اشعار ولادت امام رضا (ع)

السلام ای آنکه دلها زیر پایت ریخته
حق ، جنان را زیر پاهای گدایت ریخته
مدح تو ارباب رویائی خوراک شعرهاست
بس که مضمون در کف صحن و سرایت ریخته
با هنرمندی حریمت نورپردازی شده
ریسه ها بر شانۀ گلدسته هایت ریخته
در رواق و صحن ها و بست هایت یک به یک
بوی تو در سینه ها عطر ولایت ریخته
این نخ سبز تبرک را که بر مچ بسته ام
سیدی حس می کنم که از عبایت ریخته
با غذای حضرتی آخر نمک گیرت شدم
حضرت زهرا نمک را در غذایت ریخته
گرچه صدها بار ایوان طلا را دیده ام
باز دل با دیدن ایوان طلایت ریخته
عاشقانت را یقین دارم که می بخشند حشر
طرح این بخشودگی ها را خدایت ریخته
آمدی آرامش قلب عطوف اهل بیت
مهربانتر از همه هستی رئوف اهل بیت

زائران را در نظر جنت تجسم می شود
خسته از راه آمده غرق تبسم می شود
زائری که روزها لحظه شماری کرده است
زود با آقای خود گرم تکلم می شود
بی گمان این روزها آقا دعاگوی همه
زائران خواهرش معصومه در قم می شود
وقت پرواز کبوترها به بالای سرم
آسمان شهر پشت بالشان گم می شود
این کبوترها روی بازار هم دارند اثر
گرم بیرون از حرم بازار گندم می شود
می زند در صحن قدسش جمعیت موج و عجیب
دل به صحن کوثرش غرق تلاطم می شود
رفتن پای ضریحش نیست اینجا نوبتی
ذکر زهرا باعث حق تقدم می شود
آنچه ایرانی جماعت را بهشتی می کند
عشق معصوم دهم ، خورشید هشتم می شود
هر چه دارم می دهم تا که بیایم پای بوس
چشم ما و بارگاه حضرت شمس الشموس

باز هم جا هست حاجت گر بیاری بیشتر
کاش سهم ما شود گرد و غباری بیشتر
دوستداران و محبانش در این صحن و سرا
بیشتر هستند هر چه می شماری بیشتر
صحنه های ناب، اینجا ناتمام است و بدیع
هر چه می گیریم عکس یادگاری بیشتر
بشنو آواز کبوترهای آقا را درست
صوتشان زیباست حتی از قناری بیشتر
در خیالم بین جارو کردن و تحویل کفش
هر دو دلچسب است اما کفشداری بیشتر
نذر کردم سکه ای انداختم در این ضریح
سکه هم کافیست آری گر نداری بیشتر
واقعا زیباست از دنیا بپرس از این حرم
هیچ کس دارد سراغ آئینه کاری بیشتر؟
امتحان کردم که پشت پنجره فولاد او
اشک آدم می شود از دیده جاری بیشتر
این سفرها شد برای ما تمامش خاطره
باز شد از کار ما با لطف او صدها گره

با نوای ذاکران و صوت و لحن قاریان
جا گرفته ذکر تو در سینۀ ایرانیان
در شب میلاد تو ای صاحب ایران زمین
خاکیان هم جشن می گیرند با افلاکیان
هر که مهرت را خریده شک ندارم برده سود
هرکه از تو دور مانده بی گمان کرده زیان
گفته ای دیدار زائر می روی بیهوده نیست
در زیارت آمدن دعواست بین قدسیان
جای جای این حرم سر دارد از جنت ولی
نقطۀ عطفی است ایوان طلا در آن میان
دوست دارم بشنوم هر روز ذکر خاصه ات
با صدای روحبخش زنده یاد انصاریان
من فقیرم تو هم آن حج فقیرانی لذا
هم شدم از مشهدی ها هم شدم از حاجیان
ضامن آهو رضا و ضامن ما هم رضاست
روز محشر خوش به حال جملۀ زهرائیان
هر که آمد پر شد از عطر ولایت شامه اش
خوانده ام من لذتی دارد زیارت نامه اش

