اشعار ولادت امام رضا (ع)

شکر خدا که ریزه خور خوانتان شدم

دلبسته ی حریم خراسانتان شدم

شکر خدا که بار دگر زائر توام

لطف خود شماست که مهمانتان شدم

لایق نبوده ام که شوم همجوارتان

مبهوت این کرامت و احسانتان شدم

یا ایها الرئوف زمینم زده گناه

بی خود نبوده دست به دامانتان شدم

با صد امید بر در این خانه آمدم

امّیدوار لطف فراوانتان شدم

جایی به جز بهشت خراسان نیافتم

گوشه نشین روضه ی رضوانتان شدم

دست خودم نبوده که اینجا رسیده ام

دست خودم نبوده مسلمانتان شدم

چشم طمع به گندم مهر تو بسته ام

این شد که من کبوتر ایوانتان شدم

دل کنده ام ز خانه و شهر و دیار خود

عشقت سبب شده که پریشانتان شدم

لطف و عطای تو چقدر فرق می کند

بیهوده نیست بی سر و سامانتان شدم

حال و هوای کرب و بلا دارد این حرم

یعنی که مست جام حسین جانتان شدم

بزم شادی در زمین و آسمان بر پا بُوَد 

چون که میلاد یگانه منجی دنیا بُوَد 

روی دست آمنه قرص قمر پیدا بُوَد 

در شب میلاد او قلب بشر شیدا بُوَد

ذکر کل آفرینش یا ابا الزهرا شده 

شهر مکّه از قدوم او چه خوش سیما شد 

آسمان را عرشیان امشب چراغانی کنند 

خانه ی وحی الهی را گُل افشانی کنند 

با سُرور بی کران امشب غزل خوانی کنند

یک به یک پیغمبران گهواره جُنبانی کننند

انبیا و اولیا مبهوت روی او شدند

از همان روز ازل مست سبوی او شدند

آب و آیینه به دست حضرت روح الامین 

ذکر او دائم بُوَد یا رحمةً للعالمین 

آمده دیباچه ی عشق سماوات و زمین 

عطر کوثر می وزد از جانب خلد برین  

مرغ دل امشب به سوی حضرتش پرواز کن 

تا که دیدی روی او بر آفرینش ناز کن 

هم زمان با عید او عید امام صادق است 

آن امامی که به درد ما طبیب حاذق است 

هشتمین معصوم از سوی خدای رازق است

با زبان ناطقش بر کل عالم فائق است

علم و دانش قطره ای از بحر بی پایان او

روح بر جان می دهد لحن خوش قرآن او

شد نمایان بر زمین و آسمان خیر کثیر

نور می بخشد به ماه و انجم و شمس منیر 

سر بلندان پیش پای او شدند پست و حقیر 

دسترنجش ابن نعمان و هشام و بو بصیر 

عالمان و اهل بینش خاکسارش می شوند 

گر خدا خواهد دو عالم جان نثارش می شوند

شکر می گویم خدا را مذهب من جعفری است 

راه و رسم زندگی ام رسم و راه حیدری است 

در ره این خانواده منصبم فرمانبری است 

کار ایشان از ازل تا روز محشر رهبری است

آسمان از عشق زیبای تو سینه چاک شد 

یا محمّد،یا محمّد،نغمه ی افلاک شد 

بر جهان جاری شده فیض خداوند احد

آمده آن کس که مدح او بُوَد بی حصر و حد

وصف او خارج بُوَد از حیطه ی عقل و خِرَد

حضرت سبحان به نامش مُلک خود را زد سند

بهترین عبد خدا در مُلک هستی زد قدم

