اشعار شهادت امام جعفر صادق (ع)

به گوش عرشیان هر دم،رسد افغان من مادر
زده زهر جفا آتش،به جسم و جان من مادر
واویلا آه و واویلا
ز دست دشمنان دین،چه محنت ها که دیدم من
شب و روز از ستمهاشان،مصیبت ها کشیدم من
واویلا آه و واویلا
امان از این جنایات و،ازین کاشانه سوزاندن
گمانم که شده عادت،مدینه خانه سوزاندن
واویلا آه و واویلا...
میان آتش ای مادر،به یادت خونجگر هستم
به یاد داغ مسمار و ،غم دیوار و در هستم
واویلا آه و واویلا
میان آتش ای مادر،به یاد رویت افتادم
غم آن صورت نیلی،دوباره آمده یادم
واویلا آه و واویلا
در آن شب در پی مرکب،چو دستم بسته شد مادر
فتادم یاد اوباش و طناب و گردن حیدر
واویلا آه و واویلا
بگو مادر بگو مادر،چه شد که رزق تو غم شد
چه شد که اول عمرت،چو پیران قامتت خم شد
واویلا آه و واویلا
بگو مادر بگو مادر،چرا رکن علی بشکست
چرا در نافله خواندی،قنوتت را تو با یک دست
واویلا آه و واویلا

من که رئيس مذهبم  جانم رسيده بر لبم
در زير تازيانه ها   من روضه خوان زينبم
واويلا  واويلا  واويلتا
رفته نور اميد من   آنکه از غم رنجيده؛ من
خاکي شده روي زمين   محاسن سپيد من
واويلا  واويلا  واويلتا
پا برهنه دويده ام    با اين قد خميده ام
به ياد عمه رقيه     من ناسزا شنيده ام
واويلا  واويلا  واويلتا

شاعر : رضا تاجیک

من که از لطف خدا       از ازل عاشق شدم
غصه دار ماتم       حضرت صادق شدم
شد مدینه   شهر غمها   آه و صد واویلتا
گشته جاری اشک زهرا(س)     آه و صد واویلتا
واویلا...امام صادق
ای حریم عشق تو سر پناه عاشقان
ای مزار خاکی ات قبله گاه عاشقان
یا ابن زهرا     بر گدایان      از عنایت کن نظر
کن تو ما را     اهل سوز و ناله و اشک سحر
یا مولا...امام صادق
ای ولایت بهر من    تا ابد احلا عسل
بر دلِ زارم بده نوری از علم و عمل
نذر راهِ   عشقت آقا  جانِ شیرین من است
قال باقر     قال صادق   حافظ دین من است
یا مولا...امام صادق
گرد غم بر چهره ی موسیِ جعفر بُوَد
گرمی بزم عزاش اشک پیغمبر بود
زهر کینه چون به جانِ  پور زهرا زد شرر
زین مصیبت خاک غم شد کل عالَم را به سر
واویلا...امام صادق
نیمه شب برده عدو   حمله بر کاشانه اش
آتش کینه بُوَد    شعله ور از خانه اش
یادِ آتش   یاد خیمه   یاد سوز نینوا
زنده گشته    بار دیگر   روضه های کربلا
واویلا...امام صادق

از خانه مرا چو علی بردند
هم خاطر من می آزردند
در کوچه شدم به پی مرکب
خون شد دل من ز غم زینب
خسته حال و ناتوان/بین کوچه ها دوان/می کِشد مرا چنان
خصم بی پروا 2
(آه و واویلا     واویلا 3)  2
در بزم شراب می کشیدم آه
با یاد غم أبی عبدالله
بر حال دلم چه گذشت آن شب
با روضه آن شه خونین لب
یاد چوب خیزران/ناله های بی امان /آن لبان ارغوان
دیده شد دریا 2
(آه و واویلا     واویلا 3)  2

شاعر : امیر حسین الفت

زهر کینه  زده آتش به دل پیر مدینه
ای امان از  کوچه پس کوچه ی دلگیر مدینه
وای از درد غربت    ظلم بر ولایت 2
واویلا یابن الزهرا    وای    واویلا یابن الزهرا
شب غمها  شب پرپرشدن عترت زهرا
دل خون و روضه های پسر حضرت زهرا
وای از دست مردم      باز هم چوب و هیزم 2
واویلا یابن الزهرا    وای     واویلا یابن الزهرا
قد خمیدم پا برهنه وسط کوچه دویدم
یک نفر هم نکند رحم بر این موی سپیدم
پُرتب روضه بر لب    هستم یاد زینب 2
واویلا یابن الزهرا    وای     واویلا یابن الزهرا

