دست مرا گرفت و به دست قلم گذاشت

دست مرا گرفت و به دست قلم گذاشت

حسی که باز پای مرا درحرم گذاشت

حسی که اشکوار به چشمم قدم گذاشت

تا «اشفعی لنا» به لبم دم به دم گذاشت

پس از کنار هجره ی پروین که رد شدم...

بی اختیار شعر سرودن بلد شدم

در این حرم که آمده ام پا به پای عشق

عاشق شدن دعای من است و دعای عشق

مادست خالی آمده ایم ای خدای عشق

اذن دخولمان بده محض رضای عشق

تا چشم کار می کند اینجا کرامت است

اینجا شفیعه هست پس این جا قیامت است

ما اشک می شویم که بارانمان کنی

ما درد میشویم که درمانمان کنی

مارا غریب و بی کس و بی خانمان کنی

تا شب نشین صحن شبستانمان کنی

یادش بخیر ماه مبارک‌ بهار تو

سی جزء عشق خوانده شده در کنار تو

خوش روییت نبود چنین رو نمی زدیم

نورت نبود با دل شب مو نمی زدیم

صحنت نبود دست به جارو نمی زدیم

بالا اگر نبودی زانو نمی زدیم

ما با حضور لطف تو حاجت نداشتیم

ما بی حضور لطف تو بهجت نداشتیم

بال فرشته است و قدم های مردم است

در حوض صحن آینه اش آسمان گم است

دیگر نگرد مادرمان در همین قم است

اینجا که آب هست چه جای تیمم است؟

گفتند باز می شود از قم در بهشت

مارا ببر بهشت تو ای خواهر بهشت

آهو شدیم در دل صیادمان ببر

پروازمان بده به گهر شادمان ببر

یک لحظه سمت پنجره فولادمان ببر

در هشت هشت لحظه ی میلادمان ببر

مشهد به پاست در سرمان شور عشق تو

پس مال ماست کوچه ی سرشور عشق تو

مجید تال

دلم سه شنبه شبی باز راهی قم شد

دلم سه شنبه شبی باز راهی قم شد
کنار درب حرم، بین زائران گم شد 

نگاه چشم ترم تا به گنبدت افتاد
 دوباره شیفته ی رنگ زرد گندم شد

به یاد مسجد و باب الجواد افتادم
سرود عاشقی ام، یا امام هشتم شد

به محض بردن نام امام آینه ها
لبان آینه هایت پر از تبسّم شد

به استحاله کشاندی مرا به لبخندی
دو چشم مملو اشکم، دو خمره ی خم شد

سلام بر تو و بر خاندان اطهارت
سرم به زیر قدوم تمام زوّارت

از آب شور حرم ، شوق و شور می گیرم
وضو برای تشرّف به طور می گیرم

ستاره ام، که در این آسمان ظلمانی
از آفتاب حضور تو نور می گیرم

چقدر زائر عاشق شبیه کودکی ام
ضریح مرقدتان را به زور می گیرم

چه افتخار عظیمی است آمدی اینجا
عجیب نیست که حسّ غرور می گیرم

برای رد شدنم از پل صراط جزا
ز دست لطف تو برگ عبور می گیرم

سلام بر تو و بر خاندان اطهارت
سرم به زیر قدوم تمام زوّارت

نسیم مرقدتان عطر کوچه باغ بهشت
بَرَد ز خاطره ها غصّه ی فراق بهشت

رواق های حریمت بهشت نور و بلور
بلند گنبد نورانیت، چراغ بهشت

مدام روز قیامت پی تو می گردم
 نمی روم به جهنّم، و یا سراغ بهشت

شکسته باد دو پایم، اگر که روز حساب
 بدون تو بگذارم قدم به باغ بهشت

منم مدیحه سرایی که آرزو دارم
جوار باغ تو باشم، شده کلاغ بهشت!