با علی موسی الرضا ایران گلستان می شود
حافظ ایران ما شاه خراسان می شود
نام زهرا مادرش با نام فرزندش جواد
هر کحا برده شود صد مشکل آسان می شود
آفتاب صبح می تابد به ایوان طلا
مثل گنبد جلوهء ایوان دو چندان می شود
گاهگاهی آفتاب اینجا طوافی می کند
گاه پشت گنبدش از شرم پنهان می شود
می زنم هر جا قدم این سوی و آن سوی حرم
ناخودآگاه آخرش ختمِ به ایوان می شود
گر کسی غیر مسلمان یک سفر آید به طوس
با نگاه ویژهء سلطان مسلمان می شود
این تمام باور و این اعتقاد شیعه است
با نگاه خاصه اش برکت فراوان می شود
فخر دارد آب سقا خانه اش بر سلسبیل
مست سقا خانه اش لبهای باران می شود
مستی این آب را در خود شرابش هم ندید
این رواق و صحن را جنت به خوابش هم ندید

گر بخواهد با اشاره خاک را دُر می کند
عشق او هر لحظه در قلبم تبلور می کند
او رئوف اهل بیت است و چنان جدش حسین (ع)
با نگاهی عالمی را در دمی حر می کند
قسمتم مشهد نگردد گر که سالی چند بار
قلب من در سینه احساس تأثر می کند
هیچ صاحب خانه ای  چون صاحب این خانه نیست
گر گدا کاهل بود خود کاسه را پر می کند
فخر کردن هم خدایی فخر کردنهای ماست
هر که اربابش رضا باشد تفاخر می کند
مادری دیدم که طفلش را رضا داده شفا
پای ایوان دارد از آقا تشکر می کند
مشتری دارد حریمش از جنان هم بیشتر
نان جنت را حریم طوس آجر می کند
هوش از سر می برد از بس که جنات الرضا
جنت الاعلی هم احساس تحیر می کند
مدح ما حتی نمی از آب اقیانوس نیست
هیچ جائی در جهان کرببلا و طوس نیست

مشهد چه شکوه و کبریایی دارد
این کعبه عجب برو بیایی دارد

هر روز در ایوانِ طلا می گویم
ایوانِ نجف عجب صفایی دارد

شاعر : حسن لطفی

با خود اگر آورده بودم چشم گریان را
احساس می کردم کنار صحن باران را

ساکن نمی ماند کسی حتی زمین وقتی
سکنای خود کردی شمال شرق ایران را

اینبار هم با شعر می خوانم تو را اما
دارم به کرمان می برم سوغات کرمان را

در نقشه راهی می شوم هر وقت می بینم
آزادراه اصفهان قم تا خراسان را

قطعا به جای مردم شیراز اگر بودم
یکجا به نامت می زدم دروازه قرآن را

محض حضور خواهرت بوده است در قم ، چون
باید کنار زعفران جا داد سوهان را

باشد ، ضمانت کردی اما در عوض یک عمر
آواره کرد این کارت آهوی بیابان را

آنها که دیدار تو را لب تشنه اند انگار
از سمت سقاخانه می بینند ایوان را

دم می دهی از پنجره فولاد و می دانم
از نو مسیحی می کنی این نو مسلمان را

با خود عصایش را نیاورده است نابینا
حتما یقین دارد که خواهد دید سلطان را

شاعر : محسن ناصحی

از تربت تو عسل, شفا می گیرد
با نام تو اوفتاده, پا می گیرد

خورشید,  تب آلوده میاید هرصبح
از توس , برات کربلا می گیرد

شاعر : میلاد عرفان پور

دوباره روی لبم ذکر یا رضا دارم
به سر دوباره هوای بهشت را دارم
گدایی از ازل انگار بوده در خونم
همیشه چشم به دست کریم ها دارم
هر آنچه هست همینجاست در حریم رضا
مقام و سعی و صفا ، مشعر و منا دارم
حرم نگو که شفا خانه است اما من
مریضِ عشقم و کِی حاجت شفا دارم ؟
هوای پنجره فولاد لازم است اینجا
اگر هوای سفر سمتِ کربلا دارم
نقاره خانه اش آرام می کند دل را
عجیب نیست که عادت به این صدا دارم
رضاست چشمۀ هر فیض و هر چه الطافیست
به این نتیجه رسیدم که او مرا کافیست