عاشق و دلداه ی او صاحب تیغ دو دم

وجه نورانی حق امشب به تصویر آمده

آن که دل های بشر را کرده تسخیر آمده

دشمن ظلم و فساد و زور و تزویر آمده

از لب بت های عالم بانگ تکبیر آمده

بت پرستان را بگو امشب که ایمان آورند

سجده بر خاک رسول پاک یزدان آورند 

آمد و خاموش شد آتشکده از مقدمش 

آمد و در اهتزاز دل برآمد پرچمش

آمد و محراب اهل دل شد ابروی خمش

آمد و تنها امیرالمؤمنین شد محرمش

در شب معراج،وقتی که سخن گفت با علی 

دید پیغمبر،تمام عرش گوید یا علی 

فُلک دل را ناخدایی،یا ابا الزهرا مدد 

سیّد آل عبایی،یا ابا الزهرا مدد 

اوّلین خَلق خدایی،یا ابا الزهرا مدد 

همنشین مرتضایی،یا ابا الزهرا مدد 

عشق تو بر حضرت یعسوب دین بی انتهاست 

فخر تو این بس که دامادت علی،شیر خداست 

آمدی و دوره ی دختر کُشی پایان گرفت

دین و آیین خدا با اهتمامت جان گرفت 

عالم از یمن قدوم تو سروسامان گرفت 

عالم هستی ز یک ایمای تو فرمان گرفت

اقتدار با شکوهت طاق کسری را شکست 

آمدی و رشته ی ظلم و ستم از هم گسست 

موجی از نور تو را در آسمان آدم گرفت 

از شمیم کوثرت عیسی بن مریم دم گرفت 

نوح دستش را به دامانت میان یم گرفت

حضرت هاجر به نامت از زمین زمزم گرفت

شعله ی آتش گلستان شد به نامت بر خلیل

با ولایَت موسیِ عمران گذشت از رود نیل

افتخارم این بُوَد بر درگه تو نوکرم

خانه زاد حضرت خیرالنسا و حیدرم

شور و شوق وصل تو باشد هماره در سرم

کی شود بینم که در شهر مدینه زائرم ؟

نوکری خاندانت آرزوی انبیاست

گفتن مدح شما توفیق عظمای خداست

من سرم را نذر شاهنشاه ایران میکنم

با چنین کاری خودم را اهل ایمان میکنم

چونکه قرآن خدا در تو تجلی می شود

پس میان صحن تو صد ختم قرآن می کنم

بعد از آنی که شنیدم ضامن آهو شدی

چه حسودی ها به آن آهوی حیران میکنم

میزبانی مثل تو وقتی که پیدا می شود

من سراسیمه خودم را باز مهمان می کنم

من برای مهر و امضای برات کربلا

پنجره فولادتان را بوسه باران می کنم!!!

این رضا کیست که بر شاه و گدا میبخشد               بهر اغیار جدا،دوست جدا میبخشد

کار  بر  مسلک  افراد  ندارد  ،  آری                           گر ببخشد همه بی چون و چرا میبخشد

محفل ار سرد شده،گرمی دست نگهش                 جمع ما را به خدا لطف و صفا میبخشد

الله الله که چو اکسیر همین نام "رضا "                   صفحه ی تیره ی این قلب جلا میبخشد

ای که بیمار شدی،نسخه ی درمان خواهی           او طبیب همه درد است شفا میبخشد

گر به دل حبّ رضا هست تو را ربّ کریم                     گنهت  را ز  کرم  روز  جزا  میبخشد

سائلان !معتکف کوی پر از لطف شوید                    به یقین هر چه که خواهید رضا میبخشد

