شال: پارچه بلند و سفیدی است به عرض ۶0 تا90 سانتیمتر و به طول ۶ تا 9 متر و از جنس چلوار، که آن را چند دور به کمر می‌پیچند و علاوه بر آن در مواقع ضروری ازآن به عنوان کفن یا پیچاندن جای زخم و یا طناب نیز استفاده می‌شود.
- ستره: قبای مخصوصی است که اندازه آن تا زیر زانو بوده، بیشتر در مواقع رسمی از آن استفاده می‌شود و از قدیمی‌ترین نوع پوشاک ایران است.
- کلاه نمدی: کلاه گرد بدون لبه‌ای است که از نمد ساخته شده است.
- کپنک (فرجی) : یک نوع قبای پشمی محکم است که معمولاً مورد استفاده چوپانان می‌باشد. در مواقع جنگ از آن به عنوان لباس رزم استفاده می‌شود، زیرا ترکیب بسیار فشرده‌ای درساخت آن به کار رفته است.
- گیوه : نوعی کفش دست ساز محلی است که کف آن چرم و یا پلاستیک ضخیم و محکمی است که رویه آن به وسیله نخ تابیده بافته می‌شود.
- چوغا: نوعی بالا پوش مردانه است که بیشتر در منطقه بختیاری لرستان و چهارمحال بختیاری مورد استفاده قرار می‌گیرد. جنس چوغا از پشم گوسفند است و معمولاً توسط زنان بختیاری بافته می‌شود.
نوع پوشش یک مرد لر، سال 1921 میلادی