سلام بر تو و بر خاندان اطهارت
 سرم به زیر قدوم تمام زوّارت

وحید قاسمی

هر کس به احترام مقام تو خم نشد

هر کس به احترام مقام تو خم نشد

آقا نشد بزرگ نشد محترم نشد

دل خسته بود و راهی این آستانه شد

دل خسته بود و راهی باغ ارم نشد

گفتند مرقدت حرم آل فا طمه س است

با این حساب هیچ کسی بی حرم نشد

این حاجت من است الهی قلم شود

دستم اگر برای تو بانو قلم نشد

باز این چه لطفی است که در حق ماشده

ما شاعرت شدیم ولی محتشم نشد

می خواستم برای تو بهتر از این غزل

من را ببخش آنچه که می خواستم نشد

مجید تال

قرار

خاتون شهر آينه هايي بزرگوار

زهراي شهر يثرب مايي بزرگوار

چشم ملك نديده دمي سايه ي تو را

ناموس بارگاه خدايي بزرگوار

اين قوم را به راه حقيقت كشانده اي

موساي بي عباوعصايي بزرگوار

بر شانه هاي باد،جحاز تو حمل شد

فرمانرواي ملك صبايي بزرگوار

گم كرده ايم كعبه ي حاجات و آمديم

نزد شما كه قبله نمايي بزرگوار

من گريه مي كنم كه نگاهي كني مرا

آري هميشه عقده گشايي بزرگوار

باران رحمت ازلي سهم مان شده

بي شك دليل فيض شمايي بزرگوار

بانوي مهربان كدامين قبيله اي ؟

امشب بگو كه اهل كجايي بزرگوار

خلقت شبيه پير كريم عشيره است

الحق ز نسل شير خدايي بزرگوار

فهميدم از شلوغي صحن و سراي تان

هر لحظه مامن فقرايي بزرگوار

فرقي نمي كند چقدر نذر مي كنند!؟

باب المراد شاه و گدايي بزرگوار

اينجا مريض ها همگي خضر مي شوند

سرچشمه ي حيات و بقايي بزرگوار

از لحن گريه كردن زوار واضح است

در قم،بقيع اهل بكايي بزرگوار

يادت نمي رود چه قراري گذاشتيم؟

محشر دم بهشت بيايي بزرگوار

خنده ی معصوم تو آرامش جان رضا

خنده ی معصوم تو آرامش جان رضا
بهترین تسکین قلبت صوت قرآن رضا

از همان اول دلت گشته گرفتار رضا
بین صحن چشمهایت نقش رخسار رضا

جنس بی قیمت که جایش در حریم یار نیست
عشق تو باشد متاع ناب بازار رضا

یوسف بازار ما چون پرده بردارد ز رخ
عاشقی چون تو فقط باشد خریدار رضا

در تمام عرضه های بندگی پاک تو
همچنان آیینه ایی پیداست رفتار رضا

تا میان خطبه ها تفسیر قرآن می کنی
کاملا باشد کلامت عین گرفتار رضا

آمدی تا پرچم معشوق بر شانه کشی
در حریم عاشقی باشی علمدار رضا

هرکه عمری خاک بوسی حریمت را کند
تا قیامت می شود محرم به اسرار رضا

ای کزیمه چاره ایی کن لحظه ی جان دادنم
دیده ام روشن شود هنگام دیدار رضا

روز محشر چون گنه گردد گریبان گیر من
آبرو داری بود کار تو و کار رضا