آواره صحرا و بیابان شده ام

سودا زده طره جانان شده ام

همراه فرشتگان و جبریل امین

جاروکش کعبه خراسان شده ام

خوشبخت تر از مرا نشانم بدهید

دیوانه زنجیری سلطان شده ام

این معجزه پنجره فولاد رضاست

امروز اگر اهل و مسلمان شده ام

از اسفل سافلین رسیدم به بهشت

ضرب المثل حلقه مستان شده ام

ما را کرمش داد ز هر غصه نجات

بر معرفت و مرام سلطان صلوات

امروز اگر مقام و جایی دارم

خاک قدم همچو شمایی دارم

گفتند که دیوانه شدم حرفی نیست

من نیز در این جهان خدایی دارم

من ناز طبیبان جهان را نکشم

آقای من اسمه دوایی دارم

در خانه قبر هم غریبی نکشم

ای مردم عجب شاه وفایی دارم

آقا یکی از شروط توحید تویی

مدیون توام اگر خدایی دارم

لطف تو نشاند بین قلبم ایمان

صد شکر مسلمان تو ام یا سلطان

ممنون عطای توست هر بیچاره

مستاجر لطف توست هر آواره

چشمان سیات معدن اکسیر است

بیهوده طلا نگشت سنگ خاره

هستی تو و روی غصه ها کم گشته

باز است هنوز باب و راه چاره

این حسرت صبح و شام اسرافیل است

یک صبح زند به عشق تو نقاره

دیوانه به سوی مشهدت می آیم

دیوانه تر از حرم روم هر باره

یک قبر وَ این همه کرم ایوالله

این قدر گدا و یک حرم ایوالله

قربان کبوتران میخانه تو

قربان خمار جام و پیمانه تو

هر قدر صفا که هست در بین بهشت

یک جا شده نذر و هدیه بر خانه تو

هر لحظه زمین دور سرت می گردد

خورشیدی و عالم است پروانه تو

ناگاه فقیر بی نوا حاتم شد

تا خورد قسم به جان دردانه تو

یک مرتبه عقل من به کار افتاد و

یک عمر شدم غلام و دیوانه تو

صد شکر که با خودت رفیقم کردی

وابسته ی بر صحن عتیقم کردی

یک شعبه ز مشهد شما شد این دل

یعنی که مرا تو کرده ای باز خجل

بد بخت تر از تمام دنیا هستم

یک لحظه اگر زمن بگردی غافل

من شاعر افتخاریت می گردم

توفیق نبود تا شوم چون دعبل

بی نام حسین و گریه و سینه زنی

انگار زیارتت بگردد باطل

از صحن و سرات کربلایم بردی

یعنی که شده است عشق و حالم کامل

ای کاش شبی یابن شبیبت باشم

در روضه کربلا حبیبت باشم

هرکس که کریم است گدا می خواهد

یک صحن پر از بروبیا می خواهد

پیگیر دوای درد ما نیست کسی

پیگیری کار ما وفا می خواهد

صاحب نفس و روسیه و پیر و جوان

هر کس به طریقی از شما می خواهد

این شاعر دل شکسته ات جای عبا

پیراهن مشکی تو را می خواهد

بالاتر از آنی که به دادم نرسی

آقا دل من کرببلا می خواهد

دل را به کرمخانه لطفت بستیم

ما منتظر رزق محرم هستم

سلطان کریم تر زتو هرگز ندیده ام

بهر غلامی تو خدا آفریده ام

لطف تو داده جان به تنم یا ابا الجواد

در آن زمان که از غم و محنت بریده ام

مانند کفتران حرم در خیال خود

تا آسمان آبی طوست پریده ام

گشتم خراب حضرت ارباب کربلا

تا کاسه ای ز آب حرم سرکشیده ام

بازیچه گشت عشق خلایق برای من

وقتی که طعم عشق شما را چشیده ام

مجنون اگر که با نمکت می شد آشنا

می کرد لیلی دل خود را دگر رها

حاجت نگفته در حرمت می شود روا

داد آبرو قدوم تو بر سرزمین ما

آرام می شود دل وحشی این سگت

وقتی نظر کند به سوی گنبد طلا

زوار مرقد تو به دستان فاطمه ^(س)

