پاسخ به:اشعار ولادت حضرت معصومه (س)
اون ملیکه ای که پرده نشینه اومده که جای زهرا بشینه بانوی عزیز ایران زمینه 2 اسم بی بی همه جا همیشه رو لبه آینه وقار و حیای زینبه نداره همتایی تو دنیا 2 الله اکبر از این وقار باز می خونه دل بی قرار (یا زهرا 2) تو حیاط بیت موسی بن جعفر باز دوباره جاریه رود کوثر دشمن علی بازم میشه ابتر 2 عصمت حق فهیمه ی بی مفهِّمه تو هم شدی عالمه ی بی معلِّمه من قطره تو هستی چون دریا 2 سلطان وقتی نگات می کنه با این واژه صدات می کنه (یا زهرا 2) مدحش و امام صادق می گفته عفت و حیا تو قلبش نهفته بله ای به خواستگاری نگفته 2 بابا میگه فِداها أبوها فاطمه داداش میگه إشفَعی لَنا یا فاطمه ذکر دل تَصَدّقی عَلَینا 2 قم شد حریم یازده امام تو صحن تو میگم السلام (یا زهرا 2)
شاعر : رضا تاجیک
بانوی ایران حضرت عشقه زندگی دوباره ی ماه دمشقه 2 زیر پاهاش هزاران ملائک دسته دسته تو مدینه به جای خود زینب نشسته 2 تو منشاء تموم این برکاتی تو بانی زیارت عتباتی 2 مدد مولاتی 4 به عشق تو دل میره مدینه یه ریشه از چادر تو حبل المتینه 2 گل باغ کرامت نوکریته سعادت مریدت صدتا مثل آیت اللهِ بهجت 2 کرم نما کریمه ی آل الله به این همه کرم میگم ای ولله 2 مدد مولاتی 4 از روز اول دل مبتلا بود روزی فاطمیمون دست شما بود 2 با نگاهت اسیر عشق صاحب زمانم با اجازت بی بی جان زائر جمکرانم 2 به قدر و مرتبه تو بی همتایی زینب دوم بنی الزهرایی 2 مدد مولاتی 4
فاطمه ي معصومه امشب شبيه زينب داره خنده ي خواهرانه بر لب تا مي بينه چشماش رضا رو صورت يار و ميشه از همه شاديا لبالب ابر عشق بارونيه اين خوان مهمونيه مشهد تا قم چراغونيه *** نسيم بهاري وزيده سحر دميده كه خواهر امام رضا رسيده مدينه رو آذين مي بندن همه مي خندن كه باز خدا يه گوهر آفريده ده روز از آسمونا مي باره جود و سخا از حالا تا طلوع رضا *** شفيعه ي فرداي محشر ثاني كوثر شده كريمه ي آل پيمبر مدينه شده مثل رويا كه گل موسي داره عطر گلاي باغ حيدر مي تابه مهر ولا آباده كشور ما از يمن دو تا صحن طلا
شاعر : احسان جاودان
کوچه های حزن و غم سوت و کوره باز دوباره وقت جشن و سروره باز دوباره آسمون غرق نوره 2 باز دوباره خدا برای برادری از گِل عشق می آفرینه یه خواهری که اون داره برای ما حکم مادری ای خواهر ولی نعمتم بر سفره تو من رعیتم معصومه معصومه بر سرم محبتت سایبونه گنبدت حوالیه آسمونه تا خود خدا من و می کشونه 2 نگا کنی بی بی! ما که از خدامونه حاجت ما سفر امام رضامونه سوهان قم شیرینی لحظه هامونه ای خواهر ولی نعمتم بر سفره تو من رعیتم معصومه معصومه شور و شادی و شعف پا گرفته عشق تو تو قلب من جا گرفته باز مدینه بوی زهرا گرفته 2 من صلم و از خود امام رضا می خوام من روزی محرم و از شما می خوام من عرفه یه سفر کربلا می خوام ای خواهر ولی نعمتم بر سفره تو من رعیتم معصومه معصومه
شاعر : امیر حسین الفت