اگر چه معتقدم آدم بدی شده ام
چنان کسی که دلش را هدف زدی شده ام
برای عرض ارادت ولو به قدر سلام
به آستان تو فرد مقیدی شده ام
خدا گواست ز فیض دعای خیر شما
حسینی و علویّ و محمدی شده ام
تمام فخر من این است ای امام رئوف
به پیش تو به گدایی زبانزدی شده ام
اگر که نوکر دلخواهتان نبودم من
بگو که حداقل چند درصدی شده ام
در این زمانه که حاجی شدن کمی سخت است
به سنت فقرای تو مشهدی شده ام
علیّ سوم زهراست ضامن آهو
 بر آن جمال علی گونه اش بگو یاهو

به مدح و شعر سرایی علاقه ای دارم
به شعرهای ولایی علاقه ای دارم
کنار درب ورودی دو دست بر سینه
سلام بر تو خدایی علاقه ای دارم
من از قدیم برای ورود در حرمت
 به بست شیخ بهایی علاقه ای دارم
در این حریم که لیوان و آب بسیار است
به کاسه های طلایی علاقه ای دارم
خجالتم نمی آید که اعتراف کنم
در این حرم به گدایی علاقه ای دارم
به واژه واژهء تک بیت شعر معروفی
که حج ما فقرایی علاقه ای دارم
نصیب ما بنما ای که سر به سر نوری
شبی دعای کمیلی به صحن جمهوری

چه حلقه ها که زدم یا رضا تو را بر در
ز روز کودکی ام بودم عاشقت آخر
شفا گرفت مریضی به پشت پنجره ات
نقاره خانه نوایی گرفت و شد محشر
نبود در حرمت جای سوزن انداز و
دل هوائی من هم برای تو زد پر
جلوی پنجره فولاد و پشت جمعیّت
مودبانه به سویت سلام داد پدر
کمی ز پارچۀ سبز رنگی از حرمِِ
تو زد به دور مچ دست من گره مادر
برای خاطر تو جایزه معین کرد
اگر که من صلوات تو را کنم از بر
خرید ، مادر ، سوغات ، زعفران و نبات
به حوض و پنجره فولاد و گنبدت صلوات

بیا که چشمۀ جوشان سلسبیل اینجاست
بیا که کوثر و زمزم ، فرات و نیل اینجاست
بیا که آیۀ بردا سلام نازل شد
بیا برای توسل بیا خلیل اینجاست
بیا که جای نزول تمام رحمت ها
بهشت واسعۀ خالق جلیل اینجاست
ز بس حریم قشنگ رضا صفا دارد
شبانه روز، پاتوق جبرئیل اینجاست
بیا که در حرم او کرم فراوان است
که جایگاه ملائک به این دلیل اینجاست
طبیب هست ، اگر عاشقیّ و تب داری
بیا که هرچه مریضی شده دخیل اینجاست
شب تولد او گرم تر ز هر سال است
نقاره خانه اش این روزها چه فعال است

نگاه لطف انیس النفوس ما را بس
بهشت حضرت شمس الشموس ما را بس
گدای قانعی ام من همین که اذن دهی
بیا و خاک حرم را ببوس ما را بس
به روی فرش نشستن به ما نمی آید
به روی خاک حریمت جلوس ما را بس
دعای ماست فقط عاقبت به خیر شدن
دعای خیر تو در این خصوص ما را بس
عروس کشور ایران حریم زیبایت
بهشت ماست حرم ، این عروس ما را بس
به میزبانی و با خرج هیأت آقا
یکی دو شب سفری سمت طوس ما را بس
سخن بس است که تا صبح ، حرف ها داریم
خلاصه شکر خدا که امام رضا داریم