خواهر سلطان عالم کار سلطان می کند

تو مسیحا زاده اما دختر موسی شدی
مریم قدیسه ی ذریه ی طاها شدی

یک نخی از چادرت مانند کعبه محترم
قبله ی عرشی ترین سجاده ی دنیا شدی

بوسه بر دست تو بر سادات واجب می شود
چون ستون عصمت الله بنی الزهرا شدی

در میان شوره زار قم بهشتی ساختی
مثل کوثر آمدی جوشیدی و دریا  شدی

جانماز غرق نورت گوشه ی عرش خداست
در تقرب بر خدا بالاتر از بالا شدی

وحی نازل بر لبانت استناد هر حدیث
مثل بنت المصطفی صدیقه ی کبری شدی

پیش پایت دیدنی باشد قیام موسوی
با جلال فاطمی خاتون بی همتا شدی

ناز چشمان تو و ذکر فداهای پدر
کو رسول الله بیند ثانی زهرا شدی

خواهر سلطان عالم کار سلطان می کند

بر حسین خانواده زینب کبری شدی

شیعه به شوق مرقد زهرا به قم رسید

جایی که کوه خضر به زحمت بایستد

شاعر چگونه پیش تو راحت بایستد

نزدیک می‌شوم به تو چیزی نمانده است

قلبم از اشتیاق زیارت بایستد

بانو سلام کاش زمان با همین سلام

در آستانه در ساعت بایستد

و گردش نگاه تو در بین زائران

روی من – این فتاده به لکنت – بایستد

تا فارغ از تمام جهان روح خسته‌ام

در محضر شما دو سه رکعت بایستد

بانو اجازه هست که بار گناه من

در کنج صحن این شب خلوت بایستد؟

در این حرم هزار هزار آیه عذاب

هم وزن با یک آیه رحمت بایستد

باید قنوت حاجت بی‌انتهای ما

زیر رواق‌های کرامت بایستد

شیعه به شوق مرقد زهرا به قم رسید

طاقت نداشت تا به قیامت بایستد

آنکس که جای فاطمه در قم نشسته است

در روز حشر هم به شفاعت بایستد

تو خواهر امام غریبی و این غزل

با بیت‌هاش در صف بیعت بایستد

من واژه واژه عطر تو را پخش می‌کنم

حتی اگر نسیم ز حرکت بایستد

این شعر مست تکیه زده بر ضریح تو

مستی که روی پاش به زحمت بایستد

وی بانوی بی همتا یا حضرت معصومه

 یا حضرت معصومه

وی بانوی بی همتا یا حضرت معصومه

تو تالی زهرایی چون زینب کبرایی

ای مظهر خوبی ها یا حضرت معصومه

قم از تو صفا دارد هرکس که تو را دارد

غمگین نبود فردا یا حضرت معصومه

تو دختر موسایی چون فاطمه یکتایی

محبوب دل طاها یا حضرت معصومه

از فیض تو ای بانو قم گشته بسی نیکو

روی تو بهشت ما یا حضرت معصومه

راضی به قضا گشتی دلخون چو رضا گشتی

خون شد دلت از اعدا یا حضرت معصومه

ای آینه ی تقوی وی شاخه گل طوبی

هستی ز تو شد زیبا یا حضرت معصومه

از جود و سخای تو از لطف و عطای تو

قم گشته بسی احیا یا حضرت معصومه

ای دخت ولی ا... وی اخت ولی ا...

