اشعار ولادت امام رضا (ع)

ذیقعده روز یازده،شد جشن میلادی بپا
شهر رسول ا....شد نورانی از شمس الضحی
موسای کاظم (ع)را نگر شکر خدا دارد به لب
هفتم امام شیعه را شد گوهر نابی عطا
بر شیعه آل علی مولای هشتم آمده
فخر زمین وآسمان آقا علی موسی الرضا(ص)
نجمه به کف دارد پسر فوج ملائک بسته صف
با هم نظر انداخته بر روی زیبای رضا(ع)
عالم ترین اولیا در آل پیغمبر(ص) بود
تحت لوای دانشش گنجینه ارض وسما
قلب همه ایران بود صحن وسرای مشهدش
سلطان طوس است و همه بردرگهش همچون گدا
در روز میلاد رضا (ع)دریای انسانی ببین
جاری بسوی درگه آن مظهر جود وسخا
دلها چراغانی شود هنگام مهمانی شود
زهرا (س)ستاده میزبان بر درگه دارالشفا
خیل ملائک پر زتد دور حریم پاک او
همراه ایشان زائرین چون حاجیان اندر منا
یا حضرت صاحب زمان هدیه بده بر عاشقان
در زادروز جد خود عیدی ،مدینه کربلا

شاعر : اسماعیل تقوایی

بر سر آنم که گر ز دست برآید
دست به کاری زنم که غصه سرآید

راهی آن مرقدی شوم که کریم است
دست تهی نیست کس کزآن به درآید

بوسه نهم بر ضریح آن مه قدسی
شاید از این چشم من دو اشکِ تر آید

امام علی بن موسی الرضا
کاش سلامی که می کنم شنود او
کاش جوابی ز او به گوش کر آید

گوش به نقاره می دهم به امیدی
تا که ندایش به مغرب و سحر آید

ضامن آهو که آهوان برهاند
کاش به آهوی وحشیش نظر آید

گر بنشینی به پای محفل درسش
علم تو افزون ز دانش بشر آید

 غربت او ریشه اش ز غربت زهراست
قره عین نبی چو در خبر آید

 تا که لبم در ثنای اوست غزلخوان
شک نکنم بر زبان من شکر آید

 درب همین آستان بکوب زهیرا
او که رئوف است عاقبت بِدَر آید

شاعر : زهیر دهقانی آرانی

به پای بوس قدومت زمین مهیا شد
ز نور مضجع تو آسمان مصفا شد

هزار جن و ملک ره به آسمان نبرند
زمین به یمن تو برتر ز عرش اعلا شد

غریب نام تو گویند و سخت در عجبم
که این غریب چه منزل گزین دلها شد

رضای دوست گزیدی و مرتضی گشتی
مگر نه نام تو محبوب جمله اسما شد

شود که ذره ای از علم خود به من سپری
که آنکه علم تو آموخت عالم آرا شد

زدل برفت غم آنگه که گنبدت دیدم
چه گنبدی است که نورش به شمس همتا شد

نگفته ام به کس این راز جز به گوش ضریح
دل کبوتریم رامِ بامِ مولا شد

غزل ز وصف تو عاجز زهیر لب بسته
مگر توان که ثتاگوی وصف دریا شد

شاعر : زهیر دهقانی آرانی

پدری نوحه کنان گوشه ایوان حرم
به لبش زمزمه ای داشت،رضا جان؛ پسرم

پسرم رفته زدستم به دلم تاب بده
تشنه معجزه هستم قدحی آب بده

ما،دراین شهرغریبیم،خودت میدانی
نکندسائل خودرازحرم میرانی

"مابه این درنه پی حشمت وجاه آمده ایم
ازبد حادثه اینجا به پناه آمده ایم"[1]