محشر شوند بین همه مسلمین سوا

دارد حسد مریضی و درد ای ابالحسن

وقتی که می دهی تو به بیمارها شفا

وقت وداع با تو امید من این بود

گیرم زدست سبز تو امضای کربلا

شکر خدا که نام من ای ثامن الحجج

گشته است در کتاب سگان تو مندرج

یا حضرت رئوف دلم با تو بی غم است

ایران بدون مشهد تو یک جهنم است

ازتو کریمتر به خدا هیچ کس ندید

کوچکترین دخیل ضریح تو حاتم است

من عاجزم زوصف تو ای سومین علی

وقتی که مادح تو نبی معظم است

وقتی شوی تو ضامن آهو برایمان

ایمن شدن زهول قیامت مسلم است

با اینکه گفته اند تویی حج اهل فقر

لیکن زیارت تو به کعبه مقدم است ^*

گفتند تو غریبی و ای کاش ای نگار

مثل تو داشتند غریبان همه مزار

دل از ازل کبوتر صحن عتیق شد

ریگ از نگاه مرحمت تو عقیق شد

یک دم خیال کرد که هستی تو هم خدا

آن کس که در کرامت و جودت دقیق شد

عیسی گرفت قدرت اعجاز از خدا

از آن زمان که با کرم تو رفیق شد

یوسف نهاد سر به بیابان و شد خراب

وقتی که در ملاحت رویت عمیق شد

بی تو ندیده ام برسد بر خدا کسی

تنها ره وصول خدا این طریق شد

هستم غلام حلقه به گوش و گدای تو

مادر پدر هر آن چه که دارم فدای تو

فروردین ۸۷

امدم مهربان ترين اقا

باز هم خورده ام زمين اقا

امدم تا ز خاك برداري

ابروي مرا همين اقا

كارد بر استخوان رسيده شده

روزگار مرا ببين اقا

سايه ات بر سرم هميشه مدام

اه همسايه امين اقا

زحمتت داده ام  هميشه ميدانم

خجلم از شما چنين اقا

تو كه همسفره غلاماني

كمي ام پيش ما نشين اقا

بي شما ما كجاي دنياييم

بي تو اقا چقدر تنهاييم            حسن كردي

و ارتباط من و اسمان بالايي

تمام سهم من از دلخوشي دنيايي

حضور سبز تو در لحظه هام پر رنگ است

تو نور روشن اين روزمرگي هايي

تو تكيه گاه تمام نداري ام هستي

كه جور درد مرا ميكشي به تنهايي

نميتوانم از اّن دست مردمي باشم

كه غير چشم تو دارند اميد فردايي

اگر چه اين دلم اهو نشد،نشد اما

تو قول داده اي اقا كه ضامن مايي

خلاصه اينكه در اين واژه ها نمي گنجي

چرا خودت به غزل هاي من نمي ايي

نگاه من به خدا از حديث ناب شماست

به شرطها و شروط شما پر از الاست

بر پادشهِ ملکِ خراسان صلوات

بر قـبـلگهِ مـردم ایــران صلوات

از گـنـبـدِ او نــــــورِ تجـلی تابید

بر روشنی چشمِ غریبان صلوات


بر جـان زمین و آسمان ها صلوات

بر مـهـدی ما عزیزِ جان ها صلوات

پائیز شدیم و او بــهــــار دل ما است

بر سـبز کننده ی خــزان ها صلوات 


ما بر سـر سـفره ات، نمـك گــیر شدیـم

با لقمه ی لطف و رحمتت، ســیر شدیم

با این همه چون تــورا نـدیـدیـم ،آنـقـدر

خوردیم غــم فــــــــراق ، تا پـــیر شدیم 



خـود را چـو پرنده ، سـاده دیدم آقـا

بـر خــاک تـو ســر نـهـاده دیـدم آقـا

ســوی حــرمت بــــال گـشـایم زیرا

خـــوان کـــرمـت ،گـشـاده دیـدم آقـا


دسـتـم گــرهِ پـنـجره ی فــولادت

چـشـمـم محوِ مـسجدِ گــوهرشادت

ای كـــاش بگیرم از شما، آقـا جان

عـیدانه ی كــربلا ، شـــب مـیلادت 

اّي همسايه تا تو را دارم

هر چه خوشبختي است ها دارم

تا قدم ميزنم به صحن عتيق

اسمان را به زير پا دارم

در قنوت نماز صحن شما

يك قدم مانده تا خدا دارم

چقدر راحتم كنار شما

خاطرم جمع تا رضا دارم

مهرتان ارث خانوادگيم

هر چه دارم من از شما دارم

خادمت بوده اند اجدادم

من هم اين افتخار را دارم

حضرت ثامن الحجج اقا

يا امام الرؤف يا مولا

نامتان بردم و دلم وا شد

چشمهايم دوباره دريا شد

باز باران گرفت در جانم

تا كه گلدسته ات هويدا شد

كودكي در حرم كنار شما

يا رضا گفت و از زمين پا شد

بعد از انكه شفا گرفته ببين

هر مريضي خودش مسيحا شد

وه چه ارامشي ست پيش شما

زندگي با شما چه زيبا شد

خودماني حسابمان كردي

وقت افطاري شما تا شد

دل من دستتان امانت هست

رزق من خاك استانت هست

زاده سلطان طوس تا به جهان پانهاد            گشت زمین چو بهشت ، زآن گل مینو نژاد

ژاله زند بوسه ها برلب خندان گل                بلبل و گل پیش هم ، خرم وخندان و شاد