ای عمّ بنی الزهرا یا حضرت معصومه

از داغ پدر گریان وز هجر رضا نالان

بودی تو در این دنیا یا حضرت معصومه

مهدی ز غمت نالد شیعه به تو می بالد

ای شافعه ی فردا یا حضرت معصومه

ای حامی محرومان بر «جعفری» از احسان

لطف و کرمی بنما یا حضرت معصومه

جز وصف فاطمه نشنیدیم با شما

آنشب زمین هوای بهشتی دوباره داشت
آغوش آسمان به بغل ماهپاره داشت
چشمان ابر روی زمین را گرفته بود
هر قطره با خودش سبدی پرستاره داشت
دست ملک قصیده ای از نور می نوشت
واژه به واژه حرف غزل استعاره داشت
باز عطر سیب و بوی بهار و شمیم یاس
بر بارش دوباره کوثر اشاره داشت
این بار حق به دامن موسی عطا نمود
آن کوثری که بال ملک گاهواره داشت
این سیب سرخ سیب بهشت پیمبر است
این دختر یگانه موسی بن جعفر است
مثل بهار بود هوای رسیدنت
باران چکید از رد پای رسیدنت
در پشت درب خانه تان جمع میشوند
خیل فرشتگان که برای رسیدنت_
-آماده اند از طرف ذات کردگار
خود را فدا کنند فدای رسیدنت
خاک بهشت بهر قدمگاه تو کم است
آغوش نجمه بود سرای رسیدنت 
قلب برادرت ز تب شوق آب شد
در التهاب ثانیه های رسیدنت
در چشم خویش ذوق خدا را نگاه کن
گلخنده امام رضا را نگاه کن
از آن زمان که خواهر سلطان ما شدی
بانو ، شما ملیکة ایران ما شدی
از آسمان وجود تو بر ما نزول کرد
تا کوثر دوباره قرآن ما شدی
منت گذاشت بر سر ما ناز مقدمت
وقتی که آمدی تو و مهمان ما شدی
با هر قدم به سینه ما جا گرفته ای
یعنی تو صاحب دل ما جان ما شدی
بانی خیر و برکت این خطه گشته ای
وقتی نسیم سبز بیابان ما شدی
یعنی فقط نه جزء محبان حیدریم
«از شیعیان کشور موسی بن جعفریم»
وقتی تویی که آینه ذات کوثری
زیبد به خادمان حریمت پیمبری
عصمت به پای عصمت تو سجده می کند
معصومه ای و عصمت کبرای دیگری
ای زینبی که عالمه بی معلمی
زین رو کنی به شهر خودت علم پروری
ما هرچقدر شعر و غزل نذرتان کنیم
تو بازهم از آنچه که گفتیم برتری
بی تو کمیت محشریان لنگ می شود
یک وقت اگر که روی به محشر نیاوری
زهرا شدی و شمس فروزان شیعه ای
زهرا شدی و روز قیامت شفیعه ای
خود ظلمتیم ، اگرچه سپیدیم با شما
یأسیم اگر ، سراسر امیدیم با شما
مست اجابتند دعاها کنارتان
ما حاجت نداده ندیدیم با شما
وقتی حدیث ها تو را حرف می زنند
جز وصف فاطمه نشنیدیم با شما
در قاب عکس خالی آن قبر گمشده
تصویری از بهشت کشیدیم با شما
پس آمدیم و زائر آن بی نشان شدیم
یعنی که تا مدینه رسیدیم باشما
امشب که عشق می پرد از کنج سینه ام
در محضر تو زائر شهر مدینه ام