ارمنی،گبر،یهودی،مسلمان،ترسا
داده ای کوروفلج رابه نگاهی تو شفا

ماکه همسایه بانوی کرامت هستیم
وبه آ ن گنبدوایوان طلا دل بستیم

درهمین حال وهوابودکه قلبش لرزید
حلقه اشک به چشمان پدر،جان بخشید

حسش این بودکه ازغصه رهاخواهد شد
شامل مرحمت ولطف رضا (ع)خواهد شد

درهمان لحظه پسرچشم خودش راواکرد
 دم عیسای جهان باردگرغوغا کرد

روی تختش پسرک مرغ دلش راپرداد
با تمام نفسش ذکررضا(ع)را سرداد

حال چندیست ـــ نفس ـــ ازهمه بیزا رشده
شاعرشعرهمان کودک بیمارشده
1.ازابیات حافظ

شاعر : سید مصطفی فاطمی نویسی

دل من دوباره پر زده سمت حرم تو
همیشه دلخوشم من به سخا و کرم تو
بارون بارون ، دوباره آسمون برا قدوم تو می‌باره
خندون ، میشن ، توی آسمون و کهکشونا ماه و ستاره
رو طاق عرش بازم ریسه میبندن
همه فرشته ها دارن می خندن
مولا مولا ، علی موسی الرضا ضامن آهو
******

قرارمون باشه نماز صبح صحن گوهرشاد
همه بعد نماز با هم بریم پنجره فولاد
زیر ، لب‌ها ترانه رضارضاتوی حرم میگیریم
تا وقتی که برات کربلا رو از امام رضابگیریم
همه غرق نوا و شور و شینیم
دیوونه ی رضا و هم حسینیم
مولا مولا ، علی موسی الرضا ضامن آهو

شاعر : حبیب باقرزاده

تو آبروی مردم ایرانی ، افتخار برا شهر خراسانی
بذار ساده بگم ساده بگم آقا ، من رعیتم و تویی که سلطانی
چه شوری ، چه حالی داره صحن و سرات
چه خوشحال ، دارن میان همه زائرات
الهی ، یه روزی اسم ما هم باشه ، میون ، شهیدات
خوش به حال همه خادمات ، یاعلی موسی الرضا
قربون ، گنبد طلات ، یاعلی موسی الرضا
یاعلی ، علی یاعلی ، یاعلی موسی الرضا
******

غوغایی شده صحن گوهرشادش ، زائراش میرن پنجره فولادش
چه آقایی چه آقایی چه آقایی ، کربلا میده تو شب میلادش
دوباره ، ز راه دوری راه افتاده
یه زائر ، ولی خسته پای پیاده
می دونه ، تو دستش رو آخر می گیری ، امیدش زیاده
ای که هستی تو آرامشم ، یاعلی موسی الرضا
ای تو باغ و بهار دلم ، یاعلی موسی الرضا
یاعلی ، علی یاعلی ، یاعلی موسی الرضا
******
حالم به هوای تو پریشونه ، زائرت همیشه به تو مدیونه
به یاد همه نوکرای تو آقا ، شعرای کریم خانیُ می خونه
امام ، رئوفی و الحق مولایی
برای ، همه ایران امام رضایی
کسی که ، یه بار بیاد مشهد الرضا ، سراغش ، میایی
تو پناه دل خسته ای ، یاعلی موسی الرضا
شاه کلید در بسته ای ، یاعلی موسی الرضا
یاعلی ، علی یاعلی ، یاعلی موسی الرضا

شاعر : ایمان مقدم

آسمون ستاره بارونه ، خدا خندونه
میخونه دلی که باز دوباره مجنونه
عاشقی دوباره میخونه ، مست و دیوونه
یا رضا نغمه ی نقاره ی این خونه
قلبم دوباره تا حرمت پر زده
درمون دردامون حرم مشهده
تا میگم السلام علیکَ الرضا
امضای کربلا دیگه صد در صده
میره از دلا هر چی غمه
آسمون چشام پرنمه
تا میشم مست ذکر رضا
میبینم تو حرم دارم زمزمه
السلطان (3) اباالحسن
******

کاسهِ گدایی تو دستم ، عاشق و مستم
فدای ضامن آهو همه هستم
عالمی دوباره گلگونه ، باز دگرگونه
دلای عاشقی که میون ایوونه
نقاره می‌زنند رو به سمت خدا
داره فضای این حرم حال و صفا
صحن گردی حرم تو هوای سحر
داره هوا و بوی خوش کربلا
الدخیل یا امام رضا
میزنم اسم تو من صدا
تا بگیرم ازت یک شبی
برات زیارت برا کربلا
السلطان (3) اباالحسن