از کریمان سنگ میخواهیم ما، زر میرسد
در حرم از آنچه میخواهیم بهتر میرسد

لطف و احسان کریمان را شمردن مشکل است
وقت احسان پشت آن احسان دیگر میرسد

اى که دستت میرسد کارى کنى، کارى بکن
عمر دارد میرود، دارد اجل سرمیرسد

در طلب خوب است حاجات مکرر داشتن
وقتی از این ناحیه دارد مکرر میرسد

شب به شب در میزنم، چون در زدن مال من است
دست سائل ها فقط تا حلقۀ در میرسد

گر به ما کم میرسد از خصلت کم بینى است
ورنه دارد ده برابر ده برابر میرسد

من فقط یک نوکرم، کار خودم را میکنم
او خودش هر وقت لازم شد به نوکر میرسد

خادمان آنقدر بى اصل و نسب هم نیستند
نسبت ما یا به فضه یا به قنبر میرسد

فقر آمد میرود ایمان، ولى پیش شما
میشود ایمان من فقرى که از در میرسد

رزق در بین الطلوعین است،بین طوس و قم
رزق از دو سفرۀ موسى بن جعفر میرسد

هم به زیر دین قم، هم زیر دین مشهدم
گاه به داد من برادر، گاه خواهر میرسد

فاطمه را خواستم معصومه را زائر شدم
فیض قبر مادرى از قبر دختر میرسد

نیستند ایندو براى من، فقط پیش منند
سر به سرور میرسد، دل هم به دلبر میرسد

پیش تو محتاج ها در حال رفت و آمدند
تا که آهو میرود پشتش کبوتر میرسد

آب پاى میوه اى که ریختم بهتر رسید
میوۀ ما هم فقط با گریه بهتر میرسد

پابرهنه میدوید و میدوید و میدوید
زودتر از شمر آیا به برادر……..؟

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

یا امام رضا
دهه ی دوم ذیقعده شروعش زیباست
زاد روز گلی از نسل علی(ع) وزهراست(س)