همانند زهرا(س) تو هستی مایی بهارِ دل ما عزیز رضایی عزیز رضا،گل مرتضی،عیان در رُخَت،جَمال خدا،جَلال،کمال خدا تویی نغمه،شعف بر لبِ ، مَلَک در سَما ، بود شهر قم ، زِ تو با صفا حلیمه تویی، رحیمه تویی، علیمه تویی، کریمه تویی، نگاهی نَما بر این جمع ما... کند روح ما ، در حریمت صفایی ز تو رحمت آید زما هم گدایی همانند زهرا(س) *شده خنده بر ، لبِ گل عیان، به ذلقعده شد،ز میلاد تو لبِ عاشقان،همه در فِشان، هویدا شدی، مصفّا شدی چو گل وا شدی،تو در گلشنِ ، زمین و زمان،... بود حاجت من به شور و نوایی که موسی بن جعفر نماید عطایی همانند زهرا(س)... تو چون آمدی ،مدینه چُنان،گلستان شده، ز شور و شعف،مَلَک صف به صف،ز میلاد تو ،غزلخوان شده، ببین آسمان، به یُمن تو و ،قدومَت همه ،چراغان شده، تو چون آمدی،ندا آمد از،سوی آسمان،که ای عاشقان، شبِ رحمتِ،شه وادی،خراسان شده اَلا ای گلِ،بهشت رضا،سرشت رضا،به حقّ رضا،بیا و نما نظر سوی ما... تو دلگرمی ما به روز جَزایی تو آیینه نور به خیر النسایی(س) همانند زهرا(س)
در آسمان عاشقی تویی ستاره ی دلم ای همه ی هستیم و تمامِ چاره ی دلم یا حضرت معصومه...یا فاطمه معصومه. روز ازل روی دلم نام تو را خدا نوشت زده حریم تو به قم طعنه به جنت و بهشت *علیمه ای حلیمه ای رحیمه ای حکیمه ای منم همیشه سائلت که بانویی کریمه ای یا حضرت معصومه...یا فاطمه معصومه... *به پای دل به اشک شوق غرق شکسته بالی ام در حرمت نشستم و ببین تو دست خالی ام یا حضرت معصومه...یا فاطمه معصومه... *از حرم تو می رسد بوی مدینه بر همه پر شده در حریم تو عطر مزار فاطمه(س) یا حضرت معصومه...یا فاطمه معصومه... کرم نما که ذکر ما شود به آوای جلی به کوریِ دو دیده ی وهابیت علی علی علی علی علی علی.. بوی خدا می شنوم،کوچه به کوچه هر طرف ز مرقدت پر بزند مرغ دلم سوی نجف همان علی که جلوه ی ،جمال ذات ایزد است همان که یار و یاور و برادر محمّد است علی علی علی علی لعنت حق بر آن کسی که بر نبی کرده جفا سلام ما درود ما به روی ختم الانبیاء به دشمنان مصطفی بگو به آوای جلی گردنتان جدا شود آخر به شمشیر علی علی علی علی علی
می رسد امشب نوای عاشقان مستانه تر می شود امشب دل دیوانه ها دیوانه تر سینه ی عاشق همیشه رو به ویرانی خوش است عاشقان را دل بود امشب بسی ویرانه تر خانه ی موسی گرفته رنگ و بوی فاطمه آمده جانانه ای با جلوه ای جانانه تر بعد از او دیگر برای فاطمه آئینه نیست تا ابد این امر از افسانه ها افسانه تر اهل خانه گرد شمع روی او پروانه اند شد برادر بین خانه گرد او پروانه تر عالم امشب بر سر خان کریمه سرخوش است با نوای فاطمه یا فاطمه در چاوش است ×××
شاعر : ناصر شهریاری