***محمد علی بیابانی***

مهمان چند روزه ایران خوش آمدی

 آنان که عاشقند به دنبال دلبرند
هر جا که می روند تعلق نمی برند 
از آنچه که وبال ببینند خالی اند 
عشاق روزگار سبکبال می پرند 
پرواز می کنند به هر جا که جلوه ای است 
گاهی ملائکند و گاهی کبوترند 
دل را به دست هرکس و ناکس نمی دهند 
دل داده قدیمی آل پیمبرند 
آنان که عاشق علی و فاطمه شدند 
مدیون خانواده موسی بن جعفرند 
ما عاشقیم شیعه زهرا و حیدریم 
ما شیعیان کشور موسی بن جعفریم 
ری زاده ایم و مزرعه سبز گندمیم 
هر صبح با حسین شما در تکلمیم
ما شیعه ولایت مولا - نسب نسب
سلمان پابرهنه ای از نسل چندمیم 
گاهی میان خنده خورشید گریه ایم 
گاهی میان گریه زهرا تبسمیم 
همسایه حریم تو همسایه خداست 
پس صد هزار شکر که همسایه قمیم 
آنقدر عاشقان و بزرگان و عالمان 
دلداده تواند که ما بین آن گمیم 
ای دست گیر صبح قیامت سرم فدات 
هم خانواده هم پدر و مادرم فدات 
بالاتر از پریدن پرهاست بام تو 
ما ها نمی رسیم به شان مقام تو 
خم می شود تمامی دنیا برابرت 
ای احترام آل عبا احترام تو 
باید هزار بار نشست و بلند شد 
وقتی که می رسند بزرگان به نام تو 
این شان توست حرمت توست احترام توست 
گوید اگر "فداک ابوک" امام تو
آباد گشت قلب زمین زیر پای تو 
آباد گشت مسجد دین با کلام تو 
یعنی تمام هستی دین مال فاطمه است 
یعنی تمام ملک زمین مال فاطمه است 
تو آمدی که رحمت دنیای ما شوی 
منجی تا قیامت کبرای ما شوی 
ما مرده ایم و تو نفست مرده زنده کن 
پس واجب است این که مسیحای ما شوی 
تو خانمی و جلوه بالای هر سری  
صلا عجیب نیست که آقای ما شوی
تو آمدی که با برکات نسیمی ات
روزی یا امام رضاهای ما شوی 
اصلا قرار بود در ایران زمین ما
چون فاطمه بیایی و زهرای ما شوی 
مهمان چند روزه ایران خوش آمدی 
همشیره امام خراسان خوش آمدی 
شهر تو آشیانه ی امن امام هاست
گلدسته ات مطاف شب و روز انبیاست 
بانو قسم به پنجره های ضریح تو 
این آستانه ای است که باب الرضای ماست
 روی در حریم تو زیبا نوشته اند
" اینجا حریم دختر پیغمبر خداست
 اینجا به احترام قدم نه - که از شرف
گیسوی حور و بال ملک فرش زیر پاست 
اینجا مس تو را به نگاهی طلا کنند 
تا اسم اعظم است چه حاجت به کیمیاست"
اینجا مدینه دگر آل فاطمه است 
اینجا دل شکسته به دنبال فاطمه است

***علی اکبر لطیفیان***

مِهر تو باعث خاموشی آتشـدان است

حرم امن تو کافی است هراسان شده را
مثل شه راه بده آهوی گریان شده را

دل سپردیم به آن معجزه ی چشمانت
تا که آباد کنی خانه ی ویران شده را

مِهر تو باعث خاموشی آتشـدان است
خارج از دست خلیل است ، گلستان شده را

گندم ری به تنور کرمت پخته شود
از تو داریم پس این مزرعه ی نان شده را

هرچه شد خرج حرم ارزش او بیشتر است
از طلا حرف نزن، نقره ی ایوان شده را

به درخانه ی تو بسته و وابسته شدیم
چه نیازی است به جنّت سگ دربان شده را

گر قرار است جبینش به قدومت نرسد
کافرش بیش نخوانیم مسلمان شده را

در محلّه خبر لطف تو   بهتر پیچید
پخش کردند اگر قصه مهمان شده را

شدنی نیست کرم داشته باشی ، امّا
دستگیری نکنی دست به دامان شده را

پنجره ساخته ای دور ضریح کرمت
تا ببندند به آن زلف پریشان شده را

ما فقط ظاهری از اوج تو را می بینیم
گذری نیست به معراج ِ تو حیران شده را

جلوه ای کردی و زهرای پر از جذبه ی تو
تا قم آورد دل شاه خراسان شده را

***علی اکبر لطیفیان***

چی می شه زیر پاهاتون بشم خاک

دلم ، شاید یکی از کفتراتون
حسابی خو گرفته با هواتون

شبا وقتی که می بندن درارو
دلم می مونه تو صحن و سراتون

یه عمره عاشقونه هر شب و روز
توی شادی و غم کردم صداتون

صُبا گفتم : سلام ، خورشید بانو !
شبا گفتم : سلام ، مهتاب خاتون !

ببخش از اینکه گفتم عاشقونه
نه خانم ، ما کجا و عاشقاتون ؟

سر راه حرم گاهی اگر چه
دوتا شاخه غزل چیدم براتون...