چشم دل بازکن وشهر مدینه بنگر
خانه ی حضرت کاظم طرب وجشن بپاست

عرشیان وهمه ی اهل زمین شادانند
بر لب جمله ی آنها فتبارک به نواست

بوسه ها نجمه زند بر سر وروی پسرش
پدرش خنده زنان شاکر درگاه خداست

آمده تا که شود جای نشین پدرش
او ولیعهد شه هفتم درگاه ولاست

سومین نام علی بین امامان باشد
حجت هشتم حق بر همه ی ارض وسماست

او پسندیده ی خالق بود و خلق ورسول
زین جهت نام شریفش مزین به رضاست

نقل از حضرت صادق شده در باره ی او
عالم آل رسولست و به دانش دریاست

ای خوشا موسم میلاد وکنار حرمش
حرمش غرق سرورست وبهشتی ماواست

ای خوشا گوش به نقاره سپردن آنگه
که طربناک به میلاد رضا غرق نواست

ای خوشا دیدن آن خیل عظیم زایر
که به لبهای همه بهر رضا ذکر ثناست

ای خوشا دیدن آن پنجره ی فولادش
دیدن زایر بیمار که دنبال شفاست

ای خوشا نوش زسرچشمه ی سقاخانه
جرعه ای آب که یادآوری آب بقاست

ای خوشا ولوله ی شادی عشاق رضا
که قلوب همگی از غم واندوه رهاست

ای خوشا روشنی چشم به انوار رخی
که پس پرده بود دیدن رویش رویاست

شاعر : اسماعیل تقوایی

جان حضرت کاظم
یازده بگذشته از ذیقعده جانان آمده
بر تن موسای کاظم گوییا جان آمده

شهر پیغمبر مدینه نور افشانی شده
در شب تاریک شیعه مهر رخشان آمده

آمده زیبا پسر از نسل پاک مرتضی
جانشین حضرت کاظم به میدان آمده

درزمین وآسمان جشن وطرب بر پا شده
نجمه را در گهر باری به دامان آمده

شیعیان را آمده مولای هشتم در وجود
عالم آل پیمبر روح ایمان آمده

نام او باشد علی وکنیه اش باشد رضا
در خزان شیعه امید بهاران آمده

از مدینه آفتاب شرق ایران سرزده
افتخاری در جهان ازبهر ایران آمده

بر کریمان آمده مولا وارباب کرم
ای گدایان مژده سلطان خراسان آمده

آمده سکنی گزیند در دژ توحید او
اصل آغازین دین را شرط ومیزان آمده

آهوان را نیست باکی دیگر از صیاد ها
ضامن پرمهر آهوی بیابان آمده

جمله بیماران دخیل آن پر قنداقه اش
چون مسیح فاطمه از بهر درمان آمده

زایرینش را دهد پاسخ به وقت مقتضی
ضامن هر شیعه در درگاه یزدان آمده

خشکسالی خراسان هم به پایان می رسد
آنکه آید با دعایش سخت باران آمده

البشاره برکسی که حج بر او مقدور نیست
آنکه آسان می کند حج فقیران آمده

مشهد او روز میلادش تماشایی بود
اهل عالم بهرتبریکش فراوان آمده

کفتران قوقوی شادی در حرم سر می دهند
نوکر نقاره زن شادان وخندان آمده

ای خوشا مشهد شود کنعان وما بینیم که
یوسف گم گشته ی زهرا به کنعان آمده

شاعر : اسماعیل تقوایی

سرود ولادت آقا علی ابن موسی الرضا(ع)

به همراه یک بند از مقام معظم رهبری

*******************

شب و روزای شادیه دلا همه در تب و تاب
برو بیایی شده باز میون صحن انقلاب

آسمونا چراغونه
همه جا ریسه بندونه
یه پای دل مدینه و
یه پای دل خراسونه

میخونه
دوباره دل من دیونه
پای تو تا به ابد میمونه
روحمو میبره تا علقمه
کاسه های توی سقاخونه

یا رضا آقام آقام آقام آقام رضا

**************

شده سرازیر کرمت تو دل هر پیر و جوون
همه میدونن که تویی برکت ایرانمون

جیره هرسالمو از
دست کریمت میگیرم
حتی اگه ردم کنی
بخدا جایی نمیرم

یا رضا
میرسه همیشه امداد تو
دلم آروم میشه با یاد تو
نمیشه برا ما چیزی مث
سحر صحن گهر شاد تو

یا رضا آقام آقام آقام آقام رضا

********************

تو حرمت داد میزنم دخیلتم امام رضا
حاجت نوکرت فقط شده برات کربلا

شبای عشق و جنونه
میخونه دل بی بهونه
زمزمه رضا رضاست
نوای نقاره خونه

کربلا
حاجت ‌عاشقای مبتلا
‌آرزوی دل شاه و گدا
کاش بشه همگی راهی بشیم
از جلو حرم امام رضا

یا حسین آقام آقام آقام آقام حسین

******************

همه عالم بدونه که شیعه حیدریم
آماده و منتظر اشاره رهبریم

دوباره دل منجلیه
تحت لوای ولیه
عشق ما انقلابیا
حضرت سید علیه

رهبرم
سایه شما به روی سرم
از ته دل اسمتو میبرم
کاشکی اربعین امسال آقا
با شما پیاده بریم حرم

یا علی آقام آقام آقام آقام علی

******************
رسول منصوری
محمد زنجانی
مشهد مقدس‌

شاعر : محمد زنجانی

السلام ای کعبه حجاج توس

آفتاب عالم ای شمس و الشموس

السلام ای وارث علم الیقین

مرقد تو برتر از عرش برین

السلام ای اهل دنیا را ولی

یابن موسی (ع) یابن حیدر (ع) یا علی (ع)