شاعر : رضا تاجیک

ميچکد اشک من به روي صفحه هاي قرآن
در دلم زنده شد خاطره هاي بيت الاحزان 2
سايه زد ابر غم اگر به روي من
چرا شکسته شد حرمت موي من
واي واويلا 2
واي ابي عبدالله
ريسماني ضمخت به دور گردنم نشسته
ضرب شلاق او خدا بر اين تنم نشسته 2
اسير گريه و اسير ناله ام
ولي به کوچه ها ياد سه ساله ام
واي واويلا 2
واي ابي عبدالله
شعله ها مي کشد زبانه و به شور و شينم
روضه خوان غم شام غريبان حسينم 2
ياد هجوم بر خيمه ي بي پناه
فرار بچه ها به سوي قتلگاه
واي واويلا 2
واي ابي عبدالله

شاعر : رضا تاجیک

شب هجران و دوری یاره        آسمون رنگش تیره و تاره
داره از داغ حضرت صادق    بارون خون از چشما می باره
دلم پر از تاب و تبه     آه و واویلا
عزای صاحب مکتبه     آه و واویلا
یابن الزهرا  یابن الحیدر
یا بن باقر صادق آل پیمبر
عالم از چشم مضطرت افتاد        وقتی عمامت از سرت افتاد
تو رو می بردن از همون کوچه  که روی خاکاش مادرت افتاد
با دستای بسته بردنت      آه و واویلا
خدا می دونه چقد زدنت آه و واویلا
یابن الزهرا  یابن الحیدر
یابن باقر صادق آل پیمبر
چرا باید همدم با غم باشی   همه عمرت عجین با ستم باشی
حالا که انقد مادری هستی     قسمتت این بود بی حرم باشی
هرکی به قبرت سر میزنه  آه و واویلا
زائر زهرا و حسنه         آه و واویلا
یابن الزهرا  یابن الحیدر
یابن باقر صادق آل پیمبر

شاعر : میثم میرزایی

خداحافظ اشک نیمه شب      خداحافظ دیده ترم
به خدا از سوز زهر کین    می سوزه اعضای پیکرم
غریبونه بال و پر می زنم ، نفس نفسای آخرمه
دلم از ماتم مادرم ، برای همیشه غرق غمه
واویلا  واویلا  واویلا  واویلا
******
کوچه ها غرق آتیش و دود     همه جا پر شد از همهمه
میون شعله ها افتادم                به یاد مادرم فاطمه
توی کوچه ها به دستای من ، طناب غریبی بسته شده
همه می دیدن که حرمت من ، شبیه علی شکسته شده
واویلا  واویلا  واویلا  واویلا
******
ز غم ساکن کربلا          همیشه غرق تاب و تبم
جگرم می سوزه از عطش   به یاد شاه تشنه لبم
پر میگرم از دنیا ولی ، یه حرفی توی گلوی منه
کفنی برای من نیارید ، که یوسف زهرا بی کفنه
واویلا  واویلا  واویلا  واویلا
شاعر:امیر قربانی

می سوزد  در آتش  خانه ام  ای مادر
می خندد  دشمن بر ناله ام  ای مادر
واویلا  واویلا
نیمه ی شب   جان بر لب  پشت مرکب   می دویدم
ناسزا و   طعنه ها از  خصم کافر   می شنیدم
من غریبم
من هستم  وارث  غمهای بوتراب
جد من  را کشتند  بین دو  نهر آب
واویلا واویلا
روز و شب با   روضه های   عمه زینب  در فغانم
گه به یاد  راس پرخون   گه به یاد   خیزرانم
من غریبم

شاعر : امیر حسین الفت

*ای به رخسار تو  نور سرمد                یوسف مرتضی سبط احمد
میوه ی قلب ام ابیها                            سیّدی جعفر بن محمّد
ای علم تو خدایی   ای معنی آقایی   روشنگر دلهایی
آه یا اباعبدالله
*آرزویم بُود یابن الزهرا(س)        که شوم در رَهَت عبد لایق
در شب ظُلمَت و جهل و غفلت       نور هر محفلی ،قالَ صادق
ما اهل غفلت هستیم       دل بر عطایت بستیم    در راه تو بنشستیم
آه یا اباعبدالله
غصه دارِ غمِ روی زهرا(س)      آید از در گهت بوی زهرا(س)
زهر کینه به جانت اثر کرد      که شدی زائر کوی زهرا(س)
چون بیت تو با آذر     شد از جفا شعله ور     شد زنده یاد مادر
آه یا اباعبدالله
*مروه ی عشق تو قبر مادر      ای صفایت صفای مدینه
خانه ی تو حسینه ی اشک      بوده در کوچه های مدینه
آه یاد درد معجر     آه یاد حَلقِ اصغر     آه یاد جسم بی سر
یا سیدی یا مظلوم