همه ش تقصیر خوبیتونه خانم
که کرده ما بَدارم مبتلاتون

همیشه درد دل کردیم و رفتیم
نشد با ما بگید از ماجراتون

اگر چه ؛ تو دلا می پیچه گاهی
مناجات رضا جانم رضا تون

وَ یا بین صدای ندبه خونا
صدای ناله ی آقا بیاتون

یه عمره سائلم اما یه بارم
شما چیزی بخواین از این گداتون

مگه تا کی قراره زنده باشم
بیام تا کی بگم جونم فداتون ؟

چی می شه زیر پاهاتون بشم خاک
منی که عمریه پایین پاتون... 

***حسن بیاتانی***

من به پابوسی تو آمده‌ام

من به پابوسی تو آمده‌ام 
شهر گلدسته‌های رنگارنگ 
شهر قم، آشیان آل الله 
شهر علم و دیانت و فرهنگ

گنبد دلگشای تو از دور 
در میان مناره‌ها پیداست 
امتداد حضور آینه‌ها 
در نگاه ستاره‌ها پیداست

آه بانو، بگیر دست مرا 
که به جز تو مرا پناهی نیست 
می‌توان با تو تا خدا کوچید 
کز حرم تا بهشت راهی نیست

در پگاهی که با دو دست نیاز 
به ضریحت دخیل می‌بندم 
پر و بال دعای خود را من 
به پر جبرئیل می‌بندم

بس که شب‌ها ستاره می‌شمرم 
آسمانی شده‌ست دامن من 
گر گناه است عاشقی کردن 
گنه عالمی به گردن من

قطعه‌ای از بهشت خوب خدا 
آشکارا به منظر حرم‌ست 
طایر پرشکسته دل ما 
تا همیشه کبوتر حرم‌ست

