداره گریه و لابه
هرکس که نوکر شد فقط در بند اربابه
تو خونه ی قلبش فقط عکس حرم قابه
با این که خیلی صاف و ساده م ، ولی کم نشد عوضش اراده م
روبروی باب الجوادم
(نوکرم ، شاه علی موسی الرضا)(3)
********
آب اسماعیل طلا سر از همه نهرا ، بهشت رو آوردی با خودت توی صحرا
ما رو هم بخر به جون مادرت زهرا آقا!
علی موسی الرضا(2)
دارم یه عمری می خورم من از شما روزی
چون ارتباطش مستقیمه ، تو ، خدا ، روزی
من هم مثه این عاشا امشب امید دارم
از مشهد تو پربگیرم کربلا روزی
خونه زاد صحن و سراتم ، الهی بشه سند نجاتم ، امضای تو پای براتم
(نوکرم ، شاه علی موسی الرضا)(3)

شاعر : مظاهر کثیری نژاد

ذیقعده شد ویازدهم ،ماه آمد
گویی که دوباره یوسف از چاه آمد

حق داد امام هفتمین را قمری
بر دست گرفت نجمه زیبا پسری

از سوی پدر پسر علی نام گرفت
شکرانه حق بگفت وآرام گرفت

بر شیعه امام هشتمین آمده است
بر آل علی عالم دین آمده است

از سوی خدا لقب "رضا" گشت بر او
زیرا که رضای حق، نما گشت در او

من شیعه ی اویم ورضا مولایم
من بنده اویم ورضا  آقایم

تنگ است دلم برای طوف حرمش
لب تشنه ی قطره ای زلطف وکرمش

ای کاش شود کنار مرقد بروم
درروز تولدش به مشهد بروم

بر خیل عظیم زائرش یار شوم
از بهر شفا زار وبیمار شوم

دستی بزنم به پنجره فولادش
تبریک بگویم به همه میلادش

ای شاه خراسان مددی یاری کن
از بهر اجابت دعا کاری کن

شاعر : اسماعیل تقوایی

پرکن پياله رو ساقی
هوا هوای جنونه
انگارداره ميادازعرش
صدای نقاره خونه

دنيانورانی ترشدچون
اومده هشتمين خورشيد
اومد و نور خوشحالی
به دلای خسته تابيد(2)

قلبا
می تپه برای تو امشب
شاده
دل شيعه های تو امشب
وقت
شور وشادی و جشن وسروره

وقتی
که ديده با همه مأنوسی
خورشيد
اومده برای پابوسی
دنيا
باحضور تو يه پارچه نوره
((سلطان علی موسی الرضا(عليه السلام) عشق من))
********
مدينه هم بودی اما
مشهدتو چيز ديگه ست
بين همه ی گنبد ها
گنبد تو چيز ديگه ست

اومدی و به وجودت
مفتخر شد کشور ما
بين الحرمين ماشد
ازقم تامشهدالرضا(عليه السلام)(2)

مشهد
به خدا يه تيکه از عرشه
حقّه
اگه ازاينم بالاتر شه
سفره ت
به بزرگی کلّ زمينه

لطفت
همه رو کرده اسير تو
هرکی
يه باراومدشده گير تو
ازبس
که حريم تو به دل ميشينه
((سلطان علی موسی الرضا(عليه السلام) عشق من))
********
اومدی و حالا کعبه
به کشور ايران اومد
جاداره اگه بندازيم
سجاده به سمت مشهد

تو دستا شرف شمس و
فيروزه ی نيشابوره
بايه تسبيح شامقصود
همه چيمون جفت وجوره(2)

مشهد
حرم امن خدا هستی
مشهد
نگين کشور ما هستی
مشهد
می درخشی توی نقشه ايران

زائر
هرچی می خوادازتو ميگيره
دست
خالی مياد ولی پر ميره
عيدی
کربلا ميده شاه خراسان
((سلطان علی موسی الرضا(عليه السلام) عشق من))
********