سائلم، لطف دمادم خواهم نفس آلوده‌ام و دم خواهم کَم تو نیز چو اقیانوس است قانعم، از کرمت ، کم خواهم بی کسم در ره تقوی و عمل از عنایات تو همدم خواهم تا نَیُفتم به ته چاه گناه از تو یک رشتۀ محکم خواهم راه من تا به حرم طولانی است بهر خرجی، دو سه درهم خواهم بغض عشقم شده پنهان به گلو به گل چشم، چو شبنم خواهم خواهر حضرت سلطان رئوف اَبرم و بارش نم نم خواهم بوی عطر شهدا می آید بهر دل نوحۀ ماتم خواهم جشن میلاد تو از درگه تو رزق و روزیِ محرم خواهم می رسد عطر و بوی کربلا راهیم کن به سوی کربلا
شاعر : حاج امیر عباسی
«موسی» که دید حال و هوایت، دادت به دست‌های «رضا»یت اشکی نشست گوشه‌ی چشمش، تا «فاطمه» زدند صدایت از جنس آسمانی و نوری، از چشم باز پنجره دوری بین برادران غیوری، خورشید هم ندیده ردایت رنج سفر برای تو آسان، شب از قبیله‌ی تو هراسان شد قبله‌ی دل تو خراسان، ای عطر دوست قبله نمایت! من تشنه‌ای رسیده به دریا، با آرزوی دیدن «زهرا» دربان! بگو ملیکه‌ی قم را: از راه آمده‌ست گدایت کنج ضریح سر بگذارد، بال و پری اگر چه ندارد دل را به دست تو بسپارد، تا پر دهی به سمت خدایت لبخندِ شهر تو نمکین است، قم قلب مهربان زمین است ما هر چه داشتیم همین است: جان‌های ما، «کریمه»! فدایت ای دختر یگانه‌ی مادر! ای جویباری از دل کوثر! مثل «علی» نیامده دیگر، کو همسری به شأن سرایت؟ می‌بارد از ضریح تو رحمت، از آسمان اسم تو عصمت، از «اشفعی لنا»ی تو «جنت»، وا شد به روی ما، به دعایت این شاعرت دلش شده آهو، آهو اسیر شهر و هیاهو اذن زیارتی بده بانو! این شعر را نخوانده برایت
شاعر : قاسم صرافان
در صبر و وفا حلیمه ای آمده است در علم و عمل فهیمه ای آمده است در گلشن پُر نور امام كاظم معصومه ای و كریمه ای آمده است ××× گفتند گلی عرش مقام آمده است آئینۀ نور ذوالكرام آمده است از یُمن قدوم حضرت معصومه لبخند به لب های امام آمده است
شاعر : استاد سید هاشم وفایی
تا دل غمزده را شور و نوایی ندهند دیدگان را زکرم اشک و بکایی ندهند قلب عاشق به خدا گر حرمَ الله شود فرصتش بر عمل جرم و خطایی ندهند تا روی دلبر ما کعبه ی اهل نظر است عارفان، دل به دو صد ملک و بنایی ندهند تا ز معشوق نیاید خبر از بهر وصال عاشقان را خبر از وصل و جدایی ندهند دردمندی قدم اول این راه بود تا نخواهند، تو را درد و بلایی ندهند بنده را وقت سحر مَحرم اسرار کنند آدمی را به جز این قدر و بهایی ندهند بی گمان هر که به دنبال هوا و هوس است لحظه ای بر دل او نور و ضیایی ندهند مرغِ در بندِ قفس را پر پروازی نیست تا که او را خبر از روز رهایی ندهند درِ بیت الشرف اهل کرم باز اما هر کسی را به خدا اذن گدایی ندهند شد مدال شرف و عزت ما عشق علی این نشان را که به هر بی سر و پایی ندهند هر که شد صاحب عز و شرف و جاه، او را حرم و بارگه و صحن و سرایی ندهند تا که در سینۀ ما عشق تلاطم دارد تا ابد خطه ی ایران حرم قم دارد ای ز یمن قدمت ارض و سما نورانی دیده ی عرش نشینان ز شعف بارانی ز تماشای رخت، حور و ملک مست شوند همه مدهوش بمانند ازین حیرانی در حریم ملکوتی تو باشد بانو حضرت روح الامین