شاعر : ابوالفضل آلوئیان

هر چى کرم بود تو خراسان گذاشتند
بیخود نبود اسم تو سلطان گذاشتند
هر کشورى برا خودش حاکمى میخواد
شکر خدا تو رو تو ایران گذاشتند
هر کى کربلا رو میخواد
امشب و پیش تو میاد
خالیه جاى من دم پنجره فولاد
مهدى قدم میزنه تو صحن گوهر شاد
دل دل دل میکنه دل بى قرارم امشب
بجز امام رضا باهیچکى کار ندارم امشب
معنى قرآن صاحب ایران
خاک تو کفشداریاتم حضرت سلطان
******

جا روکش صحن توام حیدر هشتم
سایه ى تو رو ایرونه باالاخص رو قم
مطمئنم صدام بهت میرسه آقا
خیلى سلام دادم یه بار بگو علیکم
هرکى که دلش اسیره
امشب و جلا میگیره
خوش بحال اونکه تورو ببینه بمیره
بدون امضات کسى کربلا نمیره
جبرئیل اومده مشغول پابوسیه
اربابمون شاه طوس رنگ ما هم طوسیه
معنى قرآن صاحب ایران
خاک تو کفشداریاتم حضرت سلطان
******
عشق تو رو بورسه بى تو دنیا کساده
عاشق و دیوونه تون هستم فوق العاده
دیشب پریشب توى خواب بهشتو دیدم
ورودى بهشت همون باب الجواده
دلبرم چه بامرامه
هرجاکه میرم باهامه
طواف دور کعبه هفت دور تمامه
چون دور هشتم دور گنبد آقامه
یک خواهش آقاجون ببخش زبون درازم
زار بگرده یه شبى تو حرمت جنازم
معنى قرآن صاحب ایران
خاک تو کفشداریاتم حضرت سلطان

شاعر : میثم میرزایی

مژده ای اهل وِلا نور خدا گشته پدید
هشتمینِ حجتِ حق آن شهِ فرزانه رسید

هم نبی صورت و حیدر صفت است این مهِ ناب
هر که دیدش دل از این خانه و کاشانه برید

بهرِ مولایِ جهان بابِ حوائج زِ وفا
پسری همچو رضا داده خداوندِ حمید

شبِ میلادِ رضا باده ز میخانه رسد
باید امشب همه دم باده ز پیمانه چشید

خنده بر لب بزند موسیِ جعفر همه دم
تا که با یک نظرش آن مهِ دُردانه بِــدید

مهِ ذیقعده شد و ماهِ خدا گشته عیان
همه تبریک بگویید که عید آمده عید

هر که باشد به دلش مهر رضا شاهِ کرم
شک نکن روز جزا می شود همواره سعید

میشود بیتِ خدا تا به ابد از ســرِ عشق
دلِ هر کس که به یادش دمی الساعه تپید

من کجا مدحِ شما ای شهِ فرزانه کجا
مدحتان کرده خداوند ، به قرآنِ مجید

آرزویم همه این است که در روز جزا
بشوم مثلِ غلامان شما نامه سپید

راستی بهرِ (بداغی) چه خوش است ای صنما
که شود در رهتان نوکرِدلداده شهید

شاعر : سیروس بداغی

تجلّی خورشید ِ ، ولا مبارک باشد
ولادت حضرت ِ ، رضا مبارک باشد
نام سبحان ، مدح سلطان ، گشته ذکر عاشقانی که به عشقش مبتلایند
پیروان و ، بی قراران ، شاد و خوشحال از قدوم ِ یوسف زهرا رضایند
حضرت ِ نجمه ، گوهر آورده
بر بهشت جان ، کوثر آورده
یا رضا جانم
******
سید و سَروَر آمد ، جان پیمبر آمد
دسته گل ِ زیبای موسی بن جعفر آمد
حجت الله ، یابن زهرا ، تا قیامت دل به لطف و جود بی حدّ تو بستیم
ای ولیّ ، نعمت ما ، در طواف مرقد نورانی ات بودیم و هستیم
مضجع ِ پاکت ، قبله ی دلها
نام زیبایت ،حلّ مشکلها
یا رضا جانم
******
عبد ِ فقیریم آقا ، به تو اسیریم آقا
برات کربلا رو ، ازت میگیریم آقا
از کرامت ، کن عنایت ، تا قیامت بر ولایت مبتلا باشیم رضا جان
در رَه ِ دین ، با محبّین ، اربعین امضا نما تا کربلا باشیم رضا جان
کن دعا حقّ ِ ، خیل ِ خوبانت
همسفر گردیم ، با شهیدانت
یا رضا جانم