السلام ای اصل دین را قائمه

یاس خشبو از تبار فاطمه (س)

السلام ای معدن عشق و صفا

ایهاسلطان علی موسی الرضا(ع)

باز امشب آمدم در میزنم

تا حریمت یک نفس پر میزنم

باز کن در دل پریشان آمدم

باز کن در دیده گریان آمدم

باز کن در از ره دور آمدم

چشم سر دارم و لی کور آمدم

گفتم امشب می رسم من بر مراد

تا که راهم دادی از باب الجواد (ع)

این چه غوغاییست در صحنت بپاست

فرش ها منزلگه شاه و گداست

من کجا و آستانت یا کریم

در طواف گنبدت چون یاکریم

گوییا آنی زمانم ایستاد

مردمان  دیدگانم ایستاد

حس خوبی بر حواسم چیره شد

تا که چشمم بر ضریحت خیره شد

ناگهان گوهر ز چشمم شد روان

زیر لب گفتم کریم مهربان

گرچه آلودم تو رو از من نگیر

من زمین خوردم ، بیا دستم بگیر

جان زهرا کن نگاهم ای شها

ایها سلطان علی موسی الرضا (ع)

شاعر : حسین شادمند

ترکیب بند (دهه کرامت)
مولودیه و توسل به
حضرت علی ابن موسی الرضا ع
حضرت فاطمه معصومه س


بند1 :
سر ما در هوای جانان است
راه ما راه حی منان است

ریزه خوارم به سفره ی خوبان
روزی ام دست خوب خوبان است

بینوا مرغ جان من شب و روز
گاه در قم گهی خراسان است

شک نکن بعد زعفران قطعاً
بهترین طعم طعم سوهان است

بهترین کشور است کشور من
برترین امتیازمان آن است :

