وضع مقررات بدون مجازات هیچ ارزشی ندارد، فقط گیج کننده است. وقتی والدین مقرراتی وضع میکنند ولی هنگام نقض آن از سوی نوجوان هیچ تنبیهی اِعمال نمی‌کنند، نوجوان احترامی برای والدین قائل نمی‌شوند.
در اینجا سه رهنمود برای تنظیم و اجرای تنبیهات و جریمه‌ها بیان می شود.
1- مجازات باید قبل از نقض قانون تعیین شده باشد.
اکثر قوانین اجتماعی دارای چنین مفهومی هستند. میزان جریمه‌های عدم پرداخت وام قبل از اینکه از پرداخت اقسام وام خودداری کنیم، تعیین شده اند.
تعداد زیادی از والدین آنقدر صبر میکنند تا نوجوان قاعده‌ای را زیر پا بگذارد، بعد با خشم و عصبانیت مجازاتی را اعلام میکنند. ماهیت مجازات هم اغلب به خلق و خوی والدین در آن لحظه بستگی دارد. احتمال اینکه نوجوان این مجازات را منصفانه بداند تقریباً صفر است.
از سوی دیگر، اگر والدین سرحال باشند ممکن است هیچ مجازاتی‌در کار نباشد. واضح است که نوجوان از این شیوۀ دلبخواهیِ تعیین مجازات گیج میشود.
ما پیشنهاد می‌کنیم که عواقب نقض قانون باید در زمان وضع و تنظیم قوانین تعیین شود و نوجوان هم‌در آن شرکت داشته باشد. اگر نوجوان در تنظیم مقررات شرکت داشته چرا در تعیین مجازاتها شرکت نداشته باشد؟
وقتی به آنها اجازه میدهیم که در تعیین مجازاتها شرکت کنند به آنها کمک کرده ایم تا حس قضاوت اخلاقی خود را پرورش دهند.
ارزش توافق قبلی روی یک مجازات‌در این است که وقتی مقررات نقض شد، والدین و نوجوان از قبل میدانند که قرار است چه اتفاقی بیفتد. دیگر در اینجا والدین از روی خشم نمی‌توانند عمل کنند و نوجوان هم به احتمال قوی مجازات را خواهد پذیرفت زیرا خودش قبلاً با آن موافقت کرده است.
اگر قبلاً تعیین شده باشد که در داخل خانه نمی‌توان فوتبال بازی کرد و بار اول نقض این قانون باعث ضبط توپ به مدت دو روز، و بار دوم نقض قانون‌در همان ماه باعث ضبط توپ به‌مدت یک هفتۀ تمام شود، دیگر والدین از توپ بازی کردن نوجوان در داخل خانه به‌جوش و خروش‌در نخواهند آمد.
وقتی والدین پیش از نقض مقررات، مجازات ها را تعیین میکنند به‌مقدار زیادی‌در وقت خود صرفه‌جویی میکنند و جلوی اندوه و ناراحتی را میگیرند. این یک وضعیت برنده – برنده است.
والدین کمتر مایوس و ناراحت می‌شوند و نوجوان هم بیشتر احساس میکند که انصاف حکم‌فرماست. بنابراین گام دیگری‌در جهت پرورش احساس مسئولیت نوجوان برداشته شده است.
2- مجازات ها باید با مهر و محبت اِعمال شوند.
والدین هنگام اجرای مجازات نباید خوشحالی کنند. تنبیه شدن به‌خاطر انجام یک کار خطا در دنیای بزرگسالان ودر دنیای نوجوانان دردناک است. کدام فرد بزرگسالی است که از افسر پلیسی که هنگام نوشتن برگ جریمۀ رانندگی می‌خندد منزجر نشود؟
اگر والدین هنگام تنبیه نوجوان به‌خاطر انجام کار خطایی لذت ببرند نوجوان همین احساس انزجار را نسبت به آنها پیدا خواهد کرد.در عین حال والدین هنگام تنبیه نوجوان نباید سرد و سنگدل باشند.
"بهت که گفته بودم. اگر حرفمو گوش داده بودی این وضع برات پیش نمی‌اومد". چنین گفته‌ای شاید کمی ناراحتی والدین را کاهش دهد اما به‌هیچ وجه اثر مثبتی روی نوجوان نخواهد داشت.
نوجوانان نیاز دارند تا عشق ما را به‌رغم این واقعیت که مقررات را نقض کرده اند حس کنند. نوجوانان ما به‌همدردی و درک و تفاهم نیاز دارند، اما نیازی به‌تسلیم شدن ما والدین و تخفیف مجازات ندارند.
من می‌دانم که این هفته برایت خیلی مشکل خواهد بود که نتوانی رانندگی کنی. دلم می‌خواست مجبور نبودم سوئیچت را بگیرم. اما تو مقررات را میدانی و مجازاتش را هم میدانی. از آنجا که من دوستت دارم راه دیگری ندارم. من مجبورم درد تخطی از مقررات را به تو بفهمانم.
یک چنین همدلی و درکی نسبت به نوجوان به او کمک میکند تا مجازات خود را به‌عنوان عملی مهرآمیز و منصفانه بپذیرد. با وجودی که نوجوان عصبانی است از والدینی که به طرز چنین مهرآمیز و دلسوزانه تنبیه را اجرا میکنند منزجر نخواهند شد.
همچنین بهتر است بعد از یک چنین رویارویی‌ای، به‌عنوان حرکت آخر، به عنوان زبان اصلیِ عشق نوجوان با او صحبت کرد. به‌عنوان مثال، اگر زبان عشق نوجوان تماس فیزیکی است، و شما همچنان که سوئیچ‌در دست از او دور میشوید آرام به‌پشتش بزنید، خیلی برای او معنا خواهد داشت.
3- مجازات ها باید به‌طور پیگیر اعمال شوند.
تنبیه و مجازات نوجوان نباید براساس هوی و هوس والدین صورت بگیرد. همۀ ما بنا برطبیعت خود تحت تاثیر احساسات و عواطف‌مان قرار داریم. اگر والدین احساس خوبی داشته و حالت مثبتی داشته باشند، اغلب به‌سادگی از خطای نوجوان و نقض مقررات از سوی او میگذرند.
درمقابل، وقتی والدین حوصله ندارند یا بیش از حد تحت فشارند یا از دست کسی‌در سر کارشان عصبانی هستند، خیلی به نوجوان سخت میگیرند.
این عدم پیگیری باعث خشم و عصبانیت، انزجار و سردرگمی‌در دل نوجوان میشود. نوجوان احساس میکند در حق او بی‌انصافی شده. او احساس میکند و احتمالاً به‌زودی به جروبحث و رفتار تهاجمی رو می‌آورد.
والدینی پیش از نقض مقررات، مجازات ها را تعیین میکنند، به نوجوان اجازه می‌دهند تا در تعیین مجازات ها شرکت کند، و به‌طرز مهرآمیز مجازات را اِعمال میکنند، بیش از همه ممکن است پیگیر باشند.
رفتار ایده‌آل این است که با مهربانی و بطور قاطع و راسخ مجازاتها را اِعمال کنیم ودر این زمینه پیگیر باشیم. والدینی که اینگونه عمل میکنند نیاز نوجوان به آموختن احساس مسئولیت را برآورده میسازند ودر این زمینه به او کمک میکنند. نوجوان هرچند شاد و راضی نیست، اما با اشتیاق‌در این روند شرکت خواهد کرد.
منبع: پنج زبان عشق نوجوانان