شاعر : حاج امیر عباسی

یار ما باز هم نقاب گرفت
پرده از روی آفتاب گرفت

آتش خویش را به جان انداخت
از دل عاشقان کباب گرفت

سینه چاکی کوه ها را دید
از معادن طلای ناب گرفت

دیگ مهرش بجوش آمد و بعد
از گلستان حق گلاب گرفت

 قطره ای عشق بر زمین پاشید
در بشر شور انقلاب گرفت

یارمان جان پناه مردم شد
جلوه کرد و امام هشتم شد

******

یار با اینکه عشوه ها کرده
فتنه در سینه ها بپا کرده

در دل زار دوستان امّا
خویشتن را به مهر جا کرده

او که دریاست قطره ها را خود
از دل ابرها سوا کرده

او غلامی سیاه چون من را
بارها سمت خود صدا کرده

او ز لطفش دل من و ما را
حرم مشهدالرّضا کرده

السّلامُ علیک یا سلطان
آمدم من، تو هم بیا سلطان

*******

ای بزرگ، ای امام آقاجان
شاه عالی مقام آقاجان

فقر من شرط نوکریست، بنام
این گدا را غلام آقاجان

این کبوتر به غیر دام شما
نمی افتد به دام آقاجان

 زائرم، دلشکسته ام، زارم
نوکر تو، گدام آقاجان

به سلامٌ علیک من تو بگو
و علیک السّلام آقاجان

ای شه ملک طوس، ادرکنی
یا انیس النُّفوس، ادرکنی

******

آمدی تو دلم قرار گرفت
محضر شاه عشق بار گرفت

یا امام الرّئوف از کرمت
بنده ی مفلس اعتبار گرفت

زلف نوکر به پنجره فولاد
وصل شد، تا ابد جوار گرفت

مادرت جارویی به دستم داد
در رواقت برام کار گرفت

نوکری توی صحن گوهرشاد
گفت منبر عجب غبار گرفت!

شب تاریک، نور نزدیک است
به گمانم ظهور نزدیک است

******

شب وصل است و باد می آید
دل غزلخوان و شاد می آید

صوت نقّاره ی شما باز از
سمت باب الجواد می اید

 یعنی از آل حضرت زهرا
باز باب المراد می آید

شاعران مدح او نمی گویید
صله دارد زیاد می آید

دعبلت نیستم ولی آقا
شاعری بی سواد می آید

تا بگوید همه کس و کارم
من فقیرم، فقط تو را دارم

*******

آنقدر شأن مدحتان بالاست
که قلم عاجزست، نازیباست

چون منی مدح حضرتت گویم
کار، کار امام صادق هاست:

مصلح امت، عالم و عادل
منجی دادرس به روز جزاست

دور او ایمنند نوع بشر
او امان و پناه خلق خداست

سخنش حکمت و سکوتش علم
این فقط گوشه ای ز مدح رضاست

مایه ی فخر و عزّتست رضا
موجب خیر و برکتست رضا

********

تا که ما مشهدالرّضا داریم
نجف و شهر کربلا داریم

با خراسان حضرت ارباب
کاظمینیّ و سامرا داریم

در قم اصلاً کنار خواهر او
نزد زهرا همیشه جا داریم

لطف موسی بن جعفر است که ما
این همه یار دلربا داریم

هر چه داریم ازهمین آقاست
هر چه داریم از امام رضاست

ماه ذیقعده ماه پرور شد
شب تاریک با شما سر شد

کوچه های مدینه بار دگر
از گلی فاطمی معطّر شد

همه گفتند حضرت موسا
شده بابا و نجمه مادر شد

با حضورت مدینه آن ایّام
به گمانم پر از کبوتر شد

بعد میلاد روی دست پدر
لب تو از فرات تا تر شد

گفتی ای جد تشنه کام حسین
به لب تشنه ات سلام حسین

شاعر : امیر عظیمی

مرغ دلــــم پـــر می‌زنــــد انـدر هوایت یا رضا(ع)
بیمارم و امیـــد من لطف شفایت یا رضا(ع)