شاعر : مجتبی خرسندی

وگدا آمده این بار شفاعت خواهی
تا رهایش نکنی در خطر گمراهی
هرچه می خواستمت مرحمتم کردی، حیف
شرمگینم نشدم آنچه که تو می خواهی
وندانم به چه دردی است ، گرفتار شدم !؟
ای طبیبا ! گره بگشای که تو آگاهی
***
 هر کسی خاک نشین تو شود محترم است
ندهم گرد حرم را به طلای شاهی
دل پیمانه‌ی خون در وسط سینه‌ی من
نقش خورشید گرفته است ، جمال ماهی
سر گلدسته به عشق تو اذان می گویند
اشهد انک الحق که رئوف اللهی
***
 آستان بوس حرم باش که این قله نور
از تو تا حضرت الله ندارد راهی

شاعر : یاسر حوتی

 بینوا هرچه نوا داشته باشد بهتر
درد این عشق صدا داشته باشد بهتر
آنقدر صاحب این روضه کرم دارد که
بیشتر هرچه گدا داشته باشد بهتر
قلبمان می زند، انگار... به نقاره زدند
شاه امروز شفا داشته باشد بهتر
هرکه افتاده مسیرش دم سقاخانه
عطش کرببلا داشته باشد بهتر
می نشیند به دل این حرف اگر، حرف بجاست
هرکسی زائرآقاست دلش کرببلاست
ریزه خوار کرم خوان شما بسیار است
پشت چشمت که رئوف است، دعا بسیار است
روی دیوار رواق تو قلم زد جبریل
درد اگرهست، بیایید دوا بسیار است
وقت هایی که شلوغ است حرم، خادمتان
می زند جار بیایید که جا بسیار است
عاشق بی سر و پا دور و بر تو کم نیست
بده در راه خدا تذکره، پا بسیار است
من هوایی تر ازآنم که به گنبد نرسم
می رسد جان به لبم گر که به مشهد نرسم
اول عشق خودت هستی وآخر، حرمت
نرود عمر هدر قطع یقین در حرمت
چه نیازی به بهشت است مرا چون دارد
جلوه ي روز و شبش چند برابر حرمت
فیض دستان شما دانه برایم پاشید
تا کبوتر شدم و داد مرا پَرحرمت
لعنت ا... بر آنکس که به تو ابتر گفت
چقدر داده فقط حاجت ابتر حرمت
هرکسی را گره کور به کار افتاده
گذرش بر حرم تو دوسه بار افتاده
تا مرا ریزه خور سفره دعبل کردند
چشم من را به قدمگاه تو مایل کردند
تو دعا کردی و افتاد دل ما یادت
یک سحر پرزد و شد زائر گوهرشادت
عمر مان رفت، تو کی می گذری ازکوچه
لبمان کرده به خاک قدم تو عادت
خضر با دیدنت افتاد به خواهش کردن
مرحبا بر تو و این دولت مادرزادت
چون پیاله، دلمان توبه که می کرد شکست
نیمه شب دور و بر پنجره ی  فولادت
محشری هست حریمت که خدا می داند
آسمان را افق چشم تو می چرخاند
می کنی معجزه هرآینه با هر انگشت
سر زلف تو که برباد رود، خواهد کشت
آخر و عاقبت ما شده انگار به خیر
نسل در نسل گداییم ،همه پشت به پشت
غیر تو هیچ نداریم میان عالم
پیش تو هیچ نداریم اگر واشد مشت
روز محشر به امید کرمت می آییم
دورآهوی نگاهت همه از ریز و درشت
لااقل تا دم محشر نشده محشر کن
پای تا فرق سرم گوش شده لب تر کن
از خودت روضه ي ارباب شنیدن دارد
مقتل از منظر چشمان تو دیدن دارد
باز افتاده کسی تشنه میان گودال
اصلاً این روضه به آخر نرسیدن دارد
عکس آن زلف که در دست حرامی افتاد
مثل زینب به خدا آه .... کشیدن دارد
صبح تا شب بکنم گریه، نمی فهمم که
آخر انگشت تنی پاره بریدن دارد؟
کرده گل غیرتم و باز به من برخورده
وای از چند طرف نیزه به این سر خورده