***محمد علی مجاهدی (پروانه)***

معصومه ای، کریمه ی آل پیمبری

تو کیستی سلاله ی زهرای اطهری
معصومه ای، کریمه ی آل پیمبری

ممدوحه ی ائمه و محبوبه ی خدا
احمد خصایل استی و صدّیقه منظری

باب الکرم سلاله ی باب الحوائجی
ام العفاف دختر موسی بن جعفری

امروز قبله ی دل خوبان روزگار
فردا همان شفیعه ی فردای محشری

تو سومین ملیکه ی اسلام فاطمه
آیینه دار زینب و زهرای اطهری

یک مام تو خدیجه دگر مام، فاطمه
پاکیزه تر ز مریم و حوّا و هاجری

مریم پی زیارتت آید اگر به قم
اقرار می کنی که همانا تو برتری

بر نُه سپهر عصمت وتقوی ستاره ای
در هفت بحر نور، فروزنده گوهری

هم چار نجل پاک رضا را تو گوهری
هم هشتمین ولی خدا را تو خواهری

مصباح علم و دانش و توحید و معرفت
مصداق هل اتی، ثمر نور کوثری

عمر کم تو خاطره ی عمر فاطمه است
یاد آور مقاومت و صبر مادری

گویند باز می شود از قم در بهشت
تو خود بهشت قرب خداوند اکبری 

مادر نگشته، بانوی خلق دو عالمی
شوهر نکرده، مادر آغاز و آخری

بانو ولی چه بانویی، بانوی نُه سپهر
دختر ولی چه دختری،اسلام پروری

برهشت آفتاب ولایت ستاره ای
در نُه سپهر نور، مه نور گستری

پیراهن تو عصمت و تقوی ست چادرت
زهد مجسمی و عفاف مصوّری

در بحر بی کرانه ی ایمان و در کمال
در آسمان زهد فروزنده اختری

باب المراد دختر باب الحوائجی
اخت الوقار دخت بتول مطهّری

زهرا بهشت و روح تو لطف محمد است
اولاد او همه شجر نور و تو بری

گویند سایه ی حرمت بر سر قم است
قم را نه، بلکه ملک جهان را تو محوری

زانو زنند خیل فقیهان به محضرت
آری تو شهر فقه و احادیث را دری

روزی اگر به خطبه گشایی زبان خویش
باور کنند خلق، که در نطق حیدری

اسلام را به منطق گرمت مروّجی
توحید را به نیروی علمت بیانگری

عطر تو بر مشام محمد اگر رسد
با خنده بوسدت که بهشت مکرری

از نخل های سبز فدک می رسد ندا
این باغ از آن توست که زهرای دیگری

«میثم» اگر ثنای تو گوید محال نیست
زیرا تو در قصیده سراییش رهبری

***استاد حاج غلامرضا سازگار***

معصومه به کنیه و به عنوانی

ای کوثرِ کوثر رسول‌الله
 زهرای مکررِ رسول‌الله
 
هم سوره نور موسی جعفر
 هم پاره پیکر رسول‌الله
 
معصومه خانواده عصمت
 صدیقه دیگر رسول‌الله
 
جایی که تو در حضور بابایی
 زهراست به محضر رسول‌الله
 
سرچشمه گرفته روح پاک تو
 از روح مطهر رسول‌الله
 
تو بعـد ائمـه یـک امـام استی
 شایسته این چنین مقام استی

 ای روح و روان عترت و قرآن
 در جسم تو جان عترت و قرآن
 
چون آینه پیش دیده‌ات پیدا
 اسرار نهان عترت و قرآن
 
از یمن تو ای کریمه عترت
 قم گشته جهان عترت و قرآن
 
روی تو چراغ مکتب عصمت
 نطق تو زبان عترت و قرآن
 
برخیز و بخوان خطابه چون مادر
 ای روح بیان عترت و قرآن
 
قرآن به جلالت تو می‌نازد
 عترت به اصالت تو می‌نازد

 تو وارث معجز امامانی
 تو دختر عترتی و قرآنی
 
تو شوی نکرده مادرِ هستی
 تو در تن خود روان ایمانی
 
محبوبه چارده ولی‌الله
 معصومه به کنیه و به عنوانی
 
تو فاطمه‌ای و فاطمی عصمت
 تو عالمه علوم ماکانی
 
تو حجب و حیا و زهد و عصمت را
 در مکتب اهل‌بیت، میزانی
 
زهد و شرف ائمه را داری
 ظرفیت صبر عمه را داری

 ای سوره نور موسی جعفر
 ممدوحه هل‌اتی پس از مادر
 
مهر تو مدال سینه مریم
 کوی تو بهشت ساره و هاجر
 
قم از قدمت مدینةالزهرا
 قبر تو مزار دخت پیغمبر
 
معصومه‌ای و به چارده معصوم
 همه عمه و خواهری و هم دختر
 
هم می‌بالد جواد از این عمه
 هم می‌نازد رضا به این خواهر
 
بر جان تو دختر کلام‌الله
 از زینب و فاطمه سلام‌الله

 تو حق حیات بر امم داری
 یک فردی و یک جهان کرم داری
 
شد گرچه به قم نزول اجلالت
 در چشم جهانیان قدم داری
 
هم در عربی کریمه عترت
 هم سایه به کشور عجم داری
 
هم در حرم ائمه مدفونی
 هم دردل اهل قم حرم داری
 
ما ذره و تو هزارها خورشید
 ما قطره و تو هزار یم داری
 
در شهر ائمه تا درخشیدی
قم را شرف مدینه بخشیدی
 
ممدوحه ذات کبریایی تو
 معصومه و عصمت خدایی تو
 
الحق که میان آن همه خواهر
 آیینه حضرت رضایی تو
 
با آنکه به شهر قم مکان داری
 در ملک وجود، رهنمایی تو
 
مانند دوازده امام ما
 از کار همه گره‌گشایی تو
 
بالله قسم ای کریمه عترت
 برتر ز ثنا و مدح مایی تو
 
«میثم» به ثنات اگر گهر بارد
 دریـای کــرامت تــو را دارد
حاج غلامرضا سازگار