یا ضامن آهــــو منــــم آهــــوی سرگردان تو
هنگام مرگم کن عطا سیر لقایت یا رضا(ع)

همـــــواره دارم آرزو آیـــم حریــــم پاک تـــــو
پروانه‌سان دوری زنم گرد سرایت یا رضا(ع)

ده روز و یک چون بگذرد از ماه ذی‌القعدالحرام
شاد و چراغانی شود ایران برایت یا رضا(ع)

در روز میلاد تو دل شــادان و خـــرم می‌شود
پیوسته بر لب‌های من ذکر ثنایت یا رضا(ع)

شاه خراســـــانی مــن، بـــر نوکـــــر ناقابلت
بنما عطا دربانی صحن و سـرایت یا رضا(ع)

شاعر : اسماعیل تقوایی

ای کاش شود کنار مرقد آیم
درروز تولدت به مشهد آیم
با خیل عظیم زائرینت آقا
با هلهله وشادی بی حد آیم

شاعر : اسماعیل تقوایی

بر شیعه امام هشتمین آمده است
بر آل علی (ع) عالم دین آمده است
از سوی خدا “رضا”لقب گشت بر او
احیاگر قرآن مبین آمده است

شاعر : اسماعیل تقوایی

نوكرم نوكرِ دربارِ رضايم به خدا
در كنارش همه دم غرقِ صفايم به خدا

در حريمش كه ملائك به طواف آمده اند
ز رهِ جود و سخا داده شفايم به خدا

حرمش تكه اي از جنتِ اعلايِ خداست
بهتر از خُلد بَرين كرده عطايم به خدا

هر زماني كه روم مشهدِ اربابِ خرد
شك ندارم كه رضا كرده صدايم به خدا

در كنارش نشوم خسته دمي تا به ابد
در كنارش ز غم و غصه رهايم به خدا

من ندانم كه چه سري است كه اندر حرمش
فارغ از خوفم و مملو زِ رجايم به خدا

دل من زَر بكند با نگهش پورِ علي
گر چه من غافلم و بي سر و پايم بخدا

بس كه خوب است و كريم است و رئوف است و رحيم
گوشه اي از حرمش داده پناهم به خدا

در حرم پر بكشم تا به خدا با نگهش
در حرم تا به سحر گرمِ دعايم به خدا

هر كه دل دلداده به ياري دلِ من وقفِ شما
گره وا كن كه گرفتارِ شمايم به خدا

رد نكن دست من از دامنِ خود شاهِ کرم
در حريمت منِ آواره گدايم به خدا

دردِ من دوري از دلبر و دوري زِ خداست
بده از لطفِ كريمانه دوايم به خدا

هر چه من ميكشم از دستِ گناه دستِ خطاست
ز گناهان بكُن الساعه جدايم به خدا

خط خطي گشته دلم از گنه از دستِ هوس
قلم ازعفو بكش روي خطايم به خدا

صحنِ بالا سرتان ياد حسينم همه دم
زان كه من عاشقِ آن خونِ خدايم به خدا

سيرِ از مشهدِ تا كرب و بلا ديدني است
ببر آقا سفري كرب و بلايم به خدا

دل نبندم نفسي من به تو اي دارِ گذر
دلخوشم نوكري از اهلِ وِلايم به خدا

گُل كند نامِ شما روي لبم تا به ابد
شده نامت همه دم آب و غذايم به خدا

تا تويي مونسِ شب هاي (بداغي) ز وفا
فارغْ از وحشتِ در روزِ جزايم به خدا

شاعر : سیروس بداغی