سایه ی این برادر و خواهر
بر سر سرزمین ایران است

جالس این اریکه ای خانم
تو به ایران ملیکه ای خانم


بند2 :
خانه مملو بوی جنت شد
بیت موسی پر از لطافت شد

دخت باب الحوائج آمده است
بر همه سائلان عنایت شد

با وجود تو ای جهان بانو
کی دگر از بهشت صحبت شد

همچو احمد که دخترش را گفت
ذکر کاظم {شوم فدایت} شد

نُقل مدح تو ای کریمه تبار
نَقل این روزهای هیئت شد

از کرامات زاده های کرم
لقب این دهه {کرامت} شد

تا که در کوره ات مذاب شدم
زائر صحن انقلاب شدم


بند3 :
انقلاب و غدیر و گوهر شاد
دور مستی است هر چه باداباد

آخر این میکده ست یا حرم است
این چه بزم است خانه ات آباد

حرمت پاتوق ملائکه و......
مورد طوف عالم ایجاد

همچو حق {عَالِمَ الْخَفِيَّاتِی}
حاجتم را نگفته آقا داد

السلام علیک یا سلطان
با جواب سلامی ام کن شاد

همه امید ماست خان شما
سفره ات تا همیشه بر پا باد

گر تو خواهی من از شهیدانم
خاک صحنت شوم رضا جانم


بند 4 :
باب حاجات خوشدل و خرسند
داده حق بر اماممان فرزند

ز گل روش باغ گل شکفد
چون زند بر رخش رضا لبخند

بر سرش بارش شکوفه و یاس
قرص ماهش مثال حبه ی قند

بحر جودش عمیق و بی همتا
حسن رویش نمونه ، بی مانند

هم توئی پاره ی تن احمد
هم به موسی بن جعفری دلبند

تا قیام قیامت آزاده ست
هر که در بند عشق تو شد بند

سوی قنداقه عرشیان آیند
بر کف پاش جبهه می سایند


بند 5 :
تا دلم در حرم کبوتر شد
ذره ای بود و ذره پرور شد

من بزرگم به کوچکی شما
سر من پا و پای من سر شد

بی تو بودن حقارت محض است
که فقط نوکر تو اکبر شد

حرمت خانه کرد در دل ما
دل ما با جنان برابر شد

تا قیامت برای او پدری
هر که با سائلت برادر شد

نسل احباب توست پاینده
دشمن تو ذلیل و ابتر شد

صحن کوثر ، عتیق و آزادی
چه صفایی به قلب ما دادی


بند 6 :
مینویسم هوا هوای رضا
نرود از لبم نوای رضا

بدی ام را به پای من بنویس
خوبی ام را فقط به پای رضا

چه کسی گفته بر تو حج فقیر
هر که آمد به سرسرای رضا.........

..... غنی مطلق است بی کم و کاست
مروه ی من بود صفای رضا

ننویسید من فقیرم ، نه
غنی ام ، ثروتم ولای رضا

بنویسم کلام آخر ، تا
صله گیرم من از عطای رضا

کوه رأفت مرا بخر آقا
کربلایم ببر ، ببر... ، آقا

شاعر : مرتضی مظاهری

عجب آقایی
چه پرچمی چه گنبدی چه بارگایی
عجب صفایی
دوباره قلب زائرم شده هوایی
چه عاشقایی
دوباره مستم و شدم امام رضایی

منم آهوی دل خسته
که به لطف تو دل بسته
یا همون یا کریمی که
شده به حرم تو وابسته

علی علی علی     علی علی      علی علی -۲
علی علی علی     علی علی      موسی الرضا (ع)

آره خدایی
تنگ دلم برای اون صحن و سرایی
که هر شب و روز
از آسمون و از زمین چه زائرایی
چه خادمایی
میان یه گوشه از حرم برا گدایی

آره نوکر این رویاشه
که همیشه پیشت باشه
گره خورده قلبم با تو
گره ایکه نمی خوام واشه

علی علی علی     علی علی      علی علی -۲
علی علی علی     علی علی      موسی الرضا (ع)

دوا گرفتم
مریض بودم تو حرمت شفا گرفتم
خودم می دونم
برات کربلام و از شما گرفتم
آره درسته
من هر چی دارم از امام رضا (ع) گرفتم

"دلم و دست تو دادم
من دل تنگ احساسی
نمیزاری که تنها شم
تو رو من خیلی حساسی"

علی علی علی     علی علی      علی علی -۲
علی علی علی     علی علی      موسی الرضا (ع)

شاعر : حسین شادمند

گل هشتم
ذیقعده شد ویازدهم بوالحسن آمد
بلبل به طرب شاد به دشت ودمن آمد
گلزار ولا غرقه ی در شور وصفا شد
هشتم گل گلزار به صحن چمن آمد
تابیده شده نور الهی به مدینه
یمن قدمش جان به تن مرد وزن آمد
باخنده کند شکرخدا حضرت کاظم(ع)
مولود نکویش حسن اندر حسن آمد
سوم علی از سلسله ی پاک امامت
بر قلب همه حیدریون راهزن آمد
راضی به رضای حق و زین روی رضا شد
اسباب رهایی غزال ختن آمد
از کودکی اش عالم وراوی حدیث است
از بهر علیمان جهان رایزن آمد
با مرقداو رشک بهشت است خراسان
سرمایه ی فخر است که بر این وطن آمد
قربان حریمش که در آن از همه عالم
زایر زبرای هبه ی جان وتن آمد
خوش باد کنار حرمش جشن ولادت
روز ی که رضا(ع)عالم صاحب سخن آمد

شعر:اسماعیل تقوایی

شاعر : اسماعیل تقوایی

اگر می تراود زِ لبها علی
اگر نعره دارم سراپا علی
ندارد دلم قبله الا علی
که دیدم خدا را فقط با علی
خدا عالی است و مُعَلیٰ علی
بگو بعدِ بسمه تعالیٰ علی