را شَرف دربانی رنگ رخساره خبر می دهد از سِرِ درون که تو اسرار و علوم علوی می دانی گرچه از نسل رسول عربی می باشی هاشمی زاده و از سلسلۀ شاهانی بارها گفته ام و تا به ابد می گویم که تو شهبانو ی جود و کرمِ ایرانی گوییا زینب کبری به سخن می آید هر زمانی که خطابه به جهان می خوانی جلوه ی فاطمی ات همچو برادر باشد بی جهت نیست که مانند رضا می مانی زین سبب خواسته در آل علی حضرت حق تو کریمه شوی و منصب او سلطانی هرکه دلتنگ مدینه ست به قم می آید تا کند گریه به یاد حرمی پنهانی از کرم گر که نگاهم نکنی می میرم می شود سهم دلم بی سر و بی سامانی کعبه ی مردم قم، قبلۀ حاجات تویی روح ایمان و دعا، عمه ی سادات تویی آمدی پاک ترین جلوه ی داور باشی و گل یاس بهشتیِ معطر باشی وارث علم نبی، محرم اسرا خدا آمدی عالمه ی آل پیمبر باشی عصمت الله شوی چون که خدا خواسته بود تا تو معصومۀ ذریۀ حیدر باشی آمدی بهر رضا دلبر و دلدار شوی زینب ثانی دوران برادر باشی آمدی زنده کنی خاطرۀ زهرا را حضرت فاطمه ی موسیِ جعفر باشی شوره زار قم و تصویر بهشت حرمت تشنگان را زکرم، زمزم و کوثر باشی تا کند عفو خدا خیل گنه کاران را آمدی شافعه ی عرصه ی محشر باشی عمر کوتاه تو یادآور عمر زهراست اینچنین جلوه گر روضه ی مادر باشی زندگی ات غم و اندوه و بلا با خود داشت و خدا خواست که اینگونه تو مضطر باشی همچنان زینب کبری دلت آزرده شود داغدار غم صد لاله ی پرپر باشی بارها شکر نرفتی به اسیری که دگر شاهد سنگ زدن بر سر دلبر باشی روضه سربسته بخوانم که کنم ختم کلام وای از کرب وبلا و سفر کوفه و شام
شاعر : محمد جواد غفاریان
چشم دلم به سمت حرم باز می شود با یک سلام، صبح من آغاز می شود پر می کشد دلم به هوای طواف تو وقتی که لحظه، لحظه ی پرواز می شود قفل دلم شکسته کنار درِ حرم از مرقدت دری به جنان باز می شود فهمیده ام ز حکمت ایوان آینه این جا دل شکسته سبب ساز می شود کو چشم روشنی که ببیند در این حرم هر روز چند مرتبه اعجاز می شود اعجاز توست این که دلم یا کریم توست قلب تپنده ی حرم قم، حریم توست این جا بهشت دختر موسی بن جعفر است از نفحه ی شهود و تجلّی معطر است ر پا شده است مکتب قرآن و اهل بیت دارالعلومِ مریم آل پیمبر است این جا کلید علم و فقاهت ارادت است خاک در حریم تو علامه پرور است چشم امید عالِم و عاشق به سوی توست این جا چقدر چشمه ی جوشان کوثر است تنها پناهگاه دلم صحن آینه ست وقتی دلم از آه زمانه مکدر است هر شب کنار مرقد تو یک مدینه دل دنبال قبر مخفی زهرای اطهر است صحن تو غرق بوی گل یاس می شود این جا حضور فاطمه احساس می شود با آن که هست هر دو جهان مال فاطمه این جا دمیده کوکب اقبال فاطمه بی اختیار پای ضریحت رسیده است هر زائری که آمده دنبال فاطمه دارد تمام مرقد تو بوی آسمان این جاست سایه سار پر و بال فاطمه فرمود آشیانه ی امن الهی است صحن و سرای تو، حرم آل فاطمه خورشید