ای اباعبدلله مدینه(2)   وارث غمهای زخم سینه(2)
نیمه شب  جان به لب  می دویدی دنبال مرکب
اشک تو روضه خوان  گشته بر عمه زینب
واغریبا (4)
حرمتت را در کوچه شکستند(2)   ریسمان بر دستان تو بستند(2)
بین آن شعله ها  ذکر تو مادر مادر  مادر
بی حیا    می کشید    دست تو مثل حیدر
واغریبا (4)
بی حیا در کوچه وحشیانه (2)  می زند بر جسمم تازیانه(2)
نیمه جان  قد کمان  ناتوان  غرق در ناله ام
پای این   مرکبم      یاد آن  سه ساله ام
واغریبا(4)

شاعر : امیر حسین الفت

ميره از شهر مدينه  يه پيرمرد تنها تنها تنها
روي لبهاي کبودش گل مي کنه زهرا زهرا زهرا
اي غريب آقام (2)  اي غريب آقاي من
از تو غصه ها مي شنوم صداي تو رو صداي تو رو
بين شعله ها مي شنوم نواي تو رو نواي تو رو
پُر ز ردِّ پا من مي بينم عباي تو رو عباي تو رو
امون ز غم دل   داره عالم مي سوزه
 آقام بي حرمه   هنوزم که هنوزه
اي غريب آقام (2) اي غريب آقاي من
رفته تو کوچه ي غمها  با چشماي دريا دريا دريا
زنده  مي شه برا آقا رنجنامه ي مولا مولا مولا
اي غريب آقا (2) اي غريب آقاي من
بي عمامه توي کوچه ها سينه ميزنه سينه ميزنه
مي خونه اوني که مي زنيد مادر منه مادر منه
زير لب مي گه کاش جاي اون منو بزنه منو بزنه
امون ز غم دل   داره عالم مي سوزه
آقام بي حرمه   هنوزم که هنوزه
اي غريب آقام (2) اي غريب آقاي من
دلخون  ميشه آقائيکه دلخسته ي شهره اي واي اي واي
 بارون     ميباره آقاکه  از  سوزش زَهره اي واي اي واي
اي غريب آقام (2) اي غريب آقاي من
زيارتش روزيمونه با کرم آقا کرم آقا
به روي دستامون مي گيريم علم آقا علم آقا
پشت منتقم ما مي سازيم حرم آقا حرم آقا
امون ز غم دل   داره عالم مي سوزه
آقام بي حرمه   هنوزم که هنوزه
اي غريب آقام (2) اي غريب آقاي من

شاعر : رضا تاجیک

دوباره داره می باره اشک از آسمون چشمام
دوباره داره می سوزه از درد گریه این پلکام
چقدر باید گریه کنم تا حاجتم بشه روا
کی مدینه میخواد بشه شبیه صحن کربلا
ایشاالله بشه چند تا ضریح بسازیم
همینطوریشم ما به بقیع می نازیم 2
وای امون امون امون ای دل امون 3

کاشکی بشه که روی خاکای بقیع قدم بذاریم
کاشکی بشه سرِ قبر بی بی ام بنین علم بذاریم
بقیع با این حال و هوا دلم رو کرده دیوونش
دلم میخواد آب بخورم یه روزی از سقاخونش
با خط طلا روی دلا نوشته
خاکی هم باشه، بقیع خود بهشته 2
وای امون امون امون ای دل امون 3

اونایی که حُرمت این درگاه و نگه نداشتن
پا روی دل محزون و بی تاب شیعه گذاشتن
دشمنای آل علی ایشاالله امشب بمیرن
ایشاالله حقشون و از دست اباالفضل بگیرن
تا وقتی آقای ما ضریح نداره
تا اسمش میاد چشای ما می باره
وای امون امون امون ای دل امون 3
 

شاعر : مهدی نظری

زآتش دلِ من صحبتي نكن نامرد
سكوت سبز مرا غيرتي نكن نامرد
بزن تمام تنم را كبود كن اما
به نام فاطمه بي حرمتي نكن نامرد

امون از اين شهر مدينه           دوباره روزگار مي بينه
دستاي مظلومي رو بستن
فاطمه باز عزا گرفته              ذكر خدا خدا گرفته
دوباره قلبشو شكستن
مي مونه تو دل تا ابد قصه غريبي با علي    جرم اين آقا بوده كه زير لب مي گه يا علي
شهر غصه ها شاهد عزاي حيدر
شاهد آتش و سوزش ديوار و در
شاهد كشتن غنچه اي پيش مادر
بسوز اي دل بسوز3  علي غريب هنوز
واجبه احترام معصوم        ولی(1) نباید بشه محروم
تو شهر مادریش مدینه
بمیرم ای خدا که این مرد        به دست یک امت نامرد
به خاک کوچه ها می شینه
وحشیونه تو حجرشن  وقتی نازشو می کشن   از زیر پای آقامون  جانمازشو می کشن
از این فاجعه قلب آسمونا خون جگره
هتک حرمت خونه ی پسر پیمبره
این مرد غریب  مثل علی بدون یاوره
بسوز ای دل بسوز3  علی غریب هنوز
1. ولی به معنای امام و سرپرست امت

شاعر : رضا تاجیک