اگر کوچه ی ما چراغانی است
اگر سقفِ این شهر بارانی است
اگر زُلفِ ما در پریشانی است
اگر حالِ ما باز طوفانی است
که ایران تمامش خراسانی است
که ما خاک هستیم بالا علی

اگر روزگاریست حالم بَد است
اگر لحظه هایم پریشان شده است
گره ها سراغم اگر آمده است
اگر غم به امروز ما سر زده است
علاجش فقط دیدن مشهد است
بخوان زیرِ ایوان طلا یا علی

بهشت است و نور است در این فضا
که سوءُ القَضا گشت حُسنُ القَضا
سراپا پُرم از دَمی جان فزا
چه امشب چه فردا چه روزِ جزا
علی ابن موسی الرضا المرتضیٰ
مرا کافی اینجا و آنجا علی

فقیری که اینجا به زحمت رسید
زیارت نخوانده به عزت رسید
سلامی نکرده سلامت رسید
دعایی نگفت و عجابت رسید
عنایت رسید و عنایت رسید
فقیر تو بود و شد آقا علی

حرم پُر شده از کبوتر رضا
ولی ما کلاغیم و بی پَر رضا
به ما حق بده پشتِ این در رضا
نداریم ما جای دیگر رضا
گرفته حرم بوی مادر رضا
نداریم جز تو به_زهرا_علی

شبی آمدم مثلِ بیچاره ها
نشستم کمی پیشِ فواره ها
گره خورده بودم چو آواره ها
اسیرِ قفس ها و دیواره ها
که ناگاه با بانگِ نقاره ها
براتِ مرا کرد امضا علی

چه بی منت اینجا دوا می دهند
نجف را در این صحنها می دهند
بگو کاظمین و... تو را می دهند
مدینه و یا سامرا می دهند
و پایینِ پا کربلا می دهند
امیری حسینٌ و مولا علی

اگر مُرده ام باز جانم دهید
اگر خواب هستم تکانم دهید
مریضم حرم را نشانم دهید
من از آنِ مولایم آنم دهید
کمی در حرم استخوانم دهید
مرا جای دیگر مبادا علی...

چه می چسبد اینجا جوابت دهند
و جا گوشه ی انقلابت دهند
در آن صحن باشی و آبت دهند
سرت رویِ زانو و خوابت دهند
و در خواب هم آفتابت دهند
چه می چسبد آری به رویا علی

اگر چشم اینجا به امید توست
سرِ سالِ ما هم شبِ عیدِ توست
در این سینه ها نورِ توحیدِ توست
فقط روشناییِ خورشید توست
و این روضه ها گیرِ تاییدِ توست
بخوان تا مُحَرم تو ما را علی

منم روبرویت علیک السلام
پُر از آرزویت علیک السلام
من و گفت و گویت علیک السلام
تو و اشک رویت علیک السلام
به یاد عمویت علیک السلام
تو هم داده ای دل به سقا علی     

بخوان روضه ها را به اِبنِ الشَبیب
زِ تیری مَهیب و زِ شَیبُ الخَضیب
زِ آهی غریب و زِ خَدِالتَریب
زِ اَمَن یُجیبِ یتیمی غریب
بگو وا حسن وا حسینا علی

شاعر : حسن لطفی

عشق یعنی اینکه که قصد او کنی

با صفا سوی خراسان رو کنی

مست گردی از شمیم عطر یار

ناله ی یا ضامن آهو کنی

دل پریشانی ندارد با تو یار

ای قرار قلب های بی قرار

لطف بنما و مرا راهم بده

مرهمی بر این دل رسوا گذار

ای تو سلطان همه ارض و سما

شاه عالم یا علی موسی الرضا

از حریم قدسیت سلطان عشق

دست خالی بر نمی گردد گدا

حاجت سائل چه باشد جز حرم

درد و دل با حضرت شاه کرم

بی تو هر راه علاجی هم بلاست

حاجت این قلب غمگین کربلاست

شاعر : ؟؟؟