آل فاطمه از راه می رسد هر سال ما اگر که شود سال فاطمه ای عمه ی امام زمان کاش در حرم یک صبح جمعه لایق دیدار می شدم خاتون ملک ارض و سما إشفعی لنا محبوبه ی حبیب خدا إشفعی لنا آرامش و قرار دل ثامن الحجج ای زینب امام رضا إشفعی لنا عصمت دخیل بسته به پرهای چادرت ای آفتاب حُجب و حیا إشفعی لنا در هر سحر به سوی ضریح اجابتت می آورم دو دست دعا إشفعی لنا روی سیاه و بار گناهان ما کجا؟ لطف و کرامت تو کجا إشفعی لنا مهر و ولایتت شده حبل المتین ما در صبحگاه روز جزا إشفعی لنا یوم الحساب تو همه امید شیعه ای تنها نه شیعه اهل جهان را شفیعه ای با حبّ تو کسی که دلش را محک زده طعنه به پارسایی حور و ملک زده سرشار از زلالی نور یقین شود در مرقد منور تو قلب شک‌زده از چشمه های فیض تو سیراب می شود هر کس دلش ز قحطی ایمان ترک زده تنها نه چشم آدمیان بر عطای توست بر گنبد تو دست توسل فلک زده شب های جمعه طوف حرم می کنم ولی گویا کسی به زخم دل من نمک زده دارد ضریح اطهر تو بوی کربلا قلبم برای دیدن شش گوشه لک زده امشب گره گشاست دم یا رضا رضا در دست توست تذکره ی کربلای ما
تا بوده همین بوده و تا هست همین هست
وقف تو بود این سر و این جان و تن و دست
می لب مزنم تا ابدالدهر چرا که
با خوردن سوهان دیار تو شوم مست
شاعر : علیرضا خاکساری
به دل حك شد به خط آشنايي شب ميلاد و آغازِ گدايي گداي بارگاهِ سبزِ عشقم ببين امشب دلم گشته هوايي به پيش پاي تو غرقِ سرشكم كه شايد سر زني بر بي‌نوايي كريمه كاسه‌ام بنگر كه بالاست كرم بنما تو هر چه مي‌تواني تويي معصومه، عصمت پيش رويت كند سجده از اين نورِ خدايي تويي بانوي قصرِ سرخِ مذهب كه با زينب هميشه هم صدايي همين بس از تو اي معصومه جانم لقب گيرنده از جامِ رضايي رضا نامِ تو را معصومه خوانده كه سر تا پا چنين زهرا نمايي همه امشب كنارِ بارگاهت من و اين گريه و فصلِ جدايي دلِ فطرس شده در شامِ ميلاد اسيرِ گنبدِ زردِ طلايي شاعر : حسن فطرس منبع:حدیث ا شک
پل ميزنم ازشادي مردم تاكه برسم به وادي قم قم ازهمه شهرها (جدائه)2 قم شهر كريمه ي (خدائه)2
قم عين بهشت باصفائه سرم به خاك حريم اون حريم اون دلم هميشه مقيم اون مقيم اون عالم وآدم ميشه زنده ميشه زنده خدايي با يك نسيم اون نسيم اون كريمه ا... اغيثيني معصوم ترين نگاه كوثر معصومه ي موسي بن جعفر امشب تومدينه زد جوونه (جوونه) عطرش همه جا پخشه توخونه (توخونه) ياسي كه رئوف ومهربونه كوثردوم مدد بي بي مدد بي بي فاطمه ي قم مدد بي بي مدد بي بي شب تولد بيا بشنو بيا بشنو حاجت مردم مدد بي بي مدد بي بي كريمه ا.. ................... معصومه كريمه فاطمه اي روي لب ماتو زمزمه اي سرتا به قدم محو خدايي (خدايي) توعشق ومحبت ووفايي (وفايي) آره زينب امام رضايي توهم فداها ابوهايي ابوهايي عصمت كبري زطاهايي زطاهايي فدات بشم كه امام رضا امام رضا برات ميخونه لالا لايي لالالايي شاعر:حسین ایمان