شاعر : رضا دین پرور

اگر خواهی از دل ببینی خدا را
نظر کن تو ایینه حق نما را
قدم زد به حصن و حصین ولایت
که وادی امن است اهل ولا را
به ساقی مجلس بگو تا بیارد
شرابا طهورای قالو بلا را
خدا کرده از رحمتش غرق شادی
ز ماهی دریا و مرغ هوا را
بهین زاد روز ولی نعمت ماست
که بخشیده اینسان صفا بزم ما را
به موسی بن جعفر عطا کرد خالق
وجود علی بن موسی الرضا را
به ملک جهان جلوه گر شد طبیبی
که بی نسخه درمان کند درد ها را
ز دامان نجمه گل شد شکوفا
که کرده معطر مشام و فضا را
به روح الا مین ذات حق داده دستور
که زینت دهد فرش و عرش علی را
به صدها فرشته خدا داده فرمان
که خوانند با هم سرود رضا را
رضایی که اماده کرده برایش
سریر خدا گونه ارتضا را
رضا یی که مریضی حق شد رضا یش
ز جلب رضا یش رضا کن خدا را
صبا از عنایت به جنت گذر کن
بشارت بده خاتم النبیا را
خبر کن علی را که گوید به زهرا
ظهور ظهیر زهاب صفا را
قدم زد به عالم امام ﺭﺋﻮﻑی
که بخشد خرا ج جهانی گدا را
بر امد در افاق شمس الشموسی
که خورشید بگرفته از او ضیا را
قدم زد به دنیا انیس النفوسی
که بندد به زنجیر نفس دغا را
به گیتی نهاده قدم دادخواهی
که گیرد ز بیداد گر داد ما را

شاعر : حمید کریمی

میلرزه دوباره دلم  انگاری برای حرم تو تنگه
میسوزه  از گریه چشام اما واسه پرواز پای دلم لنگه
میشنوم که از حرمت صدایی میاد نیمه شب صدا زنگه
یارضا یارضا یارضا

اول صبح صدا نقارت عشقه
کفشداری و صف شمارت عشقه
میون زائرا اشارت عشقه
من با تو هیچ غم ندارم
من با تو زائر کربلا میشم
تو دل مادرت زهرا جا میشم
حج منی حاجی ولا میشم
دیگه هیچی کم ندارم
السلطان یا امام رضا(3) امام رضا
می بندم دخیل دلو به شبکه های پنجره فولادت
تو غربت تو بی کسی هام تو بارون اشکام من میکنم یادت
آقاجون ببرم حرم ببر پا ضریحت تورو به جوادت
یارضا یارضا یارضا
از کوچیکی خوردم آب و دونتو
گم میشدم می گفتم نشونتو
یادش بخیر آب سقاخونتو
تو صحن اسماعیل طلا
خودم دیدم مریض و شفا دادی
هرکی یکی خواست تو دوتا دادی
نوکر ارباب و کربلا دادی
قسمت ما هم کن آقا
السلطان یا امام رضا(3) امام رضا

شاعر : مسیب وطن پور

منی که عمری دخیل پنجره فولادم
کبوتر پرشکسته ام بده بکن امدادم
هرکسی هرجا رو دوس داره منم به عشق تو
داد می زنم از اهالی رضا آبادم

با دلم می یام قدم قدم  ردم نکن گرچه من بدم
نیت زیارت می کنم  چش وا می کنم تو مشهدم
ذکر دلم یا رضا یا رضا یا رضا
برات بده تا بیام به کرببلا
«ضامن آهو غریب الغربا»
تویی علی تویی اباالحسن ثانیه حیدر
   به مثل فاطمه پاره ی تن پیغمبر
غریب نوازی و غریبی و دل شکسته ای  
 جا داره فاطمه به تو بگه غریب مادر
تو شهید بعد گریه ای
عاشق عمه رقیه ای
کلید کربلا به دست توست
مجلس روضه رو تو پایه ای
عاشق تو به خدا که میاد پابوس
به صحن تو شدم مانوس
«ضامن آهو غریب الغربا»
ما همه مجنون تویی که جان جانانی
شکر خدا که تو ولی نعمت ایرانی
سینه زنیم تشنه ی آب سقاخونت
جرعه ای بده که تو مسیح دورانی
اگر چه ناچیزه قیمتم
قبول کن عرض ارادتم
مزد عزاداریمو میخوام
ببین که مشتاق تربتم
یک شب جمعه بریم تو بین الحرمین   هروله زمزمه دم بگیریم یا حسین
«امیر دلها اباعبدالله»