بید چو مجنون شده یکه و صحرا نشین         داد زشوریدگی زلف پریشان به باد

همره باد صبا روی چمن می دوند                در پی هم برگ ها از ره مهر و وداد

سروسهی شد خجل از قد و بالای خویش     سایه ی ابن الرضا چون به زمین اوفتاد

زمزمه ی جویبار چون غزل عشق دوست      میرود از آن سرود ، خاطره ی غم زیاد

بوی بهشت آمد و نغمه ی شادی به باغ       آن گل بی خار چون ، پای به گیتی نهاد

شوخی نرگس ببین خم شده روی زمین       تا که مگر پانهد ، بر سر و رویش جواد

مادر او خیزران از پدر چون رضا                     عاشر ماه رجب این پسر پاک زاد

معدن احسان وجود آیت حسن و کمال          چشمه ی مهر و صفا ، خیمه ی دین را عماد

یاور دین خدا سرور خوبان تقی                    دوست هر متقی ، دشمن کفر وعناد

مجمر پر آتش و، عود و سپند آورید               ذکر مکرر کنید : چار قل و ان یکاد

از اثر معجزش خاک طلامی شود                 نقره کند برگ را آن شه نیکو نهاد

جود جوادی نگر، کز نظر لطف او                   شاخه بی بار و خشک سبز شد ومیوه داد

                                    کس نتواند دهد شرح کمالات او

                                    گر همه دریا شود ، بهر نوشتن مداد

                                                                                                (حسان)

میلاد تقی نهم امام است امروز                  در کشور جود بار عام است امروز

تبریک فرشتگان به درگاه رضا                      هر دم صلوات است و سلام است امروز

محتاج به لطف و کرم و جود جوادم               از بهر گدایی به درش روی نهادم

مولا ز گدای در خود روی مگردان                  دستم ز کرم گیر که از پای فتادم

میلاد با شکوه عدل وداد است امشب          هنگام دادن مراد است امشب

کشکول گدایی خود آماده کنید                    زیرا که ولادت جواد است امشب

خسته و دل شـــکسته و زارم                   گِـــــــــره افتاده است در کارم

جز بکــــــــویت کجا پناه آرم                   یـــــــا جواد الائمه ادرکنی(2)

ای کــــــه روح عبادتی ما را                   عـــــــــــذر خواه قیامتی ما را

جــــــــان زهرا عنایتی ما را                    یـــــا جواد الائمه ادرکنی (2)

یاد کوی تو مــــی کنم امشب                    گفتگوی تو می کنم امشب (2)

رو بسوی تــــو میکنم امشب                    یـــــــا جواد الائمه ادرکنی(2)

عزت عالمین مــــــی خواهم                    سفر کــــــــــاظمین می خواهم

طوف قبر حـسین می خواهم                    یـــــــا جواد الائمه ادرکنی(2)

ای مسیحـــا نفس حیاتم بخش                    خــــــــــائفم از گنه براتم بخش

زین پریشان دلی نجاتم بخش                    یــــــــا جواد الائمه ادرکنی(2)

آن ماه که مهر از نگاهش ریزد                   گلبوسه ملک به خاک راهش ریزد

درجشن ولادت رضا هر که نشست              ازبارش مرحمت گناهش ریزد

امشب که شب خجسته میلاد است

امشب که شب خجسته میلاد است                           تسبیح فرشتگان مبارک باد است

شاد است دل آل محمد اما                                     بیش از همه دلها دل زهرا شاد است

در برج ولا شمس هدی می آید

در برج ولا شمس هدی می آید                               هشتم ولی خدا رضا می آید

جا دارد اگر ما به همه فخر کنیم                              زیرا که ولی نعمت ما می آید 
 

برخیز که موکب رضا آمده است

برخیز که موکب رضا آمده است                            سلطان سریر ارتضا آمده است

ای تشنه ی آب چشمه ی رحمت حق             سرچشمه ی رحمت خدا آمده است